Geplaatst ik ben linda van de Wiel en ik ben 12 jaar. ik ben met een verhaal bezig over geesten. Dat verhaal schrijf ik hier:
Hoofdstuk 1: Het verhaal.
Heej Romy! Wacht even! Riep Sarah. Romy stond stil op het schoolplein en wachtte tot Sarah bij haar was. Romy was een nieuw meisje op school. Het was een heel rustig meisje wat heel weinig zei. Soms als je wat aan Romy vroeg leek het net of ze er niet was. Dan was ze weggedroomd. Ze zat nu een maand op de school de klaterhoeve en ze had nog niet veel vriendinnen. Met Sarah kon ze erg goed opschieten. Ze waren allebei enigst kind. Sarah was een heel vrolijk meisje waar je alles tegen kon zeggen. Maar ze liet niemand over zich heenlopen. Romy liet dat juist wel toe.
Ik heb aan mijn moeder gevraagd of je bij mij mag komen logeren deze week en dat mocht! Riep Sarah uit. Je kan wel bij mij komen als je dat wilt en dan kunnen we een film huren. Een lekkere enge film zei Sarah. Ehm.. ik houd niet van enge films. Stammelde Romy en ze keek naar de grond. Sarah zag dat er tranen uit Romy`s ogen kwamen. Ach dat maakt niet uit we kunnen ook wel een humor film huren als je dat wil Zei Sarah begrijpend. Maar wat is er toch aan de hand? Je ziet er al sinds je hier bent zo droevig uit. Je kunt me alles vertellen echt waar! Vertrouw me maar. Ze keek naar Romy die nog steeds zwijgend naar de grond staarde. Zullen we even een stukje gaan wandelen in het park? Vroeg Sarah aan Romy. Ja is goed maar het is wel een heel lang verhaal zei Romy. Ik kan me nog goed herinneren hoe alles gegaan is. Zo is het precies gegaan:
Toen ik nog op mijn oude school zat had ik een paar hele leuke vriendinnen. We deden van alles samen. Op een dag gingen we met z`n allen bij een vriendinnetje spelen. We bleven daar tot de nacht en als het donker was dan kwam mijn moeder me halen. ik was toen gewoon met een paar vriendinnen lol aan het trappen en ze wilden opeens geesten oproepen. dus dat deden we. we gingen in een donkere schuur zitten en gingen de geesten met potloden oproepen. (handen naar beneden met potlood onderaan en als er ''iemand'' is dan beweegt de potlood) bij mij bewoog de potlood omhoog en ik schrok heel erg en gooide de potloden weg. zo is het dus allemaal begonnen... ik ging naar huis en ik dacht er eigenlijk niet meer bij na maar na een tijdje begon dus me klamboe te bewegen. getik op me kast. bed begon te bewegen kussen opeens ingedeukt en toen werd het me teveel en ik ging met me moeder hulp zoeken.
ik ben toen naar een mevrouw geweest die met mij gepraat over chakra's enzo en ze heeft de ''geesten'' weggejaagd.. ze heeft tegen mij gezegd dat ik voor zulke dingen erg open sta en dat ik dus degene was die er last van kreeg (terwijl me vriendinnen veel meer keer hebben opgeroepen,, want ik maar 1 keer) ook zei ze dat ik er later veel mee kan doen. dat ik een gave heb. en dat ik daar later achter zal komen maar dat ik me daar nog niet mee mag bemoeien want dat is heel gevaarlijk. Maar goed ik was dus weer thuis en het ging beter. maar later kreeg ik er weer last van. en dat heb ik nu nog steeds want ik ben niet meer naar haar toe geweest.
ze had trouwens ook een heel verhaal dat ik vaak weg zou kunnen dromen.. zoals ik nu ook heel vaak doe. dat ik als t ware zweef tussen de aarde en hoger ofzo. daar heb ik dus ook heel veel last van af en toe ben ik er gewoon niet. Niet ''hier'' maar ergens anders. ik kan me niet goed concentreren en ik durf ook nooit meer s avond`s in het donker te slapen. al 3 jaar niet meer. S avond`s ben ik gewoon bang dat me iets overkomt. ik kan s avond`s ook niet meer slapen. ik heb al heel lang slaapproblemen. ik heb er nog nooit wat tegen gedaan naar de dokter ofzo omdat ik geen zin heb om zo`n verhaal te vertellen. dan ga ik er alleen maar weer aan denken en maak ik gewoon mezelf bang. maar ik gebruik wel slaapdrankje (wat ook niet helpt) maar ik weet dus ook niet of dit hiermee te maken heeft. af en toe lig ik s avond`s te zweten in bed omdat ik bang ben.
ook voel ik me niet meer alleen als ik alleen ben. er zit gewoon nog iemand bij me iemand die ik niet kan zien. ik voel me gewoon nooit meer alleen. volgens die vrouw is het moeilijk te raden wat het is.. zelf weet ik het ook niet want ''hij'' laat niets merken ofzo alleen dan getik en me bed bewegen enzo maar verder niets. daarom weet ik ook niet of die geest me iets duidelijk wilt maken of gewoon niets wilt. ik weet het niet...
nu ik hier allemaal over praat denk k dat ik er wel wat mee wil. ik heb t heel lang weggedrukt en er niet over willen praten. maar nu dacht k echt ik zal wel proberen om er met jou over te praten. Maar wat moet ik er aan doen?
Misschien vind je me een beetje dom maar ik durf niet goed bij andere te slapen. Maar nu weet ik dat ik jou kan vertrouwen. Sinds dat verhaal zijn we verhuisd. Ik dacht misschien spookt het wel in ons huis. 3 jaar lang, ik kon het gewoon niet meer uithouden en werd vaak hysterie`s En mijn vriendinnen waren nog boos op me ook. Ze vonden me flauw omdat ik niet meer mee deed. Ze gingen me pesten. Ik heb er ook met mijn moeder over gepraat en mijn vader. Ze dachten dat het het beste was als we zouden verhuizen. Maar het heeft niet veel zin het gebeurt nog alsof de geest me volgt. En als ie me inderdaad volgt dan komt ie ook naar jou huis als ik bij jou slaap.
Ondertussen waren Romy en Sarah op een bankje gaan zitten. Ben jij dan nooit bang? Vroeg Romy. Natuurlijk wel! Riep Sarah uit. Iedereen is wel eens bang. Zelf de jongens uit onze klas die denken dat ze stoer zijn, zijn echt wel ergens bang voor. Zoals Joury. Je hoeft je er echt niet voor te schamen hoor! Het is normaal. Maar er is niemand die er zoveel last van heeft als mij Sarah maar dan ook niemand. De ene heeft het meer als de ander dat is gewoon zo zei Sarah. En er zijn ook mensen die het niet laten merken. Misschien pist joury nog wel elke dag in zijn bed. Hij denkt wel dat ie zo stoer is maar… Wie weet! Ze barsten allebei in het lachen uit!
verder ben ik nog niet. Krietiek mag, maar niet te erg. Ik ben 12 en ik kan nog niet zo goed een verhaal schrijven
ga zo door linda
