[verhaal] Promice Prince

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
mininetje

Berichten: 40
Geregistreerd: 26-10-05

[verhaal] Promice Prince

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-05 19:27

Hallo, ik heb “even” een verhaal gemaakt.. had ik zooo’n zin in
Als jullie het mooi vinden ga ik verder(doe ik zowiezo wel maar ja als ze het leuk vinden heb ik toch meer een drive)
De verteller is een veulen dat net (maar dan ook echt net) geboren is. Hij vertelt over de levensloop van nouja, zijn leven …

Wat.. waar ben ik? Wow… mijn mama! Ze likt me schoon en ik vertrouw haar. Als ze klaar is staat ze op… wat is ze groot! Ik heb honger.. Ik sta ook op.. althans dat probeer ik. Ik zak telkens weer in elkaar… maar naar 3 keer lukt het! Ik sta! Ik krijg een ingeving dat ik moet zoeken naar melk.. waar is de melk… Mijn moeder duwt me een beetje, de goede kant op. En ja, daar heb ik wat drinken! Als ik het op het plof ik op de grond. Ik ben moe en ga maar slapen.
Ik word wakker. Ik hoor zachtjes gefluister en zie mensen staan. Mijn moeder heeft me al van alles uitgelegd toen ik stond te drinken, dus ik ben mooi niet bang. Ik hoor de mensen zeggen: ‘Kijk nou toch Mieke, wat een schatje… een hengst!’ ‘Ja, pap… hij is inderdaad prachtig, maar hoe moet ik hem noemen?’ Nu hoor ik een oudere vrouwenstem: ‘Wat dacht je van Promice Prince? Het is echt een prinsje en natuurlijk een belofte voor de toekomst…’ ‘Ja! Die naam is mooi… en zijn koosnaam is Prinsje!’ Die naam bevalt me wel. Ja, ik, de dappere prins... die alle veulenmeisjes redt.. geweldig!
Nadat we nog een tijdje op stal hebben gestaan komt Mieke weer terug. Ze doet de deur open! Nu word ik toch wel een beetje bang.. Ik ga gauw achter mama staan want je weet maar nooit… Maar ze knuffelt mama. En ze zegt lieve woordjes tegen haar. En ook tegen mij. Ik begrijp dat ze goedaardig is. Mieke doet een of ander gek ding om het hoofd van mama, wat ze een halster noemt. Mama heet trouwens Roos. Maar ik noem haar mama, want ze is mijn moeder! Mieke neemt mama mee de stal uit en ik volg ze maar.. want straks word ik aangevallen door een tijger ofzo! Mama heeft sinds ik schoongelikt werd gezegd dat dat hele gevaarlijke beesten zijn en dat ik daar voor op moet passen..
Dan komen we de manege uit. Wauw! Wat licht, groot, gaaf! Ik begin meteen rond te dansen, een beetje stuntelig nog. Maar dan zie ik een mens staan, met een koffertje en een of ander scherp dingetje in zijn hand. Hij komt naar me toe en meteen duwt hij het in mij. Ik schrik wel, maar het doet niet zo’n pijn. Dan kijkt hij me na en zegt iets van: ‘Prima beestje, word een topspringertje, dat zie ik aan zijn bouw.’ Wat is een topspringertje? Is mama ook een topspringertje? Het klinkt eigenlijk wel cool. Mieke leidt mama naar een met hek omheind groen iets. Ik schrik, maar die grote ruimte.. ik ren er even in, maar dan denk ik weer; straks zit er een tijger! Ik ren gauw weer terug naar mammie. Ik vraag aan haar wat een topspringer is, maar ze zegt dat ik dat later wel zal merken. Dan zie ik nog een mamamerrie met een veulentje staan. Ik loop met mijn mama rustig naar ze toe, mama kletst met de andere mama, en ze blijkt Nanda te heten. Ze informeren elkaar naar de namen van ons, de veulens en het andere mooie meisjesveulen heet Zoey. Ik zeg haar gedag, en zij ook. ‘ Wie is jouw vader?’ vraagt ze. ‘Die van mij heet Burggraaf.’ Ze kijkt er trots bij. Maar, hoe moet ik weten wie mijn vader is? Ik vraag het aan mijn moeder. ‘Jouw vader heet Casco.’ Ik zeg het tegen Zoey. Ze vindt dat ik een leuke vader heb. Ik zeg dat zij ook een leuke heeft, al heb ik geen idee wie het is. ‘ Hoe oud ben jij? Ik ben vanmorgen om half 5 geboren, zegt mijn moeder.’ Dat zeg ik. Klink ik stoer van. ‘Ik ben al 2 dagen oud!!!’ Oh, jammer dat zij ouder is. De hele middag spelen we met elkaar maar we drinken ook veel. ‘s Avonds worden we helaas naar de stal gebracht.
Als we in de stal zijn kijk ik in de stal naast ons. Ik zie een hele super dikke merrie staan. Ze kijkt heel vriendelijk en ik vraag haar maar hoe ze heet. ‘Ik heet Jacaranda.’ Zegt ze. ‘Maar, wat is er met je?’ Vraag ik met een veelbetekende blik op haar enorme buik. ‘Ik ben drachtig, maar niet van 1 veulen, van 2! En het is een hele last.’ ‘Oh’ zeg ik, en ik ga weer wat drinken. Dan ga ik naar de andere kant, en ik zie een ondeugend klein pony’ tje staan. ‘Hoe heet jij?’ vraag ik. ‘Pino.’ Zegt ie. Hij zegt ook dat hij een Shetlanderruin is en dat ie in de beginnersgroepen van de manege meeloopt.

