Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-12-05 23:04

[Verhaal] Remembering L en H

Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-05 23:04

Ik weet niet of dit hier goed staat, maar anders hoor ik het wel. Ik weet niet of er mensen geinteresseerd zijn om dit te lezen, zo niet, dan ben ik het in ieder geval even kwijt.
Het zijn niet mijn eigen pony's, maar van iemand anders. Ik heb niet de echte namen gebruikt maar een afkorting, om privacy redenen. De eigenaars zorgden bijna tot helemaal niet voor de pony's. Dit verhaal is om een beetje een idee te laten zien over mijn leven met de pony's, wie weet schrijf ik er ooit nog wel eens een stukje bij. Is een beetje lang verhaal misschien, maarja, en ik heb ook totaal niet op schrijffouten enzo gelet.

Losrijden - L vertrouwde ik compleet. Ik ging er wel eens zo opzitten, los in het weitje. Dan had ze alleen wat om haar nek, of niks. En ze vonden het een prachtig gezicht als ik dat deed en dan ging galoperen. Meissie, zei ik dan, en ik wist dat ze mij precies begreep, ook al verstond ze me niet. Whoaaa zei ik en ze maakte een sliding stop uit galop.

Westernrijden – Nu ik begin over die sliding, dat doet me denken aan de tijd dat ik er western mee reed. Zo noemde ik het tenminste eerst. Ik reed dus met een boomloos shetland ‘pinokkio’ zadel. Was toen nog wel met bit. Ik reed haar op een lekkere lange teugel etc. Later was het niet echt westernrijden meer, meer mijn eigen stijl. Een soort mix tussen western, ijslands, en dressuur om het zo maar te zeggen.

Kreupel
L is twee keer licht kreupel geweest, allebei de keren aan het zelfde been (linksvoor) en op dezelfde plek. Het was allebei de keren in een vakantie. Natuurlijk had ik het beste met haar voor, en kwam dus haar been afspuiten en met haar stappen. Hoewel het eigenlijk allang al over was.

Slee
Op een dag lag er gigantisch veel sneeuw. We haalden de pony’s de stal uit, en H werd helemaal opgewonden en keek met grote ogen, net als je een heel mooi cadeau geeft aan een klein kind. Zoveel sneeuw had hij nog nooit gezien in zijn leven. Eerst ging hij er helemaal inliggen, hij graafde er een gat in en ging daar in liggen. Daarna moest hij overal waar sneeuw lag rollen, en natuurlijk de sneeuw proeven.
Hannes bleek erg geschikt te zijn als sneeuwpony. Met een zelfgemaakt tuigje stond hij voor een kinderslee. Mennen nog nooit van gehoord, maar lol dat hadden we wel, zeker. De kinderen vonden het ook helemaal geweldig, het was een tweepersoonslee, aanhanger (ook een slee) eraan. H vond het ook erg leuk.
Natuurlijk moest het ook nog even met L uitgeprobeerd worden. Ze stond er voor, tot zo ver ging het hartstikke goed. Totdat er iemand ergens anders een rotje afstak, waarvan ze schrok. Er zat niemand op de slee. Ze galoppeerde het hele grote land door, sprong over de sloot, daarna over het hekje waar de sloot achter bleef hangen. Toen opeens gebeurde er wat in haar hoofd, geen idee wat, maar ze galoppeerde recht op me af. Een klein stukje voor me stopte ze.

Hoeven
De hoefsmid was maar twee keer geweest geloof ik, waarvan een keer de ponys in het landje stonden en hij ze niet te pakken kreeg. Daarom bekapte ik ze zelf. Ik had wel eens gehoord van natuurlijk bekappen en dit vond ik erg logisch. Maar ook hiervoor deed ik het al zelf. Als ze over de weg of op het pad hadden gelopen, slijtten de hoeven een beetje bij. Dat was wel goed, omdat ze anders veel te lang werden. De losse stukjes haalde ik eraf, daarna vijlde ik de hoef mooi bij. Ik hield precies bij hoe het er elke keer uitzag. De pony’s hebben nooit enig probleem aan de hoeven gehad of kreupelheid aan de hoeven, het waren hele sterke hoeven en ijzers hebben ze ook nooit gehad.

