Geplaatst 
Vandaag was echt zo’n dag om eens terug te blikken. En om een lekkere discussie te voeren. Niet dat hij van daar uit nog enige invloed kon uitoefenen, maar dat hoefde voor hem ook niet. Hij had het goed nu. Hij had zijn vriend uitgenodigd, die hij het afgelopen jaar pas echt goed had leren kennen. Ze waren lotgenoten, en dat schept een band. Als zij bij elkaar zaten, ging het altijd op het scherpst van de snede.
Wat had hij gelachen, toen hij hier precies een jaar geleden aan kwam. Al die leugens waar iedereen zo heilig in geloofde, hij wist nu hoe het echt zat. En dat stemde hem vrolijk. Hij had weleens heimwee, maar vergeleken met hier was het daar echt helemaal niks. Wat je noemt een paradijs. Hij had hier alles, en wat hij miste was slechts een kwestie van tijd.
Zijn vriend zit er nu ruim drie jaar, en vindt het er prachtig. Dit was wat hij altijd voor ogen had gehad, maar waarvan hij nu wel achter was gekomen dat het waar hij eerst was nooit zou zijn gelukt. Hij had de afgelopen jaren wel een beetje in de gaten gehouden wat er daar nog speelde, en dat maakte hem haast depressief, ware het niet dat hij nu helemaal gelukkig was op deze plaats.
Het dieptepunt was de laffe moordaanslag op zijn vriend, nu precies een jaar geleden. Hij had het altijd al geweten, dat er zoiets dramatisch zou gebeuren. De maatschappij was verrot. De haat tegenover elkaar was in de afgelopen jaren alleen maar gegroeid. Zo had hij het nooit bedoeld.
De vrienden zaten ondertussen gezellig bij elkaar aan tafel. Hoewel het nog vroeg op de dag was, kwam de wijn al op tafel. Wat stom, die mensen die hun hele leven niet drinken omdat het van hun God niet mag, zei de één. Wat jammer, mensen die zichzelf allerlei beperkingen opleggen maar wel moorden uit naam van hun God, zei de ander.
Zij wisten nu hoe het zit. God bestaat wel. Dat verbaasde de vriend die als laatste kwam toch wel, maar hij verbaasde zich over wel meer dingen. God maakt het niks uit hoe je hem noemt, hoe je hem ziet, en of je wel of niet in hem gelooft. Hij houdt van iedereen. Zolang mensen maar met respect met elkaar omgaan. Dat is het enige dat telt, daar hamerde God persoonlijk op de dag dat hij hier binnen kwam.
Voor de rest heb je de vrijheid, zolang je maar geen kwaad bloed bij anderen zet. Voor mensen die moorden, verkrachten en oplichten, en wat al niet meer, heeft God geen respect. De vriend die er het langste zit, lachte om de bekrompenheid van sommige mensen ten opzichte van zijn homoseksualiteit. Sommigen spraken er schande van, het was tegen zoals Allah of God het bedoeld had.
God had het allemaal uitgelegd. Mensen die homoseksualiteit raar vinden, moesten eens gaan nadenken. Om de natuur in stand te houden, kon toch niet iederen hetero zijn? Het kostte God nu al de nodige moeite de wereldbevolking niet te groot te laten worden, al deed het hem pijn dat te moeten doen met natuurrampen als orkanen of vreselijke ziektes.
Iedereen moet slechts zijn gevoel volgen, zolang je anderen geen kwaaddoet, zo sprak God bij binnenkomst tegen de kale man die veel te vroeg hier was gekomen. En de behoorlijk gezette man met krullend haar kreeg vooral lof voor zijn vechten voor het vrije woord, net als de andere man. God sprak: jullie hebben ergens voor gevochten, voor een betere wereld. Jullie zullen voortaan in het paradijs leven.
En daar zaten ze dus nu. Ze keken nog regelmatig naar beneden om de aardse zaken te volgen. Soms met een glimlach, soms met tranen in de ogen. Konden we ze maar vanaf hier sturen, zei de kale man die zelfs vanaf boven nog dacht aan een betere maatschappij. Mooie film trouwens, 06/05, complimenteerde hij de andere man.
De dikke man met het krulhaar wist dat het vandaag zijn dag zou zijn. Hij zou massaal worden herdacht. Konden zij maar weten wat ik nu weet, dacht hij. Dan zouden de wereldproblemen zo opgelost zijn, en kon iedereen gaan genieten van het leven, dat zo mooi kan zijn. Helaas konden ze van hier uit niks betekenen. Gods wil is dat iedereen in zijn aardse lot berust, en dat als iemand goed heeft geleefd, hij of zij hier in het paradijs kan genieten.
De kale man schonk de glazen nog eens in. Ik hoop zo, dat de maatschappij niet verder verscheurt, zei hij. Het is allemaal zo nutteloos. Dat ze maar eens inzien, dat niemand gebaat is bij al die onrust. De dikke man dacht aan Mohammed B. Hoe zou hij zich vandaag voelen? Zou hij zich vandaag extra verheugen op die zeven maagden die hij gaat krijgen? Kon hij maar aan Mohammed B. en alle andere potentiële tikkende tijdbommen duidelijkmaken dat die maagden er wel zijn, maar alleen als je ze verdient....
De vrienden proostten op het leven na de dood, en maakten zich klaar voor de herdenkingsdienst. Weet je wat het is Pim, zei Theo, hoe goed je daar ook je best doet, het echte leven en alles daar omheen is eigenlijk gewoon niet te filmen!
.
.