Als ik 10 dagen oud ben en ik in de wei sta, word mijn moeder geroepen. ‘Roos! Rohooos!’ Mama komt met een klein drafje op Mieke af. Mieke haalt haar de wei uit, maar zorgt ervoor dat ik niet meekan. Ik ben verbaasd. Gister ging mama rijden maar toen mocht ik mee. Ik word paniekerig en ren keihard naar Zoey toe. Die begrijpt ook niet waarom ik niet mee mag. ‘Dat is omdat je moet leren op jezelf te letten, als je ongeveer 6 maanden oud bent moet je helemaal voor je zelf zorgen!’ Zegt Nanda, Zoey’s moeder.
Later word ik ook uit de wei gehaald, maar niet zomaar. Ik krijg iets om mijn hoofd. Ik protesteer er niet tegen omdat ik niet weet wat het is. Dan, als het hek open gaat om mij eruit te krijgen, komt er druk op te staan. Ik trek terug, ik ben de baas!! Maar uiteindelijk ga ik toch mee want anders word mam ongerust. Als ik in de stal ben neem ik als troost een paard slokken melk en ga lekker met Pino kletsen. Pino is mijn vriend! Nog weer naast Pino staat Hercules. Maar tussen Hercules’ stal en die van ons zit een paar meter. Pino zegt dat Hercules de dekhengst en tevens de beste sporter van de manege is. Hij is ZZ springen en dat is heel erg goed. Ook is hij de vader van de tweeling van Jacaranda, die nog in haar buik zit.
Ik vind dat mijn uitzicht uit de stal super is! Er zit een deuropening voor zodat ik de rijhal in kan kijken. Dus ook ieder paard die getraind wordt. Dat is heel erg leuk! Dan komt er een man langs. Hij heeft een zadel, zoals mijn moeder dat noemt, en een hoofdstel mee. Hij loopt door naar de stal van Hercules. Die zet hij in de poetsplaats en borstelt hem. Dan zadelt hij hem op.. Mama heeft me al zoveel verteld! De man leidt Hercules de binnenmanege in en gaat er op. Ik vraag gauw aan Hercules wat hij gaat doen. ‘Trainen, springen.. dat moet jij later ook doen kleintje!’ Zegt hij met een vriendelijke hinnik. ‘Doe eens niet zo opgewonden jij goede ouwe jongen!’ “grapt” de man. Hij drijft Hercules voorwaarts en hij stapt. Eerst met een lange teugel en dan neemt hij hem korter. Mijn moeder legt ondertussen uit wat de man doet en wat hij verkeerd doet. Ook legt ze uit dat ik dat later ook moet doen en dat ik altijd mijn best moet doen. Ik zie dat Hercules een flinke bok geeft en ik doe het zelfde. Wat een kick! ‘Hou op, niet in de stal bokken!’ En mijn moeder hapt zacht naar me. Daar schrik ik van, en ik let maar weer op. Hercules neemt nu een sprong. Met een enorme kracht en de oren naar voren. Dan stormt hij gewoon door en de ruiter kan hem nauwelijks houden!

Ik ben 1 maand oud en ik weet al een hele boel! Zoey en ik zijn dikke vrienden en we staan naast elkaar in een stal! Jammer genoeg heb ik nu minder goed uitzicht maar het is wel heel erg leuk dus dat mis ik niet zo. En Hercules zei laatst dat ie me heel erg stoer vond en hij heeft me uitgelegd wat een topspringer is. Dat wil ik dus worden! Jacaranda heeft vorige week een prachtige tweeling gekregen en ze zijn alle 3 kerngezond! Het was een moeilijke bevalling maar het ging! Jacaranda is een spierwitte fokmerrie, maar de veulens zijn pikzwart. Mijn moeder zegt dat die wit worden als ze ouder worden. Mama zei ook dat ze nu al M springen is en dat vind ik heel stoer! Ik weet eigenlijk niet wat voor kleur ik krijg, maar nu ben ik heel donker, bijna zwart. Ik weet dat ik eerst ook helemaal zwart was, net zoals de tweeling. Ik kan al heel goed aan het halster lopen en word al heel veel geborsteld door Mieke. Mieke zegt dat wij pensiongasten zijn en dat we maar heel blij moeten zijn met wat we hebben. Ik vertel dit terwijl ik word geborsteld, en het is heeeeerlijk! Ik eet al een klein beetje brokjes maar dat vind ik nog niet zo heel erg lekker. Gras en kleine hapjes hooi wel… De volgende keer vertel ik weer meer!!

nujaro

Berichten: 5435
Geregistreerd: 22-03-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-05 10:43

leuk geschreven!!!

NTuinenburg
Berichten: 1502
Geregistreerd: 05-11-04
Woonplaats: Den Haag

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-11-05 14:20

hahaha ja leuk! vertel verder

nujaro

Berichten: 5435
Geregistreerd: 22-03-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-05 16:55

heej

ik had het de vorige keer niet geheel uitgelezen omda tik geen tijd had maar ik heb het nu helemaal uitgelezen en ik vind dat je het wle heel mooi hebt geschreven en alles ook leuk uitlegd (echt een beetje veulentjes achtig )heel mooi en je moet echt verder schrijven het is een leuk verhaal

mininetje

Berichten: 40
Geregistreerd: 26-10-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-05 18:46


Ik ga nu weer verder schrijven!

