Geplaatst 
moet hem nog afmaken
ben nu bezig met hoofdstuk 3
HOOFDSTUK 1
Het was een koude vrijdagavond. Ik reed met wat vriendinnen richting het zaaltje ‘de Rooi Neuzen’. We gingen daar een keet trappen en jongens versieren. Ik deed niet echt mee met het jongens versieren. Ik ben nooit echt verliefd geweest en ik dacht dat ik dat voorlopig ook niet zou worden.
We reden de plaats op en zetten onze fietsen in het rek. We wilden naar binnen lopen maar een groepje jongens hield ons tegen. Een daarvan zag er leuk uit en was best knap en ik vond hem meteen leuk. Ik dacht hem te herkennen maar waarvan wist ik niet. Ik vroeg waarom ze ons tegen hielden.
‘Mogen we niet vragen of jullie met ons naar het feest willen?’ zei de jongen die ik leuk vond.
‘Hoe weten we dat jullie niet liegen?’ vroeg een van m’n vriendinnen uitdagend.
‘Even wachten, dames. Daar komt nog meer gezelschap aan’, zei een van de jongens.
‘Hé, Thomas!’ riep iemand.
De jongen die ik zo leuk vond keek om. Thomas heet hij dus, dacht ik. Leuke naam voor zo’n jongen. Ik bleef afwachten voor wat er nog meer zou komen. De andere twee jongens kwamen er bij staan en vroegen wat er was.
‘We vroegen deze dames of ze met ons naar het feest wilden. Maar we hebben nog steeds geen antwoord.’
Vrijwel iedereen had iemand gevonden, maar ik nog niet. Dat vond ik ook niet zo raar want ik ben best verlegen als ik alleen ben met een jongen.
Thomas kwam op me af en vroeg of ik met hem mee wilde.
‘Ik wil wel hoor’, zei ik aarzelend
Toen ik dat zei keek ik in Thomas’ ogen en ik voelde dat ik begon te blozen. Hij wachtte even af en toen glimlachte hij.
‘Oké. Kom je mee?’ vroeg hij, terwijl hij mijn hand vastpakte.
Ik knikte. Ik voelde dat ik nog meer ging blozen en keek snel naar beneden.
Thomas en ik liepen de zaal in. Ik wilde m’n portemonnee al pakken voor de entree, maar Thomas zei iets van ‘ik betaal wel’. Ik vond het best.
‘Hoe heet je eigenlijk?’ vroeg hij. ‘Ik heb je wel eens op school gezien, geloof ik. Kan dat?’
‘Ik heet Yana.’ Ik wachtte even voordat ik verder ging. ‘Ja, dat kan wel. Ik heb jou ook wel eens gezien, geloof ik. Jij heet toch Thomas?’
‘Ja, klopt. Hoe oud ben je?’
‘Veertien, bijna vijftien. Jij?’
‘Ik ben vijftien en volgende week word ik zestien.’
Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Het was allemaal heel vreemd voor mij. Ik was nog nooit uitgevraagd door een jongen. Ik probeerde er maar iets van te maken.
‘En, hoe vond je het feest?’ vroeg Thomas na afloop.
‘Leuk hoor. Ik wil nog wel een keer naar zo’n feest!’ zei ik vrolijk. Ik was eigenlijk moe, maar liet het niet echt merken.
‘Kom, ik moet je nog even wat vertellen. Zullen we richting park lopen?’ zei Thomas.
Ik knikte en liep met hem mee. Ik had geen idee wat er aan de hand was en daarom liep ik maar achter hem aan. Toen we in het park waren gingen we langzamer lopen.
‘Wat is er?’ vroeg ik.
‘Ik wilde je wat zeggen…’ vroeg hij wat aarzelend. Hij wachtte even voor hij verder ging.
‘Ik vind je wel leuk…’, zei hij, ‘En ik heb een leuke avond gehad.’
‘Wat is er dan?’ drong ik aan. Ik wilde weten wat hij nou bedoelde.
‘Ja… Uh…Nou, ik heb je al vaker zien lopen, en ik vind je een bijzonder meisje. Ik denk dat ik verliefd op je ben…’
Ik keek hem ongelovig aan. Ik had nog nooit van een jongen zelf gehoord dat hij me echt leuk vond. Het ging altijd via een vriendin.
‘Vind je het leeftijdsverschil niet erg dan? Want ik heb gehoord dat veel jongens dat vaak erg vinden.’ zei ik na lang denken.
‘Nee, waarom? In de liefde maakt leeftijd niets uit, toch?’
