Geplaatst 
“Mama, waar ga ik heen?” Vragend kijk ik mijn moeder aan, terwijl ik op wordt opgepakt. Mijn moeder rent achter mij aan en miauwt mijn naam. De man die mij oppakte, zet mij in een groot, rood ding. Mijn moeder heeft eens tegen mij gezegd dat de mensen dat een auto noemen. Door een raampje kijk ik naar mijn moeder, die in paniek heen en weer rent. Dan wordt zij opgepakt door een meisje. Het meisje praat tegen haar, maar mijn moeder blijft mijn raam miauwen. Ik hoor een hard geluid en de auto komt in beweging. ‘Waar ga ik heen?’ vraag ik me af. Mijn moeder begint harder te miauwen, als de auto wegrijdt. Ik begrijp er niets van. Waarom ga ik weg bij mijn moeder? Ik zit op een wel erg lekker kussen, net zo’n kussen als waar mama mij altijd op schoonlikt. Voorzichtig ga ik liggen. Ik doe mijn ogen dicht en op de achtergrond hoor ik gepraat van de mensen. Ik vind het nog steeds een beetje eng, ik wil terug naar mijn moeder.
De auto stopt en ik word weer opgepakt. Ik kom in een ander huis en word neergezet. Het is hier heel anders, het ruikt hier niet vertrouwd en er zijn geen andere katten. Ik kijk omhoog en zie vijf mensen om mij heen staan. Er is een kale man, een klein meisje met blond haar, een groter meisje met ook blond haar, een oudere vrouw met blond haar en een jongen met bruin haar. Ze kijken me allemaal vriendelijk aan. Ik vind het niet leuk. Ik wil naar mijn mama toe! Wild begin ik te miauwen en rond te lopen. Ik hoor de mensen om mij heen praten, maar het interesseert me niet. Opeens hoor ik de kale man praten en hij gaat op zijn hurken zitten. Wat zegt hij? Ik spits mijn oren. Pukkie. Pukkie? Zou dat mijn naam zijn? De hele tijd hoor ik die naam, Pukkie. De man staat weer op en pakt een bakje. In het bakje zitten brokjes. Hé, zulke brokjes eet mama ook altijd. Behoedzaam snuffel ik eraan, het ruikt heerlijk. Ik neem een brokje in mijn bek en begin te kauwen. Heerlijk! Meteen eet ik het hele bakje leeg. Eigenlijk wil ik nog wel meer. Ik begin te bedelen bij de man. De man pakt me op en zet me op een stoel. Het kussentje die in de auto lag, ligt erop. Ik ben moe en mijn buikje zit vol. Langzaam gaan mijn oogjes dicht en val ik rustig in slaap.
“Mama?” Ik doe mijn ogen open en kijk om me heen. Ik ben nog steeds in het vreemde huis. Aan een tafel, een eindje verderop zit de kale man. Hij heeft papier in zijn hand en kijkt erop. Wat zou hij aan het doen zijn? Ik spring van de stoel en duw mijn kop tegen zijn been. Misschien krijg ik dan wel zijn aandacht. Nu kijkt hij me aan en loopt weg. Nieuwsgierig loop ik achter hem aan. Hij gaat naar de deur en doet hem open. Snel loop ik naar buiten, even wat frisse lucht. Ik loop door een gangetje en kom uit bij een groot grasveld. De zon schijnt en mijn bazinnetje zit in een stoel. Ook zij heeft een papier in haar hand waar ze op kijkt. Met een snelle pasje loop ik naar haar toe en begin bij haar voet te miauwen. Ik wil wel eens weten wat ze uitspookt. Als ik geen reactie krijg, draai ik me om. Mijn oog valt op een boom, een boom waarvan die takken, zoals mijn moeder mij had geleerd, helemaal op de grond lagen. Nieuwsgierig kruip ik onder de takken door. Het is lekker koel hier. Ik val al bijna weer in slaap, maar dan doe ik mijn ogen weer wagenwijd open. Ik wil niet slapen, ik wil de buurt hier een beetje verkennen. Ik kom weer onder de boom vandaan en de zon schijnt fel op mijn zwarte vacht. Hé, nog een grasveld. Naast het grasveld waar ik al ben, staat een rij van bomen, en daarachter kan ik glimp van een ander grasveld opvangen. Er is een oude vrouw aan het werk, ze heeft een lange stok met tanden eraan. Daar hakt ze mee in het grasveld. Ik weet een gangetje te vinden in de rij met bomen en glip er doorheen. Net als de oude vrouw weer in het grasveld wil hakken, ziet ze mij aankomen. Ze stopt en legt de stok neer. Ik duw mijn kop tegen haar aan en ze bukt om mij te aaien. Ik geniet van de aandacht en ga op mijn rug liggen. Ze aait mijn buik, het voelt heerlijk. De hele tijd blijf ik liggen om me te laten aaien. Dan schrik ik op, ik hoor een heel hard geluid. Ik verstop me gauw achter een boom, ik vind het doodeng! Plotseling zie ik iets bewegen in het hoge gras, een eindje verderop. Behoedzaam sluip ik er naartoe, anders springt het straks weg. Ik zie dat het een klein muisje is, zulke heeft mama ook wel eens gevangen. Misschien kan ik het ook wel!