EvelijnS

Berichten: 17537
Geregistreerd: 17-11-04
Woonplaats: Groningen

Re: [verhaal] Promice Prince

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-05 21:21


Lielle

Berichten: 66489
Geregistreerd: 12-01-01

Re: [verhaal] Promice Prince

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-11-05 08:32

elovesp schreef:
Je verhaal voldoet niet aan de regels...
Je moet minstens 1500 woorden hebben geschreven om het op CB te kunnen zetten.
Zie dit topic voor meer info: http://
viewtopic.php?f=68&t=209238[/url]

en dus een slotje.

/add
heropen, na een betere telling

mininetje

Berichten: 40
Geregistreerd: 26-10-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-05 15:56

Yes... ik heb weer een stuk
vervolg:
Ik ben nu precies 1 maand en 3 dagen. Mama is nu aan het rijden, ze springt. Het gaat heel goed, net had ze helaas wel een balkje!
Ik sta in de wei met Zoey. Nanda is er wel bij want dan kan zij een oogje in het zeil houden. En ook Jacaranda met haar prachtige tweeling Kiss en Dapper(merrie en hengst) staan in de wei. We kennen ze al heel erg goed en ze zijn heel aardig, maar nog een beetje schuw. O, daar komt Mieke aan, met mama. Ze zet haar in de wei. ‘Hoe is het gegaan?’ Vragen Jacaranda en Nanda. ‘Het ging goed, maar ik ben de laatste tijd een beetje lui.’ Dan word ik door Mieke uit de wei gehaald. ‘Ik ga lekker met je wandelen vandaag!’ klinkt ze opgewonden. Ik heb er ook zin in, lekker lopen!
Als we dan lekker op een bospaadje lopen zie ik opeens iets geks. Een paard, die in “tuig” loopt, maar er zit niemand op. Sterker nog, hij trekt een karretje waar de mensen opzitten. Ik vind het eng, ik bedoel, een paard dat iets trekt… dat kan toch geen echt paard zijn? Maar goed, Mieke merkt dat ik een beetje bang ben en stelt me gerust door te zeggen dat het niet eng is. Nouja, als zij het zegt.. We blijven er nog even staan en Mieke praat met de mensen ook! Ik zeg tegen het “paard”: ‘Wat doe jij nou?’ ‘Ik trek een kar, ik ben een tuigpaard. Dat zie je toch?’ Antwoord het paard nors. Nou, met die hoef ik ook niks te maken te hebben zeg.. Als we thuis zijn vertel ik het hele verhaal aan Zoey, en aan Kiss en Dapper, om ze erop voor te bereiden. Ze kunnen het haast niet geloven.. ik vind het toch wel stoer van mezelf dat ik er gewoon langs ben gegaan!

Promice Prince, 6 maanden.
Yes! Al 6 maanden oud. Ik ga nu richting wei, en ik ben helemaal blij! 1 ding vind ik raar. Mama staat nog in de stal. Maarja, wat maakt het ook uit. Ik ga dit keer trouwens wel naar een andere wei, vreemd hoor..
Ik ga alleen de wei in en mama komt er nog steeds niet aan. Ik begin nu toch wel aardig nerveus en bangig te worden hoor, want ik ben nog nooit zonder mama de wei ingelopen. Ik mag nog van geluk spreken dat ik wel eens alleen gewoon in de wei ben geweest. Maar dan wist ik dat mammie terugkwam. Ik zie dat Mieke mama buiten doet. In een andere wei. ‘Nu moet je mooie zoontje afspenen, Roos!’ Ik schrik. Dit is niet goed. Dit kan niet goed zijn! Ik begin rond te rennen en te hinniken met mijn half arabier(mijn mama)- half KWPN(papa) mooie hoofdje. Nu zie ik pas dat ik in de wei sta met een hevig rondtollende Zoey. Volgens mij heeft ze het op haar heupen gekregen zeg.. niet normaal! Maar dan trekt ze opeens haar praktische elegante engels-volbloed hoofdje. Ze zegt: ‘Mama zei dat we nu water moeten drinken. Als we melk van ze drinken krijgen ze pijn aan hun uiers, en wij kunnen later in de sport gewoon niet zonder ze. We zullen in het begin nog niet in een aparte stal staan, maar wel in een andere wei. Nu moeten we water zien te vinden.’ Zo, wat weet ze toch altijd veel zeg! Ik begin te zoeken. Te zoeken naar water, dat natte spul, zegt Zoey. Opeens zien we in de hoek van de wei bij het hek een bak staan. Een grote stenen bak. Er zit water in! Wij zijn helemaal blij en beginnen te drinken. ‘Bah, wat is dit vies zeg!’ Zeg ik tegen Zoey. Ik neem gauw een hap gras, dat eet ik al wel. Maar, we zullen er aan moeten wennen. Als ik op stal sta met mama begin ik meteen te drinken. Volle teugen, ik geniet.
Nu ben ik alweer 1 jaar oud, een echte jaarling. Ik weet nog meer dan eerst en ben een stoere afgespeende hengst. Ik mag niet meer bij mama of de merries in de wei en sta ook in een andere stal. Pal naast de stal van Dapper, die bijna 1 is. Wij zijn dikke vrienden en we staan altijd samen bij elkaar in de wei. We gaan vaak samen wandelen en maken ook wel eens “leuke” uitstapjes over het erf als we zijn losgebroken. Zoey is een hele mooie bruine merrie geworden, en supersnel. Kiss is net als Dapper en ik donker grijs. Kiss en Zoey zijn super goede vriendinnen en die staan helaas ergens anders.
Ik word nu ook gelongeerd, dat had ik heel erg snel door. Het is heel leuk en ik kan lekker hard galopperen. Het was niet moeilijk om het te leren.
Wel heb ik zo mijn hengstenstreken zoals lekker happen of torenhoog steigeren. Dat vind ik zo cool!
Ik sta nu in de wei, heerlijk. Ik denk dat ik Dapper maar eens uitdaag voor een wedstrijdje rennen naar de overkant van de wei. Hij is KWPN en ik heb lekker Arabierenbloed. Eerder toen ik dat altijd met Zoey deed verloor ik altijd. Altijd. Maar zij is engels volbloed..
Oh, daar komt Mieke al aan. Dan haalt ze een van ons op. Ik zie het al, ik moet als eerste. Ik word eerst uitgebreid gepoetst en daarna word het hackemore(als ik het zo goed type) hoofdstel waar ik aan gewend ben omgedaan. Ik word lekker gelongeerd mag daarna lekker in de stal mijn brokjes opeten. Tenminste, wat gaat ze nu doen? Er staan mannen langs de kant en die willen mij bekijken. ‘Mooi paardje, zal het nog ver gaan schoppen.’ ‘Wel iets voor mijn dochter.’ Voor mijn dochter?? He? ‘Om hem later in te rijden.’ Waar hebben ze het over? Mieke gaat mij inrijden toch? Ik wil hier helemaal niet weg! ‘Dat is dan afgesproken.’ Zegt de vader van Mieke. ‘Hij word zaterdag opgehaald, wij zorgen dat hij de trailer ingaat.’ Zaterdag? Nee toch? Mieke kijkt een beetje bedrukt, maar ook wel blij. Wie is er nou blij dat ik hier wegga? Mijn moeder zal dit vreselijk vinden, erger nog! En Zoey? En Dapper en Kiss? Die kan ik niet in de steek later hoor! Maar.. aan de andere kant.. ben ik niet die stoere hengst die alles doet van wat hem gevraagd word en ben ik niet die stoere hengst die wel tegen een stootje kan? Ja, die hengst ben ik. Ik ga gewoon.