‘Da’s waar.’ Ik was even stil. Ik moest even nadenken.
‘Zullen we even gaan zitten?’ zei ik. ‘Ik moet even nadenken, als je dat niet erg vindt.’
Thomas knikte en we zochten een bankje op.
‘Ik wil het wel proberen met jou’, zei ik, ‘Maar ik kan je niet beloven dat het gaat lukken.’ Ik voelde dat ik weer ging blozen.
Thomas kwam dichterbij me zitten en sloeg een arm om me heen. Ik schrok ervan. Ik wilde zijn arm van me af slaan, maar ik bedacht me. Ik dacht dat het te bot zou zijn.
Thomas kwam nog dichterbij me zitten en kwam met zijn hoofd dicht bij het mijne. Hij fluisterde in mijn oor.
‘Ik vind je lief’, fluisterde hij.
‘Ik jou ook’, fluisterde ik terug.
Thomas gaf me een kus op mijn haren. Toen kwam hij dichter naar mij mond. Ik voelde zijn zachte lippen op de mijne. Ik schrok en duwde hem van me weg.
‘Wat is er?’ vroeg hij verbaasd.
‘Ja, sorry. Ik weet niet was er is.’ Ik stond op en liep een eindje weg van de bank. Thomas stond ook op en liep een stukje mijn richting in.
‘Ik schrok gewoon. Sorry, het was niet de bedoeling. Als je me nu een enorme trut vind, begrijp ik het.’
Het was even stil.
‘Nee, het geeft niet, ik begrijp het wel. Ik overhaast het een beetje, denk ik. Sorry’, zei Thomas, met een heel lief stemmetje.
Ik draaide hem om en liep naar hem toe. Ik weet niet waarom ik het deed maar ik zoende hem. Zomaar ineens. Ik dacht even dat hij niet wilde, maar hij zoende terug. Het was de beste zoen ooit.
HOOFDSTUK 2
Ik zat met wat mensen uit mijn klas aan de rand van het bos, zoals elke donderdagmiddag na school. Mijn beste vriendin, die naast me zat, keek opeens geschrokken om zich heen. Ze leek naar iets opzoek. Ik denk dat ze het had gevonden, want ze haalde haar schouders op en ging weer verder met waar ze mee bezig was.
‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Waarom keek je zo om je heen?’
‘Er is niks, hoor. Ik hoorde wat geritsel. Het was een vogel, denk ik.’
‘O, Oké. Als er niets is, ga ik maar weer verder.’
Wat is er toch met haar aan de hand? Ze is echt een bangerik aan het worden, van elk takje dat kraak, schrik ze.
Ik besteedde er verder maar geen aandacht aan en ging weer verder met schrijven in m’n dagboek. Ik had het dagboek gister op m’n verjaardag gekregen van mijn grootouders.
Dagboek, 06 – 08 – 2004
14:17 uur
Wat is er toch met Maaike aan de hand? Ze gedraagt zich zo vreemd de laatste tijd. Nou ja, de laatste tijd. De laatste 3 maanden. Was dat niet de tijd dat haar ouders gingen scheiden en haar moeder een nieuwe vriend had?
Ze was in de klas heel stil, terwijl ze normaal heel luidruchtig is. Als je vraagt wat er is, krijg je een vaag ‘niks hoor’…
Mijn grootouders waren er gisteravond pas. Er was al veel bezoek geweest en ik was eigenlijk te moe, maar ik moest wel naar beneden komen, want ze waren helemaal van Groningen naar Den Bosch gekomen. Ik had het wel gezellig gevonden, maar toen ze rond 23.00 uur eindelijk weggingen, liep ik snel naar boven en kroop in m’n bed. Ik moest eigenlijk mijn Frans nog leren, maar ik dacht dat ik het morgenochtend wel kon doen. Ik zette mijn wekker nog snel op 06.30 uur en viel toen in slaap.
Toen ik om half zeven de wekker hoorde, sliep ik nog half. Ik had slecht geslapen. Ik werd af en toe wakker en kon toen de slaap moeilijk vatten. Ik moest de hele tijd aan die zoen met Thomas denken. Ik snapte nog steeds niet waarom ik dat heb gedaan. Ik dacht meteen dat ik hem maar een briefje moest geven.
Ik stapte uit bed, pakte mijn Fransboek en ging aan mijn bureau zitten. Ik moest zo’n 30 woordjes kennen, Frans – Nederlands. Ik had nog niets geleerd en ik kreeg het maar niet in mijn hoofd. Ik pakte mijn dagboek maar.