Als ik zie dat het muisje iets eet, sla ik toe. Vliegensvlug spring ik erop en neem het muisje in mijn bek. Het muisje beweegt als een gek, het glipt bijna uit mijn bek. Ik zet mijn tanden nog wat dieper in het muisje. Die hangt nu slap in mijn bek. Wat zou mijn baasje hiervan vinden? Snel ren ik naar de deur en leg de muis ervoor. Om de aandacht te trekken, begin ik te miauwen. Het kleine meisje met blond haar doet de deur open en maakt een hard geluid. Daar schrik ik van en ik kruip snel achter een groot, grijs ding. Ik wacht af wat mijn baasje doet. Hij komt in de deuropening staan en kijkt naar de muis. Met een vies gezicht pakt hij de muis met een wit papiertje en doet het in het grijze ding waar ik achter zit. Wat zou er zo vies aan zijn? Muizen zijn er toch voor om op te eten?
Met een boos gezicht kijkt mijn baasje mij aan. Ik weet niet wat ik fout heb gedaan. Snel ren ik weg, ik wil weer verder met de buurt verkennen. Ik ren naar de weg en kijk rond. Achter de weg ligt een sloot en daarachter staan een raar soort bomen. Die heb ik nog nooit gezien. Nieuwsgierig ren ik er naartoe om te kijken wat het is. Het ruikt wel lekker. De bomen hebben een soort staven met kleine, gele korrels eraan. Het lijkt wel een heel veld vol. Wat zou erachter liggen? Ik besluit door te lopen. Maar als er maar geen einde aan komt, ga ik maar terug. Ik wil niet verdwalen, straks blijf ik hier heel lang rond zwerven. Ik ren terug en zie licht. Ik loop er heen en kom weer uit bij de weg.
Wat zou er aan het einde van de weg liggen? Ik ga de weg langs en zie nog meer grasvelden. Het ziet er verleidelijk uit. Ik ga in het heerlijke gras van één van de velden liggen en begin met het gras te spelen. Het is wel heel warm hier! Ik sta op en loop naar een boom. Het is een grote boom met een soort van huisje erin. Het is van heel veel hout gemaakt. Dan steekt er ineens een hoofd uit, waar ik best wel van schrik! Er komt nu ook een lichaam uit het hutje en het klimt naar beneden. Hij probeert me te lokken, maar ik trap er niet in. Plotseling valt mijn oog op een groot beest. Het is een bruin, sierlijk beest. Ik vind het eng, maar ik loop er toch naartoe. Het beest rent heel hard op me af, ik vind het doodeng! Ik ren een andere kant op, geen idee waarheen eigenlijk. Ik ren, ren en ren. Uiteindelijk kom ik bij een enorm gebouw uit. Het hele gebouw lijkt van glas gemaakt te zijn. Voor het gebouw liggen drie geiten. Naast het huis waar ik eerst met mijn moeder woonde, waren ook geiten. Ik vond ze toen altijd maar eng, maar deze zien er heel lief uit. Ik wil er naartoe rennen, maar zie dan nog net op tijd dat er een sloot tussen zit. Ik schrik me dood!
‘Ik wil weer naar huis,’ denk ik en ik ren weer terug naar mijn baasje. Hij komt net de deur uit als ik aan kom zetten. Hij laat me naar binnen en loopt achter me aan. Hij pakt iets uit een kast, een vierkant blikje. Het ruikt heel lekker. Het lijkt op vis. Mijn baasje doet het in een bakje en gulzig begin ik ervan te eten. Het is echt heerlijk, ik zou er nog wel wat meer van willen! Ik blijf bedelen, maar als ik zie dat mijn baasje zijn hoofd schudt, houd ik ermee op. Tevreden ga ik op mijn kussentje op de stoel liggen. Ik ben moe van de hele dag op verkenningstocht te zijn geweest en val in een diepe slaap.