Die zaterdag loop ik zo de trailer in, er is hevig met me geoefend omdat ze bang waren dat de koop anders niet door zal gaan. Het meisje wat mijn nieuwe baasje word lijkt wel aardig. Ze is dolblij dat ik van haar mag zijn en dat ze een echte hengst heeft.
Als we aankomen bij het huis, geloof ik mijn ogen niet. Het is een prachtige witte villa met een rijbak, prachtige weides met mals gras en natuurlijke omheining, en een grote schuur. We lopen de schuur in en ik bries. Toch wel een beetje nerveus. Ik zie 2 andere pony’s staan. Een prachtige vos- merrie en een klein, dik welshpony ruintje. De merrie stelt zich voor als Donata, een New- forest merrie die M2 dressuur en Z springen met het meisje is. ‘Haaj, ik ben Donata. Welkom, ik had je verwacht. Dingo, die dikke oude welshruin van al 32 jaar oud daar, had al zoiets gehoord!’ ‘Ik ben helemaal niet dik, opgedirkt verkleind paard!’ ‘Prff..’ Nou, dat begint goed zeg. Volgens mij kunnen die twee elkaar niet uitstaan! Oo, daar komt dat meisje aan. ‘Hallo jongen, ik ben Suzan. En jij heette Promice Prince, nietwaar?’ Ik hinnik zacht om het te bevestigen..

En dan ben ik nu alweer 3 jaar. Ik ben net weer bereden en echt doodmoe. Ik heb hard gewerkt en gebokt. Ik ben uitgegroeid tot een geweldige hengst. Ik ben dikke vrienden met Donata. Helaas is Dingo een halfjaar geleden overleden aan ouderdom. Toch ruim 33 jaar oud geworden. Het was echt tragisch.
Maar goed, ik ben uitgegroeid tot een paard. Een paard van nu 1.65 m hoog. Ik ben de grootste van stal, Donata is een e-pony. Ik heb gehoord van Suzan dat er weer een nieuw paard bijkomt. Maar Suzan gaat er zelf niet op rijden. Nee, dat doet iemand anders.
Ik moet vandaag voor het eerst naar een ponyclubles. Ik heb al gehoord van Donata wat dat is. Het lijkt me heel leuk maar het is ook wel heel spannend, hoor. Het is een dressuurles, want ik mag nog niet springen.
Op dit moment word ik net uit de wei gehaald. Ik heb een bontonderlegd halster, donkerblauw. Want dat lijkt mooi op mijn donkergrijze steeds lichter wordende vacht. Mijn manen groeien, ik weet niet hoe het kan maar ze worden superlang! Helaas mag ik niet met Donata in de wei, maar dat maakt me niks uit. Wel hoop ik dat het nieuwe paard geen merrie is maar een ruin. Dan kan ie om de beurt bij mij en bij Donata in de wei. O, daar heb je het al. Ik word weer uitgebreid geborsteld en krijg mijn stoere nu nog witte bandages aan. Staat erg chique, meent Suzan. Ik krijg ook een dunne staldeken op mijn rug- donkerblauw- en wat hooi om op te knabbelen. Anders heb ik namelijk echt absoluut niks te doen, zoo saai! Met Donata word het zelfde gedaan. Fijn, wat gezelschap. We kletsen nog wat over de les en ze zegt dat ik me geen zorgen moet maken als zij wel is. ‘Want ik kom heus terug hoor!’ Nou, ben benieuwd.
De trailer staat al voor het huis geparkeerd. Het is een prachtige 2paards trailer. Ik vind het helemaaaaal niet eng om er in te stappen, en al helemaal niet met Donata. Ik vind het juist spannend!
Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming word ik er eerst uitgehaald. Suzan doet de klep weer dicht en Donata moet blijven staan. Nu maar afwachten hoe de les gaat..