Dagboek, 07 – 08 – 2004
06:37 uur
Ik heb slecht geslapen. Ik moest iedere keer weer aan 6 dagen geleden denken. Aan het feest met Thomas en aan de gebeurtenis in het park. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik vond het niet erg. Eerder prettig. Mijn vorige relaties waren niet zo. Ook al kende ik Thomas pas, ik had bijna meteen al een veilig gevoel bij hem en ik vond hem aardig. Ik vertrouwde hem.
Een paar vrienden van Thomas kwamen en begonnen met joelen. Thomas en ik zijn weggelopen. Ik zei: ‘Ik wil naar huis, als je dat niet erg vind. Ik krijg het koud.’
Hij zei dat hij me wel naar huis wilde brengen. Ik liep naar mijn fiets, haalde de sleutel uit mijn broekzak en maakte de sloten open. Thomas stond al te wachten. ‘Ja, sorry, ik ben met een vriend meegereden, dus ik heb geen fiets ofzo…’
‘Jij fietst en dan ga ik achterop.’ zei ik. Dat vond hij wel goed. Ik was binnen 5 minuten thuis en ik gaf hem nog een snelle afscheidszoen. ‘Zie ik je maamdag op school, 1e pauze, bij de berkenboom?’ vroeg ik. Hij knikte en gaf een zoen op m’n voorhoofd. Toen was hij weg.
Ik sloot mijn dagboek, deed het slotje erop en borg hem zorgvuldig op. Niemand hoeft dit te weten, dacht ik. Het was ondertussen al tien voor zeven dus ik moest opschieten. Ik pakte nog even mijn Frans en begon te leren.
Rond zeven uur stopte ik. Ik dacht dat ik het wel goed genoeg kende. Ik keek naar mijn rooster.
Vrijdag:
1e uur: Economie
2e uur: Frans
3e uur: Vrij
20 min. pauze
4e uur: Duits
5e uur: Studieles
Ik pakte mijn tas vluchtig in. Ik liep naar de badkamer en pakte een handdoek. Ik deed snel de badkamerdeur op slot, omdat mijn broertje Kevin rond deze tijd ook al op is en hij wil me altijd pesten. Ik kleedde me uit, ging alvast onder de douche staan en draaide de kraan open. Ijskoude stralen liepen over mijn lichaam. Ik kreeg rillingen, maar ik vond het niet erg. Van een koude douche werd ik altijd goed wakker. Het water werd warmer en ik hield mijn hoofd eronder totdat mijn haren nat genoeg waren. Ik deed er shampoo in en spoelde het er weer uit.
Toen ik uit de badkamer kwam, ging de telefoon.
‘Yana!’ riep mijn moeder. ‘Er is telefoon!’
‘Ik neem ‘m hier wel!’ riep ik terug. Ik snelde naar de telefoon. Ik was benieuwd wie het was.
‘Met Yana’, zei ik.
‘Hoi, met Stefan. Economie valt uit. We hebben dus het eerste uur vrij.’
‘Ow, bedankt voor het bellen. Tot straks! Doeg.’
‘Doeg Yaan.’
Yaan. Zo noemde Stefan mij altijd. Vond hij grappig. Bij hem klonk het ook grappig, met zijn piepstemmetje. Niemand ging echt met hem op, behalve ik en Nick. Dat is een klein jochie uit de brugklas. Hij was vrij brutaal en kwam altijd voor zijn mening uit. Ik vond hem lief, schattig. Dat vonden de meeste mensen op school wel, behalve de leraren.
Ik was blij dat we het eerste uur vrij hadden. Ik ging nog even een kwartiertje Frans leren. Na het leren zocht ik even naar het telefoonnummer van Thomas. Ik liep naar de telefoon en draaide het nummer. De telefoon ging twee keer over, toen pakte er een vrouw op.
‘Hallo, met Anja Peters.’
‘Uh... Hallo, met Yana. Ik was opzoek naar Thomas. Is hij nog thuis?’
‘Ja. Hij heeft het eerste uur vrij, ik zal hem even roepen.’
Het duurde een tijdje voordat Thomas aan de telefoon kwam.
‘Hallo, met Thomas.’
‘Hé Tomas! Met mij, Yana.’
‘He schat. Wat is er?’
‘Ik heb het eerste uur vrij, dus misschien kunnen we samen iets gaan doen?’
‘Ja, is goed. Ik ben over 10 minuten bij je, goed?’
‘Oké, doeg!’
‘Doei. Tot zo.’
ben benieuwd naar de rest van het verhaal.