Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-01-06 22:48

[verhaal] spoorloos in het bos

Geplaatst: 01-01-06 22:48

dit verhaal is in de ik versie

we hebben schoolreisje met de hele klas van 34 leerlingen en 5 begeleiders, we slapen met zijn allen in een grote boerderij waar veel stapelbedden staan, ik slaap in een stapelbed samen met anky, zij is mijn beste vriendin. We hebben altijd veel lol met elkaar, maar met de rest van de klas kunnen we niet echt goed opschieten, de hele klas is meestal tegen ons. maar goed we hebben elkaar beloofd dat we altijd elkaar zouden helpen, en we hebben samen een ketting en dat geeft ons steun. Het is donderdagavond de laatste avond van het schoolreisje, we zouden 's nachts in het bos een boswandeling maken, dus we gingen op pad, eerst de begeleider, dan de leerlingen, en ertussen door nog wat begeleiders, anky en ik ging achteraan lopen, we waren al een eindje het bos in met zijn allen. en de begeleiders wouden ons de hele tijd laten schrikken, maar dat is niet gelukt. Anky tikte in eens op mijn schouder en zei: kijk daar eens daar staat een heel oud huisje, ik zei zo nou en, dat is vast van een boswachter. en ik liep schouderophalend door. toen we weer terug waren bij de boerderij gingen we nog wat chips eten en wat drinken, maar het was ondertussen al half 1 dus we moesten ook maar eens op bed gaan. toen iedereen eindelijk in zijn bed lag, gingen de begeleiders ook op bed, ze hadden geen zin om nog op te blijven om ons in de gaten te houden. toen iedereen sliep en ik ook tikte anky in eens om 3 uur op mijn schouder en schudde mij wakker, ze zei laten we bij het huis gaan kijken. Ik zei zo;"ben je gek ofzo,, man het is middernacht, dat mag heus niet hoor. anky: ach joh ze merken er heus niks van dat we even weg zijn. Na veel getreuzel zeg ik dat ik toch maar mee ga, ach wat kan er nou gebeuren. toen we dikke trui en lange broek en sokken hadden aangetrokken gingen we op naar buiten. het was behoorlijk frisjes. Maar toen we aan het begin van het bos waren dacht ik de hele tijd kom op we gaan terug, ik zei het ook. Maar anky wou er beslist kijken. dus ik liet haar ook niet alleen gaan dus ik besloot maar om mee te gaan. we waren nou toch al buiten dus we konden niet meer zomaar teruggaan. Stil eens riep anky in eens, ik schrok me kapot, anky zegt ooh het was maar een vogel, maar ondertussen was ik doodsbang geworden, ik vond dit echt niet leuk meer, ik wou terug. terug naar de vertrouwde boerderij, terug naar de begeleiders, en terug naar de klasgenoten, al vond ik ze niet aardig, toch wou ik graag weer in mijn bed slapen. toen riep ik in eens oliebol anky moet je daar eens kijken. op dat moment kwam er een licht onze kant op, ik riep snel weg in die bosjes, we hoorden onze harten heel hard bonzen. toen het ligt dichterbij kwam, hielden we onze adem in, ooh gelukkig het bleek de boswachter in zijn auto te zijn die nog even het bos door reed. Gelukkig hij heeft ons niet gezien. Anky zei kom we gaan weer verder, ik zei met een diepe zucht vooruit dan maar. Toen we eenmaal bij het huisje beland waren, vond ik het akelig stil in het bos, nu vond ik het helemaal niet leuk meer, nu wou ik echt terug, ik dacht aan mijn ouders die nu lekker in hun bed liggen zonder dat ze weten dat ik hier doodsbang ben. Anky zei kom mee we gaan naar binnen. en anky was al bij de deur. Ze deed de deur open en het kraakte heel erg, toen we een geluid in het huis hoorden renden we heel snel weer naar buiten, ik zei kom mee we moeten nu echt terug dit is niet leuk, we kunnen hartstikke straf krijgen, dit is niet leuk we gaan nu terug, toen zagen we dat er een muis uit het huisje kwam, en anky ging weer naar binnen, en trok mij mee naar binnen. Toen we binnen waren werd het even heel zwart, maar na een tijdje konden we het best goed zien. We zagen een kast met veel stof, en er stonden wel honderden boeken in. Anky pakte er een uit, er stond op Wat er nog meer is