Bokt.nl

Citaat:

Op een hele normale dag in de zomer word ik uit de stal gehaald. Ik laat me rustig meelijden. Ik zal vast wel weer moeten rijden! Maar ik ging de verkeerde richting uit? dit is iets nieuws!
in de verte zag ik een man staan, met een cap op. en rijkleren.
Waarom, ik ken hem helemaal niet! hij heeft een zadel vast. ik moet rijden! Mijn lieve baasje zette me vast en ik liet alles toe, tot dat de man het zadel er op wou leggen! ik ging opzij, maar de man wou niet stoppen, dus ik gaf een waarschuwing. Me oren plat in de nek en me voet dreigend omhoog. En nu luisterde de man wel. mijn baasje praatte even met de man en nam het zadel van hem over, en ik begon weer wat te ontspannen. toen mijn lieve baas klaar was nam ze me mee naar de bak. En toen klom ze er op. we gingen al na een minuutje in draf. we draafden een paar minuten en wat voltes. En we gingen stukjes wijken enzo. Ik zag de man tevreden veilig achter de bakrand staan, maar ik vertrouwde hem niet.
Na een tijdje gingen we over in galop. De man ging even praten met de vrouw. En toen liep de man de bak binnen. ik keek naar hem hoe hij steeds dichter bij me kwam. Maar me baasje stelde me gerust. Ik liet de man maar toe, want me baasje vond het ook goed. toen liet mijn baasje me los en ik voelde dat hij been gaf. ik ging ontspannen in draf. maar de man wou dat niet en trok hard in mijn mond. maar hij bleef maar been geven. ik ging harder. en toch trok hij door. Mijn baasje zag het en zij iets tegen de man op mijn rug. Toen begon hij te stoppen met been geven en ging doorzitten en liet me overgaan in stap. Ik voelde dat er iets niet goed was. Mijn baasje zag er verdrietig uit. De man liet me naar een paar minuten aandraven. De man gaf been en trok niet meer in mijn mond. na een tijdje ging hij doorzitten en gaf been. En ik ging in galop. de man trok me bij elke pas in de mond. ik ging draven. De man gaf een tik met de zweep en ik galopeerde weer aan. Mijn lieve baas gaf instructies en de man hield zijn handen stiller en trok me niet meer in de mond. ik gallopeerde rustig door. Ook al was dat gebonk op mijn rug pijnlijk, ik deed dit voor mijn baasje.
De man liet me overgaan in draf en deed alles opnieuw alleen dan de andere kant op! Dit ging net zoals de rest. Maar hij hield zijn benen en handen stiller. Ik voelde me veilig zolang mijn baasje maar bij me in de buurt bleef. Na alles te hebben gedaan wat de man wou, stapte hij af. Hij hield me vast en liep met mij naar me baasje. ik sleurde hem meer mee! ik was zo blij weer naar me baasje te gaan. De man trok me in de mond en ik stond stil. Maar dat wou de man ook niet. en ik moest weer vooruit. maar hij hield me wel in. Ik liep rustig verder en de man overhandigde mij weer naar mijn baasje. Ze praatten een tijd en ze brachten me naar mijn stal. Toen ze mij hadden verzorgd ging de man nog een keer goed naar mij kijken. Ik vond het eng, maar zolang me baasje bij me in de buurt bleef vond ik alles best. Hij zei iets tegen mijn baasje en mijn baasje antwoorde iets triests.
ze gingen weg en ik was weer alleen. Ik was moe en viel in slaap.
Mijn baasje kwam terug na een uur en ze begon te huilen en liep me te omhelzen en te kussen. Ik wist dat er iets mis was. Maar ik kon niet weten wat. Ik likte mijn baasje af en ze begon te glimlachen. Ik had haar opgevrolijkt.