Boos
Ik ben wel eens kwaad geweest. Kwaad op mijzelf, kwaad op anderen, ik weet het niet. Omdat h eigenlijk geen kans kreeg. Hij werd bestempeld als valse, wilde pony. Gek, he, als je een pony niet proefrijd, en de eigenaar zegt dat hij ingereden is, wat helemaal niet waar is. Een paar mensen hebben geprobeerd hem in te rijden (hup, erop dat beest moet lopen) maar gefaald, en hij stond daardoor maar een beetje te verzuren in zijn landje. H, je bent nog zo’n jonge pony, je verdient het niet. Ik ben toch met hem aan de gang gegaan. Ik geloofde in hem. Natuurlijk is elke pony het waard. En toen ik er op een dag op zat, ooh wat was ik trots. Hoe ze allemaal keken. Die pony is toch gevaarlijk en onhandelbaar? Dus niet, dat had ik bewezen. Vanaf toen gingen we er wel eens gewoon opzitten terwijl hij los liep in de wei. Het ging een stuk beter met hem.

Manege
Op een dag besloten we met de pony’s naar de manege te gaan, met L en een andere pony M. H was namelijk niet berreden. Ik vond het helemaal geweldig, telde de dagen af. Ik was al eens op M naar de manege geweest, maar deze keer ging ik op L. Ze stonden samen in de trailer als beste vrienden, hoewel ze elkaar niet zo goed kenden. M is de stoerste en beschermde haar. De hele les liepen ze naar elkaar toe te rennen. Van de les bakten we niet veel, maar trots dat we waren, en plezier dat we hadden. Op onze ‘eigen’ pony’s.

Training aan de hand
Op een dag kwam Silenkai hier op bokt bij mij. We hebben toen een wandeling met de pony’s gemaakt. Dat was een van de vele. We gingen vaak met ze lopen, rondje door de het dorp, en dan op een vast plekje stoppen, picknicken met de pony’s. Alle kinderen kwamen altijd kijken en de pony’s aaien, hartstikke gezellig.
Met H ben ik ook best wel bezig geweest aan de hand. Rijden deed ik er niet echt op, ik was er ook erg groot voor en zover was ik nog niet, en wilde het niet verpeste. Eerst ging het niet zo goed, het was krachttraining, heb er flink wat spierpijn en blauwe plekken aan over gehouden. Wat ik natuurlijk niet vertelde aan de eigenaren, bang dat ze verkocht werden. Maar ik zette door, en uiteindelijk begon er toch wat van te komen. Hij zag het als echte lessen, en als beloning mocht hij daarna ook even spelen. Ik begon te zien hoe hij al beter begon te lopen, echt lekkere ruime passen zag ik als hij los liep. Ook begon hij al mooier te worden.

Vrijheidsdressuur
De pony’s kenden ook wat kunstjes. Op die leeftijd leerde ik het nog niet aan hoe het echt volgens vrijheidsdressuur hoort, stap voor stap. Maar de pony’s waren geweldig trots, net als mij. Ook al ging er wel eens wat mis.

Vrij
Een van de laatste keren dat ikzelf op L reed. Ik ging in het grote land, wat altijd geweldig is, want daar heb je echt alle ruimte. Ik was nogal gestresst, maar door het gigantische enthousiasme van L altijd, kwam er al snel een glimlach op mijn gezicht. De eerste keer dat ik weer terug was aan de voorkant bij het land, deed ik mijn cap af. Heerlijk, een flink windje in mijn haren, en wapperende manen van L. Daarna stapte ik weer naar achter, nouja een echte stap noem ik het niet in L haar wiegende sneltrein tempo. De tweede keer legde ik de beugels over het zadel. De derde keer haalde ik het zadel er meteen maar vanaf. En als laatste liet ik mijn teugels los en deed mijn ogen dicht. Ja, best gevaarlijk misschien, maar ik vertrouwde haar. Het leek of ze me begreep, aan het einde keerde ze om. Ga maar, L, zei ik in mijn hoofd. Wat een heerlijk paard.

Alle verhalen zijn waargebeurd. L en H zijn deze week verkocht. Ik heb geen afscheid van ze kunnen nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-12-05 23:09

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-05 23:09

Ik wacht even op een reactie, ik moet er namelijk morgen heen mijn spullen ophalen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-05 19:12

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-05 19:12

Jammer dat niemand een berichtje achter wil laten als je er toch bent.

**Geplaatst**: 09-01-06 11:52

Re: [Verhaal] Remembering L en H

Geplaatst: 09-01-06 11:52

Hey hey

Tja......
Leuk hoor
Naja je snapt het wel natuurlijk

NIet dat ze weg zijn.. maar goedd

**Geplaatst**: 09-01-06 15:57

Re:

Geplaatst: 09-01-06 15:57

Grappig geschreven. Niet overal even samenhangend, maar goed te begrijpen. Het is altijd vervelend als je verzorgponies weg moeten. Ik wens je succes de komende tijd.

**Geplaatst**: 09-01-06 17:25

Re:

Geplaatst: 09-01-06 17:25

Ook maar een berichtje van mij dan.
Erg mooi omschreven. Heel veel sterkte gewenst.