Bokt.nl

Citaat:

Het was op een zomermiddag in het midden van juli. De zon scheen en het was heerlijk weer. Het landschap straalde vrede uit, en behalve de natuurlijke geluiden van vogels en kikkers hoorde je niets. Een reiger vloog op, en op het meertje dansten insecten.
Er was niemand te bekennen, behalve een oude man, die aan de rand van het meertje zat te vissen. Uren had hij daar al gezeten. Hij hoorde al bijna bij het landschap. De vrede die van hem uitstraalde was overweldigend; de manier waarop hij naar het water staarde rustgevend.
Toen de zon begon te dalen had de man drie vissen gevangen. Zonder iets te doen genoot hij nog even van de omgeving, tot plotseling zijn rust werd verstoord, door een man in een grote, lawaaimakende auto. De nieuweling parkeerde, sprong uit de auto, gooide de deur met een knal dicht, en verscheen toen in zijn pak en zonnebril. “Wat is het hier stil!” riep hij luid, daarmee de rust verstorend. “En wat moet hier ontzettend veel vis zitten!”
Teleurgesteld fluisterde de oudere man dat hij gelijk had. “Maar wat doe je dan in vredesnaam met één zielig hengeltje? Neem een grote boot, dan vang je veel meer!” riep de man verontwaardigd.
“En dan?” vroeg de oude man vol onbegrip.
“Dan kan je veel meer vangen en dan kan je later een grotere boot kopen!”
“En dan?” vroeg de man opnieuw.
“Dan kan je nog meer vangen, en een nog grotere boot kopen” zei de man niet begrijpend dat de oude man het niet begreep.
“En dan?” vroeg de oude man voor de laatste keer.
“Dan hoef je straks zelf niet meer te vissen. Dan kan je anderen dat laten doen. Dan hoef je alleen maar de hele dag alles te regelen en wordt je rijk!”
De oude man stond op, schudde zijn hoofd en vroeg zich af of en hoe hij moest uitleggen dat hij alleen maar wilde vissen en van de rust wilde genieten. Terwijl hij zijn emmer optilde en wegliep riep hij: “En dan!”, de man verbaasd achterlatend.