Dit keer dik, vind ik zelf wel fijner

nujaro

Berichten: 5435
Geregistreerd: 22-03-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-05 11:03

tjee weer super mooi geschreven hoor ga zo door
komt er gauw weer een stukje?????

mininetje

Berichten: 40
Geregistreerd: 26-10-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-05 20:37

*is al bezig met een nieuw stuk *
Thank u

Mariiska

Berichten: 2850
Geregistreerd: 23-09-05
Woonplaats: Drachten (Friesland)

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-11-05 20:43

jaaaa leuk verhaal. is het nieuwe stuk al bijna klaar?:P

mininetje

Berichten: 40
Geregistreerd: 26-10-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-05 19:31

voor de fans :
Ik ben opgezadeld en klaar voor de les. Suzan stelt me gerust door lieve woordjes in te praten, ik ben nogal zenuwachtig. Ik kijk opgewonden rond, er lopen veel pony’s. Suzan leidt me mee naar een weide. ‘Zo, hier gaan we lekker losstappen!’ Er lopen wel meer pony’s rond. Met ruiters op hun rug. Ik vind het spannend, maar vind het niet meer eng. Opeens stuurt Suzan me richting een pony. ‘Haaj, hoes-sie?’ Euh, ik weet niet waar ze het over heeft, maar het zal wel goed zijn. Toch word ik een beetje bang van die pony, hij kijkt me maar de hele tijd aan..
‘Suzan! Kom maar, je kan er in!!’ roept haar vader. We lopen een hele brede bak in, die in twee kleine bakken is verdeeld. Er lopen pony’s aan de lange teugel. ‘Oké, we gaan beginnen!’ roept een jonge vrouw de bak in. Voor ons loopt een schrikkerige pony. Maar ik word wel bang van hem. ‘He, wat is daar aan de hand?’ ‘Mo-mo-mo- monsters…’ stamelt hij. Nouja, monsters. Monsters? Nou, daar ga ik echt niet langs! Ik zet mijn hakken in het zand en steiger. Heel onverwacht, maar Suzan blijft er op zitten. Vervolgens zet ik een stevige galop in, om het kwijt te raken.. Het is doodeng, en volgens mij word ik achtervolgd, want die andere pony zit me op de hielen. Dan, opeens, kom ik voor het hek tot stilstand. Ik kijk om en zie niks. Ik bok een paar keer, om zeker te zijn dat er niks ernstigs is. Nog een keer steigeren en ik ben rustig. ‘Prince!!’ Opeens zie ik Suzan daar.. die haar broek afveegt en mij weer vastpakt. Oeps! Ik heb voor de eerste keer mijn ruiter er af gegooid! Omdat ik me toch wel een beetje schuldig voel doe ik maar heel braaf…!
‘Oké, goed gedaan! Jullie kunnen de pony’s lekker uitstappen!’ Zegt de vrouw die de hele tijd heeft lopen schreeuwen. ‘Bedankt voor de les, Simone!’ zegt Suzan. Nu gaan we stappen aan de lange teugel. Ik praat een beetje met een pony. ‘Hallo, hoe ging het bij jou?’ vraag ik. ‘Goed hoor, dat gaat het eigenlijk altijd. Ik loop altijd aan de teugel en zet nooit een pas verkeerd!’ ‘O.’ Wat een opschepper.
Als we de bak uitkunnen is het bij de trailers een drukte van belang. Iedereen gaat de pony afzadelen. Als het zadel van mijn rug afkomt, voel ik meteen koelte. Maar dan krijg ik mijn mooie wijnkleurige wollen zweetdeken op. Heerlijk! Thuis krijg ik brokjes en hooi. Die eet ik gulzig op, want na zo’n les krijg je erg veel honger hoor! Donata kijkt de hele tijd naar me. Opeens begint ze te praten. ‘En? Hoe was je eerste les?’ vraagt ze. ‘Leuk! Volgens mij is het helemaal niet zo eng als het lijkt!’ ‘Jep, het valt allemaal reuze mee. Ik ga vrijdag naar springles. Jammer dat je niet kan komen kijken!’ ‘Nou.. er valt vast nog wel iets te bedenken..’ Ik denk diep na, want ik wil dolgraag naar de springles kijken. Ik word zelf immers ook een springer. ‘Hallo paardjes van me! Ik doe Prince’ dikkere deken op, het wordt koud vannacht!’ ik krijg een andere deken op, die eerst nog wel koud is. Halster heb ik af, stel je voor dat ik ergens achter blijf haken en stik!

