Geplaatst Maar toch hier maar opgezet.
Ben benieuwd wat jullie ervan vinden!
Het is overal donker, ik zie geen hand voor ogen.
Het is hier zo stil, je hoort helemaal niks, het maakt je bang.
Plotseling hoor ik wat achter me, ik schrik.
Ik roep, meer niemand geeft antwoord.
Ik roep nog een keer, maar weer blijft het stil.
Dan word ik op mijn schouder getikt, ik draai me om en zie jou!
Het donker verdwijnt en het wordt weer licht, opeens ben ik in een bos, met vogels die ik hoor fluiten.
Geen stilte meer, maar eindelijk een teken van leven, vogels.
We lopen naar een meer, wat niet zover weg is zeg jij.
Ik herken je ergens van, maar ik kan het niet plaatsen.
Je doet me denken aan iemand, ik voel het in mijn hart.
‘Loop eens door’ roep je plotseling
‘Waar zit je met je gedachten?’
‘Ik dacht je te herkenen, maar ik weet het niet’
We lopen ongeveer een kleine 10 minuten, als opeens een meer tevoorschijn komt, achter de bomen vandaan.
Je had gelijk, er is echt een meer.
Het is er prachtig, de zon schittert in het water, en overal zijn bloemen.
Ik voel me geweldig ‘Het doet me goed om hier met jou te zijn’ zeg ik.
Jij zegt dat je hier altijd komt, het is je lievelingsplek.
Ik besef dat ik dat al eerder heb gehoord, ben jij diegene waarna ik zo verlang?
Je vraagt of ik honger heb, en dat heb ik wel.
Je loopt naar een boom, en haalt een picknickmand tevoorschijn.
‘Wauw, wat een lekker eten allemaal’
Je knikt, en kijkt naar het meer, die blik in je ogen doet iets in me oplaaien, ik krijg een warm gevoel van binnen.
Je vraagt of ik zin heb om te gaan zwemmen, natuurlijk heb ik zin om te gaan zwemmen, maar ik heb geen badkleding bij me.
Maar daar weet jij wel weer wat op zeg je.
En je haalt uit de picknickmand een bikini en handdoek tevoorschijn.
‘Fantastisch, wat een super leuke jongen!’
Ik ga me omkleden, achter een paar struiken, daarna ren ik het water in.
Wat hebben jullie je het leuk samen, het doet zoveel dingen oplaaien.
Je dwaalt weer weg met je gedachten en denkt aan zijn mooie lach, zijn hemelsblauwe ogen, zijn liefde voor jou.
Opeens word je kopje onder gedrukt, je komt proestend weer boven water.
Je kijkt om je een maar ziet hem niet, waar is hij nou?
Dan zie je dat hij naar de oever zwemt, je roept hem maar hij zegt niks terug.
Je besluit achter hem aan te gaan, wanneer je ook bij de oever bent.
Zie je dat er iets mis met hem is, zijn ogen staan onrustig.
Je vraagt wat er is en hij zegt dat zich misselijk voelt, teveel gegeten zegt hij.
Je gaat naast hem liggen in het gras, en samen kijken jullie naar de wolken.
‘dat is een konijn’
‘Dat is helemaal geen konijn, dat is gewoon een wolk en meer niet’
Die koppigheid komt je bekent voor, hij had dat ook altijd!
Altijd zijn eigen standpunten, nooit naar een ander luisteren.
Je zegt dat je het koud krijgt en dat je ander kleren aan gaat doen
Als je omgekleed bent, en terug loopt naar het meer.
Zie je dat hij een kampvuur heeft gemaakt,
‘Ik heb marshmallows’ roept hij.
‘Lekker’ roep je terug.
De marshmallows waren inderdaad erg lekker, je zit lekker knus tegen hem aan en kijkt naar het vuur.
Weer is dit zo herkenbaar, hoe vaak zaten jullie wel niet lekker tegen elkaar aan en keken jullie tv?
Hoe vaak heb je dat wel niet bespot toen hij je leven uit liep?
‘Vond je het een leuke dag?’
‘Ja, het was geweldig’
‘Gelukkig, ik vond het ook heel leuk’
Hij wil je een kus geven, maar je draait je hoofd weg.
Waarom doe je dat nou?
Hoevaak heb je hier wel niet van gedroomd?
Waarom durf je niet, je zult hem toch ooit moeten vergeten?
Hij kan niet altijd je leven blijven regeren.
‘Wat is er, heb ik iets verkeerd gedaan? Je bent opeens zo wit’ hoor je hem zeggen
Je geeft geen antwoord, hij vraagt het nog een keer.
‘Ik heb niks, je doet me alleen al de hele dag aan iemand denken,
en ik wil je niet vergelijken met dat persoon en toch doe ik het,
ik wil niet meer jongens afrekenen omdat ze niet op hem lijken,
ik wil jongens weer leuk vinden, ik wil een nieuw leven, een nieuwe start, een leven zonder jou! Zeg je resoluut.
Opeens wordt alles weer donker, je schrikt en begint te schreeuwen.
‘Ik wil weer terug, ik wil bij hem zijn!’
Je begint te huilen, vandaag was zo mooi, waarom kan je daar niet blijven?
Je doet je ogen open, en ziet je plafon.
Het was maar een droom, maar een droom met zoveel betekenissen.
Het heeft je sterker gemaakt, maar ook zwakker.
Wanneer wordt fantasie werkelijkheid?
