Geplaatst Ik ga allemaal verhaaltjes maken,
maar ik ben nog bezig met de eerste, dus
als deze af is komt de rest pas!!
Verhaal 1:
ff voor je gaat lezen:
De namen heb ik niet verzonnen, heeft een vriendinnetje gedaan!
Wat was die Eleonora toch een vreselijk kind. Alles wat jij op een pony gedaan had, had zij vaker en veel beter gedaan. Sanne zuchtte toen ze het erf van de manege op fietste. Ze was nog vroeger dan normaal. Het was nog maar zeven uur. Maar vandaag was een bijzondere dag. Een wedstrijddag! Vanaf vandaag zou alles anders zijn. Vandaag zou ze Eleonora laten zien dat zij, Sanne, ook goed kon rijden! Zij en Patrick natuurlijk!
Patrick was haar geheime wapen. De mooie bruine pony was net nieuw op de manege en echt een super pony! En het mooiste was dat Eleonora hem nog niet gezien had!
Sinds Eleonora een eigen pony gekregen had was ze nog vervelender geworden. Ineens stelden die lieve manegepony’s niets meer voor volgens Eleonora. Maar mooi dat Sanne zou bewijzen dat manegepony’s super zijn!
Maar eerst waren er een aantal klusjes te doen... Eleonora ging de manege-eigenaresse helpen met uitmesten en het erf vegen. Dat deed ze altijd. Daarom mocht Sanne ook als eerste met Patrick een wedstrijd rijden.
Toen het uitmesten en vegen klaar was, begon Sanne met het klaarmaken van Patrick. Het was niet makkelijk, want de pony bleef steeds met zijn manen schudden. Sanne dacht aan de pony van Eleonora. Dat was echt een plaatje! Maar vandaag zou Sanne eens laten zien hoe mooi een manegepony kon zijn!
Niet veel later was Sanne helemaal klaar. Ze keek op toen ze hoefjes over het erf hoorde klikken. Daar was Eleonora met haar pony...
De mooie pony van Eleonora was nog mooier dan ooit!
Met de paarse deken over haar schouder liep Sanne naar buiten.
“Wauw”fluisterde ze zo zacht dat niemand haar hoorde, zelfs zijzelf niet.
Eigenlijk bewogen alleen haar lippen.
“En, wat heb je nu over mijn mooie pony te zeggen?”zei Eleonora
“Hij is niet mooier dan anders”loog Sanne snel terwijl ze zich omdraaide.
“Ik heb meer te doen, dan hier te staan en te kijken naar miss Perfect.”
Ze liep terug naar Patrick terwijl Eleonora haar vol afschuw na keek.
Sanne hoorde net nog dat Eleonora tegen haar pony zei:”Dat meende ze
niet hoor Beauty Prinses van me.” Sanne wist dat het niet aardig is om iemand
uit te lachen, maar ze kon zich niet inhouden en viel bijna op de grond van het lachen.”Hahaha Beauty Prinses, wat een naam voor een pony.”hikte ze.
Patrick was inmiddels komen kijken wat er aan de hand was, want zijn
vrouwtje was opeens verdwenen, en had de staldeur open laten staan.
”Patrickje toch!”zei ze zo streng mogelijk, maar ze moest nog steeds lachen.
Patrick trok aan zijn paarse deken, en probeerde duidelijk te maken, dat ze snel verder moesten gaan.”Ik kom al lieverd.” Terwijl ze op partick klom, omdat ze die 5 meter van patrick’s stal geen zin had om te lopen, lachte ze nog een beetje na. Toen ze in de stal stond, liet ze zich van hem afgleiden.
Ze deed de paarse deken op de rug van de pony.
“Wat heb je nou gedaan!!Patrick! Ik had je zo mooi gemaakt.”Ze heeft eigenlijk nu
pas door, dat Patrick in zijn stal heeft liggen rollen. Ze pakt het krukje en begint opnieuw te poetsen.
Na een uur was ze klaar met poetsen etc. , en ging de laatse 15 minuten wandelen over het erf.
Na 5 minuten was Patrick ergens van geschrokken.
Hij trok in volle snelheid Sanne mee het erf af, want hij was zo sterk(Fjordenras
)"Waar ga je heen?"hoorde Sanne de staleigenaresse roepen.
"Ik weet het niet, Patrick heeft z'n eigen wil!!"riep Sanne zo hard als ze kon, want ze was al 5 meter van de oprit verwijderd, en de staleigenaresse stond bij de staldeur(die ong. 25 m verderop was).
Op dat moment kwam er iemand te voorschijn die haar gezicht niet liet zien, door een soort lapje, met alleen 2 gaten erin, voor de ogen, en hield Patrick halt houden."Dank u wel"zei Sanne, maar de vrouw was al weg.
Ze liep het erf op, waar inmiddels de trailer stond, die haar naar de wedstrijd zou brengen.
Na een uur of 2 te hebben gereden, waren ze er eindelijk
Sanne haalde Patrick eruit, die er heel mooi uitzag.
Er kwam gelijk een vrouw aanlopen.
"Heb je hem gepoetst nadat ie er met je vandoor ging?Want toenstraks was ie wel viezer"zei de vrouw
"Was U die vrouw die mij hielp?"stotterd Sanne.
"Heel erg bedankt dat u mijn dochter heeft geholpen!"
zei Sanne haar moeder, Petra.
"Ik ga al mijn hele leven met paarden om, en weet wat ze voelen.
Sommige mensen geloven me niet, dat ik met ze kan comminiceren(met ze kan praten, bijv. dat ze het paard begrijpt, als ze alleen maar naar de ogen kijkt, en weet wat ze voelen), jou paard, was bang, geschrokken, en wou het liefste verdwijnen."
Op dat moment, deed de vrouw het lapje af, die nog steeds haar gezicht verborg.
"Maar..maar.."Sanne kom niet uit haar worden komen.
"Ja ik weet wat je wilt zeggen:"Maar u bent de beste ruiter van de wereld: Anky van Grunsven!"Dat hoor ik vaker, als ik mensen help, en daarna opduik" zegt Anky. "Maar waarom verbergt u uw gezicht achter een lapje?"zei Petra (moeder). "Dat leg ik later wel uit, Sanne is nu aan de beurt!" Sanne klom zo snel als ze kon op Patrick, en daar ging ze..
Wordt vervolgt!!
tsja, grappig.