4 jaar. Is dat oud, eigenlijk? Nou, ik gedraag me niet zo. Ik ben stoer, en laat niet met me sollen! Ik ben al een paard, 1.61 m hoog. Waarschijnlijk word ik niet super super hoog, zo’n 1.65/67 daar tussen ergens. Maar dat kan me helemaal niks schelen, ik bedoel, ik ben wel mooi knap stoer en goed! Het nieuwe paard, waarover ik vertelde toen ik 3 was, is een ruin. Gelukkig. Een hele aardige jongen, natuurlijk niet zo knap als ik, maar toch. Hij is maar liefst 1.70 hoog, tja.. Daar kan ik natuurlijk niet tegenop! Hij heet Micado en is een kei in springen. Ik ben ook begonnen met springen. Ik snap er nog niet veel van, maar het is wel heel erg leuk! Ik storm altijd op de hindernis af, omdat hij anders wegloopt(denk ik), maar als ik iets engs zie ga ik er mooi niet overheen! Donata zegt dat ik gewoon nog moet leren dat dat niet eng is, maarja, zij kan makkelijk praten! Donata staat te koop. Ik baal heel erg. Want het is een lieve knappe merrie, ze heeft me heel veel geleerd. Ik denk dat ik het zelf ook wel af kan, maar met haar is toch iets makkelijker. Gelukkig heb ik Micado dan nog, mijn beste vriend.
Opeens komen er mensen binnen. Een man en vrouw, die de ouders lijken van een meisje. Ze lijkt wel aardig, maar jong. Ik denk dat ze al wel paardrijdt. Ze bekijken Donata, samen met Suzan, die er achter loopt. ‘Ja, springen kan ze super! Op stal kan ze nog wel eens chagrijnig zijn, maar ze doet echt niks.’ ‘En kan ze goed met andere paarden overweg?’ ‘Ja, geen probleem. Zelfs met een hengst, deze hier, is ze nog de beste maatjes!’ En ze wijst naar mij. Natuurlijk hou ik wel van aandacht en ik bries even om het te bevestigen. Donata word uit de stal gehaald en wordt geborsteld. Door het meisje en Suzan. Daarna zadelen ze haar op en nemen haar mee. Donata doet heel braaf.
Een week later komt er een luxe auto met een hotra tramper 2paards het erf oprijden. De zelfde mensen als vorige week stappen uit, het meisje met een enorme smile. Ze kijken wat rond, en gluren de stallen in, maar dan lopen ze naar binnen. Even later komen ze met een verdrietig kijkende Suzan en haar ouders de stal in, praten nog wat en doen het halster bij Donata om. ‘Nou, jongens. Dat was het dan. Ik moet helaas gaan. Weg! Hopelijk zien we elkaar nog eens!’ Dat zegt Donata. Ik ben een beetje bang. Ik voel de angst die ik voelde toen ik bij mijn moeder weg ging. De angst die ik voelde toen Dingo doodging. En nu is de angst er weer. Ik hinnik. ‘Waarom ga je nu weg?’ een schrille hinnik, onzuiver. Onzeker. Ik praat nog wat met Micado maar verder zwijgen we. Werk aan de winkel, denk ik.
Iedere dag rijdt Suzan me. De ene keer intensief, de andere keer lekker ontspannen. Het gaat heel erg goed. Suzan zegt ook dat we binnenkort een keer naar de springles gaan, en ook dat we aan een b- groen wedstrijd mee gaan doen, dresuur. Wat het is, daar heb ik geen idee van.. ‘Hallo, lieverds van me. Vandaag ga ik met de vorige eigenaresse van Prince een buitenrit maken. Hoor je het Prince? Dan kan je je moeder weer zien!’ Ja, ik heb het gehoord. En ik ben blij. Hopelijk herkent ze me nog. Ach, vast wel.
Suzan zadelt me op en neemt me mee naar buiten. Daar komen we een meisje tegen met een merrie. ‘Hallo, Mieke! Hoe is het?’ Hè! Dat is Mieke.. dus dan is.. dat paard mijn moeder!! ‘Mama!’ bries ik naar haar. ‘Wat? Heb je het tegen mij?’ murmelt de merrie zacht. Dat kan mijn moeder niet zijn. Mijn moeder was me direct gaan knuffelen en had alles over mijn leven gevraagd. Ik ben nu wel wat teleurgesteld. ‘Aaach.. ze herkennen elkaar zeker. Zag je ze naar elkaar hinniken?!’ zegt Suzan. ‘Ja! Nou, laten we maar gaan. Anders komen we niet op tijd teug!’ ‘Oke..’ zegt Suzan. We vertrekken en nemen leuke weggetjes. Af en toe schrik ik wat maar dan zegt de merrie: ‘Rustig, het is niks.’ Ik voel me heel erg veilig bij haar. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ flap ik er opeens uit. ‘Roos.’ Zegt ze. Ik schrik. Roos? Dat is mijn moeder wel! Zie je dat ik wel gelijk had! ‘Maar, dan ben jij mijn moeder!’ zeg ik tegen haar. ‘Hoe heet jij dan?’ vraagt ze, met een hoopvolle blik in haar ogen. ‘Promice Prince.’ Opeens beginnen we gek te doen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik kan mezelf niet bedwingen. Ik móet wat bokken kwijt. Ja, heerlijk. Roos doet precies hetzelfde en samen galopperen we er vandoor. Eerst probeert Suzan me nog tegen te houden maar als ze het lange stuk zandpad voor ons ziet, geeft ze zich aan me over. Bij Roos geldt dat ook zo..
Als we uitgeput en uitgehongerd terugkomen krijg ik te horen dat Roos een nachtje blijft slapen. Micado vindt het ook heel leuk, hij is helemaal gek op Roos. ‘s Avonds krijgen we alledrie brokken en blijven Suzan en Mieke nog even kijken. Je hoort alleen het stille gesnuif en af en toe zeggen Suzan en Mieke wat.
De volgende dag, een mooie koele ochtend. We worden in de wei gezet, Roos en Mieke blijven dus nog wel even. We doen het lekker rustig aan, helaas kan Roos niet bij ons in de wei, ik ben natuurlijk hengst. Ik show me aan alle merries die langskomen, dat zijn er nogal wat want er is een grote buitenrit van de manege even verderop. Ik zie mama glunderend kijken.. en ik straal helemaal. Ik word na 2 uurtjes uit de wei gehaald, om nog even te rijden, Roos is later aan de beurt en Micado is al geweest. Als ik opgezadeld ben en Suzan stijgt op..


Ik wil het wat spannender/ emotioneler maken. Dat emotionele komt nog, eerst het 'spannende' deel(voor zover het spannend is)
Brand maar los met jullie commentaar!

LiefsteIwan

Berichten: 3077
Geregistreerd: 10-07-04
Woonplaats: Daar ergens...

