Bokt.nl

Citaat:

Ik loop heel gewoon over het erf. Er is niks bijzonders aan de hand, helemaal niks. Toch kan ik het niet laten om even een vreugdesprongetje te maken. Want ik weet dat het geen gewone dag is, nouja eigenlijk wel, maar voor mij niet echt. Want vandaag komt er een nieuwe pensionklant. Lekker belangrijk, zal je denken.. maar dat is dus wel zo. De meeste mensen zijn al volwassen en hebben van die 'gewone' chique sportpaarden die sowiso meer dan 7000,- euro moeten hebben gekost. Maar deze klant, is een meisje. Pap had gezegd dat ze 14 is, dus ze worden vast dikke vriendinnen. Ik ben bijna 15, dus het zal wel goed zijn. Ik ben benieuwd wat dat voor een typetje is...

''Flo! Flo-hoooo!'' He, wil dat beest nou alweer niet komen! Altijd rent mijn pony weg, nooit wil hij komen. Ik heb hem nu ongeveer een half jaar, hij is nu net 4 geworden en een belofte voor de toekomst. Zijn pikzwarte vacht heeft door de zon nu een blauwe gloed, daar krijg ik altijd vlinders van in mijn buik. Wat een lekkerding is het toch. Mijn lieverd. Gelukkig, hij komt al. ''Ha lieverd. Lekker gespeeld in de wei?'' En ik geef hem een ondeugend klopje op zijn hals.

''Vroemmm Vroemmm..'' Daar zal je ze hebben. De nieuwe pensionklanten. Ik rijd in de buitenbak op Flo, het gaat gelukkig heel goed, dan kan ik indruk maken op het meisje. Ik zie een luxe Kia Sorento het erf op rijden, met een luxe-ogende hotra trailer erachter, die aan alle kanten glimmen. Ze parkeren netjes op de parkeerplaats en er stapt een man en een vrij stevig meisje uit. Ik rijd nog wel even door want anders ziet dat er zo on-proffesioneel uit. Ik verzorg Flo, niet al te langdurig. ''Dag jongen, je hebt goed je best gedaan!'' Ik geef hem gauw nog even hooi, hij heeft super zijn best gedaan. Dan ga ik gauw naar de kantine. ''Haaj Arie!'' Schreeuw ik naar de barman die-hoe kan het ook anders- achter de bar staat. ''Hallo!'' Maar dan opeens denk ik; oliebol. Waarom doe ik nou weer zo dom? Net nu de nieuwe gasten hier zitten. Ik kijk ze aan, en verontschuldig me. Het meisje wat Clarisse blijkt te heten kijkt me met een sarcastisch gezicht aan als ik zeg dat ik Vira heet. Vindt ze dat zo'n vreemde naam ofzo? Even krijg ik een steekje van teleurstelling door me heen, maar dan denk ik weer positief. Want; Vira is nou eenmaal een aparte naam, maar daar mag ik toch best trots op zijn? Pap praat honderduit over onze accomodatie, stalling, verzorging en rij- en verzorgingstechnieken. De vader van Clarisse knikt goedkeurend en zijzelf zit alleen maar door het raam de les te bekijken die zich in de binnenbak bevindt.

''Ha, liefie, fijn gegeten?'' Miffle komt altijd meteen naar me toe in de wei, het tegenovergestelde van Flo. Met Miffle heb ik een heel speciale band, mijn kleine merrietje. Ik heb haar nu 6-7 jaar, toen ik 8 1/2 jaar was kreeg ik haar. Het is een c-pony van 1.37, ze is er bij in gemeten. Ik ben met haar Z springen geweest, nu krijgt ze rust. Ze is niet de jongste meer, 25, en was al heel ervaren toen ik haar kreeg. Ze mag nu genieten van de rust en mijn zusje van 12 rijdt er nog wel eens recreatief op, die is niet zo lang als ik. Mijn benen hangen zowat op de grond hahaha. Misschien overdrijf ik weer een beetje... Ik neem Miffle mee naar stal en geef haar wat eten. Nu Toronto nog. Mijn absoluute toppony. We zijn net in een klasse hoger, de ZZ, gestart. Heel spannend was dat, maar het ging perfect, we hadden in de barrage helaas een balkje maar dat maakt helemaal niet uit. Aankomend weekend, het weekend na kerst, hebben we weer wedstrijd. Ojee, hij staat alweer bij het hek te springen en te doen.. de vorige keer ontsnapte hij bijna, hij deed zo gek, en tegen een gekke Tonnie is niemand opgewassen. Ik pak zijn felblauwe nylon halster van de haak bij het hek en klim eerst de wei in. Nou zeg, ik kan hem toch zomaar het halster omdoen! ''Braaf, mijn jongen, heel goed!'' Ik open voorzichtig het hek, en Toronto springt er zowat uit. ''Ho, Tonnie, niet zo gek!'' Ik probeer 'm te kalmeren, hij wordt al rustiger. Deze kastanjebruine ruin is pas laat gecastreerd, en hij heeft nog steeds zijn hengstenmanieren. Aan zijn buitenkant merk je dat, en dus ook aan zijn binnenkant. Heeft natuurlijk voor- en nadelen.