De volgende dag kwam de enge man er weer aan. Hij had een trailer achter zijn auto. Ik wist niet wat hij zou doen. Mijn baasje praatte tegen de man en hij ging even naar zijn auto toe. Mijn baasje rende naar me toe. Sloeg haar armen om mijn hals en ging weer huilen. Dit was niet veel goeds. Ik wist het zeker. Maar wat kon ik doen. Ik likte haar af. En ze liet me los en zei nog een paar lieve woorden tegen mij.
De man kwam de auto weer uit en liep met een evenlop in zijn hand naar mijn lieve baasje. Hij praatte een tijdje met mijn baasje en mijn baasje deed me een halster om en nam me mee uit de box naar de trailer. Ze wou me erin zetten, maar ik weigerde. Ik wou echt niet weg. Vooral niet met deze enge man. Na een paar minuten gaf ze het op. De enge man kwam dichterbij. Ik bekeek hem goed. hij was dik, had laarzen aan en een pet op. Ik schrok toen ik de zweep in zijn handen zag. Hij schreeuwde tegen mijn lieve baasje: "Aan de kant jij, je moet dat beest aanpakken!". Ik schrok toen hij schreeuwde en hij hield zijn zweep steviger vast. hij schreeuwde weer iets "Hou hem vast!". Ze schrok hoe hij tegen haar schreeuwde. Maar nu was Fladimir van de meneer. hij had niet eens zijn naam verteld. Maar ze kon niet anders. Ze had geen geld meer. Ze kon haar huis ook niet meer betalen. Ze moest haar Fladimir verkopen en een nieuw huis ervan kopen. Het deed haar ontzettend pijn, maar ze moest wel. De man schreeuwde weer tegen haar. ze hield hem vast en probeerde hem nog een keer in de trailer te krijgen. Hij trapte naar achteren naar de man, maar de man deinsde op tijd opzij. Hij was woedend op Fladimir. Gaf hem heel hard een tik met de zweep maar Fladimir was nog bozer dan boos. Hij haatte de meneer. Hij trok zich los. Ging keihard naar achteren, te snel. en gleed uit. Maar dat gaf hem niet. De man wou hem vastgrijpen. Maar Fladimir dacht er anders over. Hij wist dat de zweep een dwingmiddel was. Iets wat een paard pijn deed. Als een mens een mens zou slaan met de zweep werd dat ook niet geaccepteerd door de mensen. Maar zo dacht Fladimir dus ook. Hij ging omhoog en omlaag. De man zag het niet. Fladimir kwam omlaag. Galopeerde achter de man aan en de man schrok zich kapot. Hij wou Fladimir stoppen. maar het lukte hem niet. Miranda ( het vorige baasje van Fladimir ) greep Fladimir vast en probeerde Fladimir te kalmeren wat na een tijd lukte. Ze praatte met de man. "Ik denk dat ik Fladimir wel breng in mijn trailer. Hij kent geen ander dan alleen mij, hij is eenkennig. Hij moet je leren kennen. Maar je begint te slaan met de zweep. En Fladimir kan daar niet tegen. ". De man zwijgde, liep naar zijn auto en riep "rijd maar achter mij aan".
Ze zette Fladimir even vast. Reed de auto met trailer voor de stal en laadde Fladimir in. Fladimir liep rustig de trailer in en ze reden weg achter de man aan. Toen kwamen ze aan op de fokkerij van de meneer.
Ze praatten een tijdje na. En Fladimir stond alleen op stal. Voor een laatste keer ging Miranda naar haar vorige paard. "Ik mis je nu al schat. ik kon niet anders, ik ga je zo erg missen". Ze gaf Fladimir nog een laatste wortel en verdween toen door de uitgang. Fladimir was alleen.
Helemaal alleen.

