Als je bij de eerste 'm niet lekker vind lopen en halverwege af wilt haken, lees dan de tweede. Die is anders, loopt lekkerder.
De eerste is meer een experiment.
D.m.v. hoofdletters en enters wil ik misschien wat meer pauzes maken in gedichten, ipv komma's bv. Je moet hem op een aparte manier lezen, hij heeft een heel apart en anders ritme. Juist daarom vind ik 'm mooier dan het tweede gedicht.
Weer in jou (1)
De mist in jouw gedachten
Vertroebeld beeld van
een wereld die
in werkelijkheid niet zo slecht is
als jij haar beleeft.
De wolken in jouw hoofd
Zonsverduistering en
het laatste straaltje Hoop
zal je niet begeleiden
in deze duisternis.
De regen in jouw glimlach
verscholen Storm
blijft altijd woeden
achter een
van pijn doordrongen grijns.
Maar de sterren in jouw ogen
Stralen als altijd om
de rest van de wereld
te laten weten dat
jij nog lang niet opgeeft.
Weer in jou (2)
De mist in jouw gedachten
een vertroebeld beeld van een wereld
die niet zo slecht is
als jij haar ziet.
De storm in jouw glimlach
het verwoeste landchap achterlatend
terwijl het laatste restje hoop
verdwijnt richting de horizon.
De wolken in jouw hoofd
verduisteren de zon en haar stralen
die nooit meer het licht zullen brengen
naar jouw eigen duisternis.
Commentaar en onderbouwde kritiek is meer dan welkom!
Ik vind de eerste ook het mooist!