Net als ik op wil stijgen hoor ik een kattige stem achter me. ''Heb je die van de tiendehands-veiling ofzo? Of van de rommelmarkt?'' In de stem hoor ik haat en pest, maar ook een tikkeltje jaloersheid. Ik draai me om, zodat ik haar een grote mond terug kan geven, maar ik zie Clarisse. Ik richt me weer op Toronto, en denk in mezelf: 'Niet boos worden, ze moet gewoon even wennen hier..' Het maakt me zenuwachtig. Gelukkig krijg ik in 1 keer de singel vast, niet dat ze me ziet stuntelen. ''Kom op jongen, blijf staan he?!'' Zeg ik nerveus hopend dat Tonnie voor 1 keer blijft staan met opstijgen. Maar mijn schietgebedje wordt helaas niet verhoord. Hij begint zoals altijd te draaien en gekke galopsprongetjes te maken. We zijn druk bezig om het hem af te leren, maar hij werkt nog niet echt mee. Ik kijk wanhopig om me heen, alleen Clarisse staat daar met een poeslief gezichtje met een 'bigsmile.' ''Zou je me even willen helpen? Hij is nogal moeilijk en..-'' Ik kan mijn zin nog niet eens afmaken of ze zegt: ''Natuurlijk.. ik snap heus wel dat je 'm niet kan houden hoor, je bent nog zo klein.'' Ik krijg zin om haar vanalles toe te schreeuwen.. maar ik houd mijn mond. Pap zou woedend zijn als hij hoort dat ik haar heb uitgescholden enzo. En bovendien zouden ze hun paard dan niet bij ons stallen, maar bij Delivery Stables, even verderop. Dat zou niet best zijn..

Ik ben met Toronto aan het werk als Clarisse met een cap en een zweepje aan komt lopen. De cap nonchalant onder haar arm en in haar andere hand het zweepje. Achter haar loopt haar vader met een zo te zien peperdure pony. Een prachtige koffievos, zo te zien een Engels Volbloed, in die richting. Ze doet haar cap op- dat ze die nota bene heeft, van zo'n meisje verwacht je dat niet, en stijgt op. Ze pakt de pony gelukkig niet meteen kort, ze laat 'm eerst lang. Ik ben aan het uitstappen, beloon Tonnie voor zijn brave werk en zadel hem gauw af. Daar krijgt hij net als Flo straks wat hooi en een dunne deken op. Ik doe alles snel, want dan kan ik nog even bij Clarisse kijken. Ze is inmiddels aan het draven, aan de lange teugel. Als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat ze voortreffelijk rijdt... ''Ze rijdt goed he?!'' Mijn zusje. ''Tjjeee, je moet me niet zo laten schrikken, Veerle!'' Onze vader en moeder hebben voordat wij geboren werden bedacht dat onze namen met een V moesten beginnen als we een meisje waren, en met een J als we een jongen waren. ''Ik ga op Miffle rijden..'' En ze verdwijnt in de stal. Een kwartiertje later komt ze met Miffle terug. ''Ik zal het hek wel even voor je open doen. Heb je haar al nagesingeld?'' ''Nee, nog niet.. wil jij dat even doen?'' Ik singel haar zonder antwoord te geven aan. ''Zo, succes he! En ze is vrij soepel, je hebt haar vaak gereden de laatste tijd, dus je kan wel wat intensiever dan normaal rijden!'' Ik meen natuurlijk wat ik zeg, anders had ik het ook niet gezegd natuurlijk, maar zo ziet Clarisse dat mijn zusje en Miffle, dat oude pony'tje, ook flink wat in huis hebben.