Toendertijd verveeldde hij zich opstal. Soms ging hij even de bak in en dan weer op stal. Dat was zijn hele leven.

ik heb het beter gehad. ik voelde me in de steek gelaten. al een paar dagen had ik mijn baasje niet meer gezien. Ik ben opgehaald door die man. hij overhandigde haar een evenlop met geld erin. Ik wist wat dit betekende. Ze heeft me verkocht. Ik sta nu in het land met mijn vriendinnetje, maar ik kan hier amper galoperen. Ik zak hier gewoon door de drek heen.
De man komt eraan en greep naar mijn halster en lijde mij naar de stal toe. ik stond in een box met nog een ander paardje. Maar die was nieuw. ik begon te ruiken en hij ook. We werden vrienden. Ik kon steun in hem vinden. Ik wachtte op wat zou komen. Maar er gebeurde niet veel. Er werd een paard opgezadeld en hij kwam niet meer terug. Verkocht alweer. Natuurlijk moest het paardje eerst worden geshowt en worden bereden. Daar gaat het hun om, hoe mooi dat paardje wel niet moet zijn.
Ik wacht nu al een tijdje wanneer ik weer verkocht word.
Dan ben ik van die afgrijselijke man af.
Ik werd uit mijn stal gehaald na een dag. En ik werd opgezadeld. En de man ging voor het eerst op mij rijden! maar mijn baasje is er niet bij. Ik wil dit niet, ik vertrouw hem niet. Hij wil opstappen. Maar dit laat ik niet toe, ik vertrouw hem niet. Hij gaat me pijn doen. Ik weet het zeker. Maar toen hielden 2 mensen me goed vast. En een meisje stelde mij gerust. Ik kon haar wel, ze gaf me elke dag voer en ging soms wel met mij te wandelen en poetsen deed ze ook elke dag. Ik had het amper door en de enge man zat al! Ze liet me los en bleef een tijdje staan wat ik wel fijn vond.ik vertrouwde het nu wel.
Maar ze gaat weg. De bak uit. En de man geeft mee toch een trap in me ribben. Ik draafde direct aan en de man schreeuwde "HOOOOOOO..". Ik ga sneller. en de man trekt me in de mond en bleef maar been geven. Ik snapte het niet. Wat moet ik nu doen? De man schreeuwde iets. En het meisje kwam er aan. Hij stapte af en het meisje die ik zo vertrouw ging erop. Ik vond het goed zo en we gaan over in draf. Ze geeft me klopjes op de hals en ik ging na een poosje aan de teugel rijden.
Ik voel me veilig! Toen gingen we over in galop. En toen opeens uit het niets schreeuwde hij tegen het meisje "Kom eraf! wie zei dat je mocht galoperen! dat beest is gevaarlijk!!!!". Het meisje van een jaar of 20 ging over in draf en toen in stap. Ze stapte af, keek boos, maar ze was wel lief tegen mij. En schreeuwde tegen de man "Je bent te ruw voor Fladimir! Ik trek jou toch ook niet in de mond? ik schop jou toch ook niet in de ribben?".
De man bleef verbluft achter en ze nam me mee naar stal, zadelde me af. En poetste me nog eventjes en gaf me een beloning en ging toen weg.
Ik was blij. Ik had weer een baasje!!

Maar de volgende dag was er niemand die me poetste,
Waar was mijn baasje gebleven?
Ik wachtte al zo'n 5 uur die dag. En er liepen mensen heen en weer door de stal, maar niet mijn baasje.
ik mis mijn baasj. Ik keek naar mijn nieuwe vriendje die naast mij stond en begon hem te krabbelen. Hij keek verdrietig uit zijn ogen. Ik vroeg wat er was. "Ik mis mijn baasje, ze was er al die tijd voor mij, maar nu ben ik doorverkocht aan deze handelaar.". Hij leek op mij dacht ik.
Maar een dag later werd hij uit mijn stal gehaald. Ik was bang dat hij nooit meer terug zou komen.
Na een kwartier was hij er nog niet, ik liep onrustig door de stal heen, keek af en toe even naar buiten en ging weer verder. Zo ging het door. ik wer na een half uur gevoerd. Maar mijn vriendje was er nog steeds niet.

Citaat:

Ik wist genoeg. Ik liet me door mijn benen zakken en stond niet meer op. Zonder mijn nieuwe baasje kon ik niet. Het werd ondertussen later. Ik sukkelde langzaam in slaap.
De volgende dag werd ik wakker. Ik stond op en nam wat water. Ik knabbelde wat lusteloos aan het hooi wat ik altijd deelde mijn vriendje.
Ik sukkelde wat door de stal. Het weer werd steeds mooier!! De zon ging weer schijnen. Ik begon me gelukkiger te worden, ik had een voorgevoel. Ik weet het zeker, m'n baasje komt terug, vandaag nog!