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-11-05 23:51

Oeh, ik volg ook!
Mooi verhaal hoor

NTuinenburg
Berichten: 1502
Geregistreerd: 05-11-04
Woonplaats: Den Haag

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-11-05 00:12

Ik volg het ook al de hele tijd hoor leuk verhaaltje!

groetjes Naomi

Miss_Monet

Berichten: 1280
Geregistreerd: 02-10-04

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-11-05 17:07

Haaj..
Leuk verhaal! Ook grappig dat ie het uit zichzelf verteld!

mininetje

Berichten: 40
Geregistreerd: 26-10-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-05 19:25

Hier, heb ik weer een stukje. Ik ga het verhaal denk ik afronden in het volgende stuk, sorry! Ik heb even totaal geen inspiratie, en gewoon geen zin meer in dit stuk!
Vervolg

Auw! Ik bok. Auw auw auw! Ga van mijn rug af! Dat schreeuw ik als ze op me zit. Door mijn onverwachte beweging is Suzan van mijn rug af gevallen. Ik hinnik en ik bries naar mijn moeder. ‘Wat heeft ie?’ Suzan is erg geschrokken en heeft heel erg last van haar arm. Ik galoppeer er maar wild vandoor, weet ik veel wat ik anders moet doen? Als ik weer tot rust ben, wat niet echt lukt, halen ze het zadel en hoofdstel van me af, maar hee, ik voel me vrij. En wat doe ik als ik vrij ben? Dan ga ik er vandoor. Helaas zit het hek dicht maar.. Het is niet zo heel hoog.. Misschien zou ik er overheen kunnen. Ik galoppeer er op af. ‘Nee!! Dat kan je niet!’ schreeuwen Suzan en Mieke, allebei volkomen in paniek. Maarja, ik ga heus niet naar ze luisteren op zo’n moment. Ik ren keihard op het hek af..

‘Ik hoop voor je dat hij beter wordt.. het gaat heel lang duren en het is maar 75 % betrouwbaar..’ ‘Natuurlijk redt hij het wel! Zijn leven hoeft niet beëindigd te worden door een gebroken been!’ Ik kijk op. ‘Kijk! Hij komt bij!’ Wat is er? Waarom lig ik hier? Wat doe ik in een vreemde stal, met een vreemde geur en een vreemd wit linkervoorbeen? Ik probeer op te staan. Het lukt niet. Ik heb al mijn 4 benen nodig. Maar Mieke en Suzan helpen mij. Als ik eindelijk sta kan ik niet leunen op mijn linkerbeen. ‘Ja jongen. Waarom deed je dat nou? Ik ga straks naar je zadel kijken. Jij blijft hier nog een nachtje, zodat het zeker is dat je geen gekke dingen doet met je been.’ Ik voel me heel erg vervelend. Ik denk aan mijn moeder en aan mijn vriendin Donata, aan mijn vrienden Dingo en Micado. Dan kijk ik opzij. ‘Dingo?’ hinnik ik. Ik zie daar, in die stal naast mij, Dingo. Een prachtige levendige bruine welshpony, die ondeugend uit z’n oogjes kijkt. Maar dan begint ie te praten. ‘Hallo, wat heb jij? Ik weet nog niet wat ik heb, maar het is niet goed. Ik heb een zwelling aan mijn hoofd, waarschijnlijk iets kwaadaardigs.’ Zegt hij treurig. Ik voel me super blij met hem. Maar ik mag niet blij zijn want hij is ook niet blij. ‘Ik heb net gehoord dat ik een gebroken been heb. Ik dacht dat jij een overleden vriend van me was. Hoe heet je?’ ratel ik aan 1 stuk door. ‘MC Cloud. Erg voor je zeg!’ Verder zwijgen we. Ik zeg niks en hij ook niet. Allebei stil. We eten zwijgend, drinken zwijgend, worden verzorgd en er wordt tegen ons gepraat, maar we zwijgen. Totdat hij weer begint. ‘Ik voel me niet fijn. Als of ik geen adem meer kan halen.’ ‘Wat? Maar je moet het halen! Je bent mijn vriendje!’ Ik hinnik en schreeuw. ‘Je móet het halen!’ Nog steeds in paniek komt de dierenarts de stal in. Samen met de verzorgster. ‘Nee, ik denk dat het hem teveel is. Heel erg jammer, we hebben net ontdekt dat het een tumor is. We gaan kijken of we nog wat kunnen doen, bel jij de eigenaren?’ ‘Is goed hoor. Doeg lieve Cloudie!’

‘Hee! Ben je er nog wel?’ Hij reageert niet. Hij slaapt. Ik zie dat hij een dik verband om zijn hoofd heeft, meer niet. Alleen dat er mensen bij staan, die zenuwachtig maar voldaan staan te praten. Dan komen er nóg meer mensen binnen. Suzan en haar vader en moeder! Ik hinnik opgewonden. ‘Hee! Ik sta hier hoor!’ Suzan kijkt even de stal van Cloud in en dan rent ze gauw naar mij toe. ‘Hoi lieverd, vandaag kan je weer lekker naar huis!’ Ze klinkt heel erg treurig, maar ook blij. ‘We hebben ook al was je niet lang weg, nog heel veel meegemaakt gisteren. We vonden je moeder in de wei, ze had een hevige koliekaanval. De dierenarts zei dat het beter zou zijn dat ze nog even flink rust moet hebben en geen lange trailerrit van ik weet niet hoeveel kilometer.’ Ik schrik wel. Wat als ze dood gegaan zou zijn? Wat zou ik dan gemoeten hebben? Ik heb geen idee. Mama is heel erg blij als ik er weer ben. ‘Mijn gekke zoon! Waarom wilde je over dat hek springen? Jouw pezen kunnen dat nog niet aan hoor!’ ‘Ik wilde ook eens vrij zijn!’
Het is vandaag al weer zondag, mama gaat naar huis. Op dit moment loopt ze net de trailer in. Ik heb haar heel veel gedag gezegd en in haar neus geblazen. Ik ga haar zo super erg missen! Ik zelf moet vanaf vandaag oefenen met het lopen, zodat als ik al wat verder gevorderd ben met mijn been in de stapmolen kan lopen…