tussen aarde en hemel. toen ik het zag schrok ik mij kapot, ik dacht dit is niet goed we moeten hier weg, maar anky was alweer ergens anders aan het rondkijken, ze ging door een deur en we kwamen in een hele donkere kamer. Er stonden hele ouden kaarzen in de vensterbank met een soort steentjes erin, op de tafel lag een gekleurd kleed met daarop met stof besmeurde kaarten. toen Anky daar het stof van af haalde, stond er niks op, ze wreef over de kaarten, en door de warmte kwam er een heel vreemd figuur op de kaart, het was een wit figuur en hij had een heel eng gezicht, en weer schrok ik mij kapot, maar anky begon het leuk te vinden, en ze zei tegen mij misshcien kunnen we geesten oproepen. toen ik dat hoorde dacht ik van o nee dit kan niet waar zijn. op datzelfde moment kwam er een wintvlaag en de halfoude halfkapotte gordijnen begonnen in eens te bewegen. Anky begon in een keer keihard te lachen, ik zei zo wat is hier nou grappig aan. Zegt anky je schrok he, jah wat dacht jij dan, Anky: dat deed ik, ik: ooh gelukkig maar. Toen was er nog een deur en we gingen er maar even kijken. Het was een lege kamer er stond niks in, en toch voelde het alsof de hele kamer vol was. Dat gevoel kreeg ik gewoon. echt een heel raar gevoel. Toen zag ik in de hoek een stoel, en er lag wat op maar ik kon het niet goed zien. Toen ging Anky dichterbij kijken en ze gilde keihard, ik zei ssst man ze zegt met trillende stem er ligt een lijk. ik ging kijken en ik moest ook gillen, gadverdamme dat zag er vies uit, het was helemaal geel. ik zei tegen Anky we moeten hier echt weg dit is niet leuk meer, straks gebeurt er echt nog wat. ondertussen was het alweer half 5, ik zei we moeten echt terug de kinderen worden zo wakker en dan zijn wij er niet kom op we gaan nu. En eindelijk zei anky ja we gaan hier weg, ik was zo opgelucht. totdat de deur dichtviel, en toen we probeerden de deur open te maken zat die op slot, ik dacht echt ooh nee dit kan alleen in een film gebeuren, maar het gebeurde ons en het was geen droom of film, nee dit was hartstikke echt. Anky zei tegen mij je moet een raam of andere deur vinden. We moeten hier nu echt weg. Toen zagen we ineens dat het lijk die zonet nog op de stoel zat, er nu niet meer was, en we keken in de kamer maar ze was nergens, we dachten zo zei soms die deur dicht gedaan hebben, we riepen en bonsden op de deur maar niets hielp, we hoorden geen geluid helemaal niks. toen zag ik een raam, ik liep er naar toe, en ik wou het raam openen maar het wou niet, hij zat potdicht, toen zei Anky pak die stoel en gooi het door het raam, en we probeerden het, maar de stoel ging dwars door het raam en daarna was het raam weer helemaal heel. we dachten misschien kunnen wij er dan ook wel door heen en ik sloeg tegen het raam. Auw nee dat kan dus niet. we zaten hier voor altijd vast en ik begon te huilen. Anky trooste mij en ze zei dat het allemaal haar schuld was, en dat zei ons in de problemen heeft gemaakt, en dat zij er ons ook weer uit zo halen. ze zei dat alles goed komt, en dat de meester ons heus wel zal gaan zoeken. en dat trooste mij. Toen zag Anky ineens een deur, die er eerst nog niet was, ze ging kijken en in eens ging de deur dicht, en anky was weg...

**Geplaatst**: 02-01-06 00:04

Re: [verhaal] spoorloos in het bos

Geplaatst: 02-01-06 00:04

Je verhaal heeft geen 1500 woorden en voldoet dus niet aan de regels.

Zie dit topic voor meer informatie:
viewtopic.php?f=68&t=209238

**Geplaatst**: 02-01-06 00:21

Re:

Geplaatst: 02-01-06 00:21

daarbij vind ik het ook niet zo fantastisch geschreven ook niet, de schrijfstijl is erg irritant, en de zinnen zijn vaak niet correct. Ik ben na 10 zinnen gestopt met lezen

Ik zou eerst een beetje gaan werken aan mijn zinsopbouw.

Desnoods laat je het even na kijken door een ouder iemand

**Geplaatst**: 02-01-06 12:40

Re: [verhaal] spoorloos in het bos

Geplaatst: 02-01-06 12:40

oke bedankt voor de reacties, ik zal er aan gaan werken