Ik werd uit mijn stal gehaald. Ik liep mee met een jongen. Hij bracht me naar een hek, met daar achter...Land, gras en het belangerijkste, de paarden. Misschien zat mijn vriendje hier wel bij. Het hek ging open en ik liet me losmaken! Ik was weer vrij. Ik gallopeerde vrij rond. Ik was blij, zo blij was ik nog nooit geweest. Ik ging na een tijdje in draf en ga nog wat bokken en ging toen naar de paardengroep toe. Ik snuffelde met een paar. Ik zocht naar mijn vriendje. Ik had het bijna opgegeven. Maar toen ik uitgesnuffeld was werd er nog een paard in losgelaten. Ik galopeerde met het paardje mee en ik maakte vriendjes. "Wat is je naam?"vroeg ik, "Ik heet fladimir, ik ben hier gebracht omdat mijn baasje het huis niet kon betalen. En geld nodig had. Toen heeft ze mij verkocht. Het paardje antwoorde "Ik heet Rosalie, ik ben hier een fokmerrie, ik ben nu weer drachtig. al 2 maanden". We kriebelden elkaar. Na een tijdje werden er nog steeds paarden losgelaten. Ik ging na een tijdje weg en keek of mijn vriendje er al was. Maar nee, geen een paardje te bekennen. Ik was er zeker van, mijn vriendje is verkocht. Ik ging naar mijn vriendinnetje. En we gingen spelen en kriebelen. Ze vertelde me dat die enge man meneer Ringmoer heette. Hij behandelde veel paarden verkeerd. zoals mij dacht ik. Ze ging verder en vertelde dat hij veel paarden heeft verkocht en hij dus een fokker was. Hij was vroeger heel arm. Maar nu onderhand is hij heel rijk geworden. Hij had mooie stallen en alles was mooi. Maar de paarden zagen er niet uit. Hij heeft allemaal mensen op stal die zijn paarden rijden. Meneer Ringmoer heeft een auto ongeluk gehad en kan zelf niet meer rijden. Hij longeert de paarden nog wel, en ment ze ook. Dat is wat ze me vertelde. Dus nooit meer zou ik deze man op mijn rug hebben. Ik werd na een tijd naar binnen gehaald. En kwam weer alleen te staan. De fokmerrie liep langs me naar haar stal en we hinnikten. Degene die haar meenom zag het en keek liefdevol naar me. Maar toen was ik helemaal blij. Het was mijn lieve baasje. Ze nam mijn vriendinnetje mee en zette haar bij mij in stal. Ik was blij en gaf een paar kusjes aan mijn lieve baasje, en ik kreeg een lekkere appel en mijn vriendinnetje, Rosalie, ook. Tevreden was ik echt. Dit was echt mijn allerbeste vriendin. En dat is ze nog steeds. Mijn baasje kwam eraan en Knuffelde ons. Ze haalde me uit de stal en nam me mee naar de zadelplaats en zadelde me op. We gingen naar de bak en ze steeg op. We reden samen, heel gelukkig. Na een uurtje werd ik weer afgezadeld, een deken opgelegd en weer in mijn stalletje. Gezellig bij Rosalie. Ik vroeg hoe mijn nieuwe baasje heette. Ze antwoordde dat het mijn baasje niet was, nog steeds is mijn baasje die enge man, maar het is wel je verzorger, en ook van mij en nog een paar paarden. Ik zei dat ze voor mij wel een baasje was. En ze vond het allemaal wel grappig hoe ik dacht, maar ik vroeg nog een keer om de naam en ze antwoorde: Rianne, dat is haar naam. Ik ging liggen en ging weer in slaap sukkelen. Ik voelde me heel gelukkig nu mijn vrienden er weer waren, op een na dan. Rosalie ging ook liggen en we vielen samen in slaap.