Ik ben nu 5 jaar oud, dat vind ik al heel wat. Ik gedraag me al heel erg stoer. Maar ik heb een heel groot nieuwtje gehoord; Mama komt weer hierheen! En dit keer voorgoed! Geweldig! Maar één ding is minder; de reden. Het is dat ze niet veel weerstand heeft. Het gaat slechter met haar gezondheid, en ze wordt mager. Tenminste, dat zegt Suzan. Ze heeft ook al vaak koliekaanvallen gehad. Maar goed, ik ben de hele dag al opgewonden en blij.
Aah, daar komt een trailer aan. ‘He, mama! Hier ben ik!’ hinnik ik zo hard als ik kan. Mama wordt uitgeladen, het is fantastisch! Ze heeft een prachtige donkergroene dunne deken over, en haar halster heeft de zelfde kleur. Ze heeft ook donkergroene bandages om, dat staat heel chique. Als ze mij ziet hinnikt ze, ook naar Micado. Ze komt in de stal naast mij te staan, de stal die het ruimst is. Ik begroet haar uitvoerig, zij mij ook en we kletsen een hele boel.
Maar goed, ik ben 5 jaar. En ik ga morgen, ja morgen, naar mijn eerste wedstrijd. Leuk hé? Ik ben wel zenuwachtig, het is een b-groen dressuurproefje. Eigenlijk wilde Suzan al eerder met mij starten, maar ik was er ‘nog niet klaar voor’ en mijn gebroken been. Onzin hoor. Ik bedoel, ik kan fan-tas-tisch lopen en ben heus niet zo schrikkerig. Micado heeft me verteld dat ik wel stoer kan doen, maar dat zo’n wedstrijd heel erg stressen kan zijn! Nouja zeg. Pff, daar ga ik me mooi niks van aantrekken hoor!

Mama gaat al vroeg de wei in, want ik en Micado moeten naar de wedstrijd. Ik heb gisteravond vlechtjes ingekregen. Nouja zeg, vreselijk! Ik bedoel, ik ben die stoere hengst, niet dat opgetutte merrietje! Micado wordt de trailer ingeleid, de 2paardstrailer. Hij heeft geen vlechtjes in. Want hij moet springen. Ik heb nu mijn dunne wijnkleurige deken op, die mooi afsteekt op mijn steeds lichter wordende vacht. En daar horen natuurlijk wijnkleurige bandages bij. Even voor de duidelijkheid; ik bedoel de rode wijnkleur. Ja, ze vergissen zich nog wel eens tussen wit en rood.
Nu word ik de trailer ingeleid. Best spannend, maar omdat Micado er al staat vind ik het niet meer eng. Ja, ik vind de trailer geen geweldige uitvinding. Maar je maakt ook wel spannende dingen mee!
Eenmaal aangekomen moet ik een hele poos in de trailer wachten, terwijl Micado al wel aan het rijden is. Ongeveer anderhalfuur later komen ze opgetogen terug. De laadklep is nog dicht, maar ik kan ze wel horen. ‘Geweldig Micado! Nog 3 winstpunten en we gaan naar de Z!’ ‘Hallo! Ik heb je nog net kunnen zien, we zijn hier nog niet zo lang. Gefeliciteerd met je 2e plaats!’ ‘Ja, bedankt. Super hé?!’ Nu gaat de klep open. Ik word ineens zenuwachtig. Meteen maar even poepen. Zoo, dat lucht op! ‘He, Prince. Kon je niet héél even wachten?’ Ja, nou en bedankt. Stank voor dank. Wie moet er nou lopen? Ik toch? Nou dan!
Ik word opgezadeld en het prachtig glimmende hoofdstel wordt omgedaan. Ik weet zeker dat ik hier de blits mee maak, want hij is nieuw. Allemaal glittersteentjes, in een leuke hartjesvorm. We lopen de losrijbak in en draven meteen aan. ‘Wil je even nasingelen?’ vraagt Suzan aan haar vader. Haar vader steunt tijdens het nasingelen. Ja, logisch, hij zit zo strak nu, ik kan bijna geen adem meer halen zeg! Maar naar deze onprettige gebeurtenis draven we verder. Suzan laat me aan alle kanten buigen, ik lijk wel elastiek. Ik vind alles heel erg spannend en kijk overal even na, stel je voor dat het gevaarlijk is! Er draven tientallen pony’s rond, en van die merries raak ik nogal opgewonden. Ik ga mooier lopen dan ooit, en Suzan is heel tevreden. Dan hoor ik mijn naam. ‘Gereed maken Suzan Brood en Promice Prince!’ Ik schrik me dood. Weg van dat enge geluid en die enge mensen die zo aandachtig naar me staren. Ik ren keihard het terrein over, ik ben niet meer te houden. Ik merk dat Suzan haar evenwicht bijna verliest en dan stop ik. Waar we zijn, daar heb ik geen idee van. Ik heb wel een kwartier gerend. Een kwartier, weg van het terrein, het bos in. Geen idee ervan waar we zijn.