''Wat is dat? Een shetlander ofzo?'' Veerle kijkt me de hele tijd wanhopig naar me, als ze wéér een rotopmerking maakt. En toch.. ik zie in Clarisse's ogen soms een steek van jaloersheid.. Jaloers op wat we hebben ofzo. Maar zij zelf mag ook helemaal niet te klagen hebben.. vreemd kind. Clarisse is nu aan het uitstappen en ze beloont haar pony gelukkig wel. Ze zorgt goed voor de pony zo te zien en kan ook goed rijden. Waarom zou ze dan zo kattig doen? ''Mooie pony heb je. Hoe heet-ie?'' vraag ik als ze de bak uitkomt. Dan reageert ze misschien wat losser. Inderdaad. ''Dankje, hij heet Chips.'' En ze stapt richting stallen. Echt, een heel apart meisje. Ik concentreer me weer op Veerle en Miffle. ''Benenen eraan he! Handen rechtop, je speelt weer piano! En, heb je al geld gevonden?!'' Veerle is wat onrustig, op een gegeven moment komt ze bij me staan. ''Oo, Vira, ik kan het gewoon niet!'' Jammert ze. ''Clarisse maakt van die rotopmerkingen dat ik heel slecht rijd en dat Miffle een rotpony is enzo! Daar kan ik niet tegen!'' Normaal is Veerle een superrustig, relaxd meisje dat zich goed weet aan te passen en zich overal uit kan redden. Altijd helpt ze mij uit de pinarie, nu is het het aan mij dat te doen. ''Rustig maar, ik ga kijken wat ik eraan kan doen, we waarschuwen zo-ie zo pap en mam. Ik weet ook niet wat het is.'' Zo, dat klinkt wel volwassen, vind ik zelf. ''Stap haar maar uit, we zien wel.'' En ik loop richting stallen...

Citaat:

Als ik binnen kom zie ik Clarisse het bit afwassen onder de kraan. ''Het ging wel goed he, net?!'' Vraag ik... onzeker. Misschien kat ze me wel gigantisch af.. ''Ja hoor, wel goed.'' Het lijkt of ze opeens een steek krijgt. Haar uitdrukking veranderd van een aardig onzeker meisje naar een verwende trut. ''Waar bemoei je je eigenlijk mee? Hou je bek toch eens! Je hoeft niet zo aardig te doen hoor!'' Ik hou mijn mond. Ook al komen er bijna de meest gruwelijkste scheldwoorden uit. Ik zie haar pony Chips in de stal, tevreden kauwend op een hap mals hooi. Hij heeft het hier tenminste naar zijn zin. Clarisse loopt de stal uit. Ze kijkt om naar Chips en het lijkt of haar gezicht een tevreden glimlach krijgt, maar dan ziet ze mij en ze draait zich gauw weer om. Ik snap dat kind echt niet. Wat bezielt haar toch? Veerle duwt de deur open. Miffle loopt gewoon achter haar aan, ze kan haar net zo goed niet vasthouden. Ik zie aan het gezicht van mijn zusje dat ze flink gehuild heeft. Arme Veerle. Arme Miffle.''Gaat het weer een beetje?'' vraag ik, heel voorzichtig. ''Ja hoor..'' Antwoord ze volledig in trance. Alsof ze zichzelf verbiedt iets anders te zeggen. En Miffle, die kijkt me met een ontschuldige ik-weet-niet-hoe-ik-haar-moet-troosten-blik aan. ''Weet je wat? Ga maar naar binnen ofzo. Ik doe Miffle wel.'' ''Meen je dat echt? Super, dankje zus..'' Ze kijkt me heel dankbaar aan. De lieve, donkere, grote kijkers van haar, in mijn groene. Even voel ik een heel apart gevoel, een gevoel van vrijheid. Dat duurt echter helaas maar even.. ''Miffle, kom jij maar eens mee.'' Ik verzorg haar extra goed, want dat verdient ze.
Als ik binnen kom weet ik niet wat ik zie. Clarisse en haar vader zitten aan tafel met.. mijn vader en moeder.. en Veerle! Op zich natuurlijk niet bijzonder, maar ze lachen en praten voluit over de stoeterij. Over onze faciliteiten en acommodatie. Clarisse heeft de hele tijd een big smile op haar gezicht, die er alleen is af te halen door middel van plastische chirurgie. En ze kijkt me uitdagend aan.. ''Toe, Vira, pak jij ons fokboek even.'' zegt mijn moeder. Oke, boven in de kast.. kan ik daar bij? Dacht 't niet! Nouja, ik neem maar een stoel mee. Als ik dan eindelijk het boek heb ga ik ook aan de grote, eikenhouten keukentafel zitten. Ik geef het aan de vader van Clarisse. Hij slaat het open en op de eerste bladzijde staat een foto van onze eerste fokmerrie; Minette. Haar hele stamboom en gegevens staan erbij en op de volgende vijf bladzijdes haar vijf veulens: Midget, Vallo, Kiss, Snake en Hank Spancer. Ook met stamboom en gegevens. Alle vijf zijn ze verkocht, Minette hebben we nog. Daarna komen er nog andere merries en veulens die allemaal verkocht zijn en dan onze drie hengsten: Menno, Cristiano en Euroman. Allemaal goedgekeurd en ze hebben allemaal prachtveulens. Zo nu en dan rijd ik op Cristiano.. heerlijk! ''Zo, zo..'' mompelt de vader van Clarisse. ''Pappie.. we moeten naar huis.. ik ga nog naar Merle weet je nog!'' ''Oja.. da's waar ook. Nou, heel erg bedankt voor de gastvrijheid enne, morgen zien jullie Clarisse wel verschijnen!'' Nog voordat we iets kunnen zeggen trekt Clarisse haar vader zowat het huis uit.
He, jammer. De vakantie gaat veel te snel. Nog maar 1 weekje. Ik sta naast mijn bed, het is half acht. Ik kan net zo goed weer lekker in bed gaan liggen, maar ik moet vandaag extra veel werk doen nu Veerle er niet is, en Katja die altijd vrijwillig helpt in de stal. Nouja, kan geen kwaad. Misschien wil Leila me wel helpen.. Opeens klaart mijn gezicht op. Ik ben vergeten dat vandaag het nieuwe paard komt! Ik weet er niks van, maar dat is het leuke. Pap kijkt naar de afstamming, hoe het paard er uit ziet en wat ie kost. Meer hoeft hij niet te weten, dat komt later wel. Ook al is 'ie al 25, of juist nog maar 2. Als er toekomst of een doorverkoop inzit, wil hij het paard hebben. In ieder geval, hij was met dit paard van plan om er te mee dressuren. Ik zal het paard mogen doorrijden, daarna gaat Nadja erop.
Als ik om half negen naar buiten loop is het nog vrij stil op het erf. In de stal echter is het een drukte van belang, het is bij ons de ochtendspits. Iedereen wil vaak 's ochtends rijden om 's middags nog tijd voor zichzelf over te houden. En dan de mensen die altijd zelf hun paard voeren, de stallen doen, noem maar op. Oja, bijna alle paarden gaan ook naar buiten, dus iedereen verdringt zich in de zadelkamer voor de pensionklanten om het halster van hun paard te bemachtigen. Tja, het normale ritueel op een zondagochtend. ''Heej!'' Ik hoor een oorverdovende stem in mijn oren toeteren. ''Hoi, Leila.'' die stem herken ik uit duizenden. ''Moet ik je nog helpen vandaag met de stallen?'' ''Dat is wel de bedoeling, ja.'' Stomme vraag van haar. Ik bedoel, als je als stalhulp op een stoeterij werkt, ga je de eigenaren toch juist helpen?! Ach, misschien ook een hele verwende gedachte.
Vandaag ziet mijn schema er aardig druk uit. Eerst doe ik Flo, Miffle en Toronto buiten, dan ga ik de stallen doen van hun en die van andere paarden, dan pak ik Flo om een buitenritje mee te maken, dan Toronto voor een stevige zondag-middag training en dan mag Miffle ook naar binnnen. En natuurlijk de nieuwe merrie uitproberen, en alle andere klusjes. Ik weet trouwens niet zeker of ik vandaag al op de merrie ga. We kennen elkaar nog niet en moeten eerst vertrouwen krijgen. Misschien is longeren genoeg. Dan kan ze alvast goed wennen aan onze aanpak en omgeving. Nouja, nu eerst maar eens mijn paardjes buiten doen.
''Kijk, daar heb je pa!'' Ik doe net Miffle naar buiten. ''Ha, pap! Hoe is ze?'' Mijn vader is de auto nog niet eens uit, ik heb de klep al open. Wat ik zie is een smal achterwerk van een voskleurig paard. ''Pap? Ik ga heel even Flo nog buiten zetten, ik kom zo helpen en haar bekijken, ke?'' ''Ja, meisje. Doe nu eerst maar waar je mee bezig was, zometeen gaan we haar nogmaals grondig bekijken!'' Ik wandel rustig, maar opgewonden naar Flo's stal. Ik ruk heel lomp zijn donkergroene halster van de haak en doe hem om. Flo is de laatste tijd erg hyper.. maar ook anders. Liever. Aanhankelijker. Maar het lijkt of hij op iets.. of iemand wacht. Vreemd. Maar nu heb ik even andere dingen aan mijn hoofd. Ik haal hem uit de stal en breng hem naar de wei. Als ik hem net voorbij 'die enge tuinslang' heb geloodst(geen idee hoe je 't schrijft, sorry) springt hij opzij. Het nylon touw schuurt langs mijn handen, het prikt en brandt helemaal in mijn huid en ik tel meteen 3 blaren. Maar doordat ik afgeleid werd door de pijn liet ik per ongeluk Flo los. En die loopt nu richting trailer met merrie. Ik ren niet naar Flo, maar naar binnen. Ik weet het, Flo is eigenlijk voor mij wel belangrijker, maar mijn opa heeft toen hij nog leefde ooit tegen mij gezegd dat ik altijd voor mijzelf moet kiezen, als ik lichamelijke pijn heb. Dus dat doe ik. Ik draai de kraan open en hoor zenuwachtig geroep van buiten. ''Pak even een lang touw!'' ''Doe het hek dicht, dan kan hij niet van het erf!'' Maar ik hou mijn hand rustig onder de kraan, hoe graag ik ook naar buiten wil.