Voor de personen die nog geen ervaring hebben met mijn schrijfwijze, verwijs ik ze naar mijn verhaal "wie wil ff lachen"hier op crea bea.
Mijn verhaal begint op een zonnige winterdag. Ik ben vandaag in een goeie bui en denk; ik ga eens lekker een uurtje wandelen met mijn lieve lieve schat (oren plat in de nek en een verwelkomende hap in je richting) ja dat is mijn schat. Omdat het van dat lekker frisse weer is denkt meneer dat hij zich daarin aan mag passen en kan ik nog net het halster omdoen terwijl hij al zijn stal uitstuiterd. Nog net kan ik voorkomen dat hij met die lekkere lompe hoefjes boven op mijn edele hoefjes gaat staan en duw hem in de richting van de spuitplaats. Met het draaien daar naar toe krijg ik lichtelijk enigzins het vermoeden dat wandelen op dit moment niet echt een rustgevende, ontspannen bedoening zal worden en besluit hem maar eerst even in de molen te zetten. Mocht ik daarna nog besluiten om te wandelen, dan issie in ieder geval al wat bedaard, dacht ik. (en dat is waarom mensen mij zeggen dat ik niet moet denken! hihi) Want onderweg naar de molen heb ik alleen een halstertouw in mijn handen met daaraan een hippend, stuiterend en meest overspannen stuiterbal, die denkt datie naar een of ander strand gaat om ff te racen. Zo lief als hij is ( je weet wel, oren in de nek enzo ) blijft hij met zijn hoofd keurig bij mij. Maar dan ook echt alleen zijn hoofd. De rest is als elastiek die door een kindje constant in en uit elkaar wordt getrokken. Bij de stapmolen, waar je normaal in ongeveer 3 minuten naar toe loopt en waar ik nu binnen 1 minuut met paard en al in de molen stond, ga ik mij afvragen waarom meneer zich wel druk maakt naast me, maar niet onder me. Dit wordt wat bedenkelijk, aangezien ik soms het idee heb dat ik er een spaanse peper met chilisaus in moet doen om hem aan de praat te krijgen. Nouja is van latere zorg, sluit de molen, zet hem aan op standje 6 en blijf nog even bij hem staan. En das maar goed ook, want wat denkt meneer: wat gebeurt er als ik nou een niet stap in de stapmolen, maar galoppeer in de stapmolen, dan wordt het vanzelf een galoppeermolen, toch? En ik kan alleen maar toekijken hoe mijn geflipte onbereikbare halve gare probeert van een stapmolen een galopmolen te maken. Nou het is hem gelukt hoor, hij heeft het een paar rondjes vol gehouden. Maar ja, mijn paard zou mijn paard niet zijn, als hij vindt dat hij na een inspanning van zo'n 5 minuten wel weer een verdiende rust moet nemen. Ik zag dat koppie al weer wat rustiger worden. En daar wassie weer, meneer LUI himselve. Hij heeft nog een half uurtje echt gestapt en zijn nog heerlijk wezen wandelen. En het was fris, maar dat had hij lekker in de molen achtergelaten.
Hebben jullie paarden ook wel een iets te veel weg van een stuiterbal?