Cuddle en ik zijn samen bezig met een verhaal te schrijven, hier zijn de 1e 3 hoofdstukken!
1.
Mijn vrouw kust mij gedag als ik net wakker word. ‘Het is een zonnige dag, schat!’ zegt ze. “Zullen we vandaag gezellig met Bas en de hond naar het bos of naar het strand?”. Ik rek mezelf uit en zeg tegen haar dat ik het een goed idee vind om even uit te waaien. Mijn vrouw, Clare, en ik zijn nu 15 jaar bij elkaar. Onze zoon Bas is nu drie jaar en daar naast hebben we nog een hond, Bo. We zijn een, zoals je dat noemt, een “ happy family”. Mijn vrouw werkt in een kapsalon en ik ben leraar op een HBO school. Ik heb het er erg naar mijn zin, ik heb fijne collega’s en prima werktijden. Clare heeft het ook erg naar haar zin in de kapsalon, ze verandert in korte tijd van kapsel en kleur. Daar houd ik van, veel variatie. Het is altijd weer een verrassing als Clare een “haaravond” heeft gehad met haar collega’s.
“Ah, je hebt een heerlijk ontbijt klaar gemaakt, schat!”. Nadat ons ontbijt een beetje heeft kunnen zakken, trekken we onze schoenen en jassen aan. “ Op naar het bos!” zegt Clare. Bas en de hond kijken allebei erg vrolijk. In het bos is het heerlijk, de bladeren liggen op de grond, er zijn kastanjes in overvloed. We genieten in volle teugen van het mooie weer. “ Goh, wat gezellig he? vraag ik aan Clare. Zij bevestigt mijn gevoel en geeft mij een kus. Bas en de hond lopen wat verder voor ons uit, ze hebben het erg naar hun zin. Na drie uur lopen is Bas het zat, hij wordt een beetje drammerig en huilerig. We besluiten om terug te lopen naar de auto. Bo is ontzettend smerig en heeft blijkbaar erg dorst. Ik houd een bak met water voor zijn neus en dat gaat helemaal op. “ Tjonge, vriendje, had je zo’n dorst?
Eenmaal thuis aangekomen, is Bas in een diep middagdutje gevallen. Clare legt hem even op bed. Zodra zij weer beneden is, ploffen we allebei op de bank. “ Het was heerlijk in het bos, vind je ook niet, Mike?”. Ik geef haar een knik, ik ben het helemaal met haar eens. We gaan die avond rond een uurtje of elf slapen, Clare kruipt tegen mij aan en zegt dat ze van mij houd. “ Ik houd ook van jou, lieverd” zeg ik tegen haar. Ik geef haar een kus, kruip nog dichter tegen haar aan en ik val in slaap…..
TRING!!! “ oh, die klote wekker, ik kan er maar niet aan wennen. Clare is al uit bed, verbaasd kijk ik in de rondte. De slaapkamer deur gaat open en Bas staat met een grote lach op zijn gezicht om het hoekje te kijken. “ pappa, ik ben in mijn blootje..” grinnikt hij. Ik pak hem op een geef hem een knuffel en zeg dat ik van hem houd.
Ik kom beneden en Clare heeft een ontbijtje gemaakt. Ik schuif snel een boterham naar binnen, drink mijn thee op en sta op om weg te gaan. ‘Werkse, lieverd’ zegt Clare. Ik bedank haar en geef haar een kus.
Eenmaal op school aangekomen, drink ik nog een kopje koffie om even goed wakker te worden. Over een paar minuten moet ik weer voor de klas staan. De leerlingen komen naar binnen, ze zeggen me allemaal netjes gedag. Ik heb een leuke klas, al zeg ik het zelf. Een paar leuke dames en heren. Eén leerling is me vanaf het begin al opgevallen. Samantha heet ze. Het is een mooie meid, ik denk rond een jaartje of één-en-twintig. Ik had haar dit niet gegeven, ze lijkt al wat ouder, wat volwassener. Ze ziet er altijd verzorgt uit. Soms zelfs een beetje sexy. Ze draagt mooie kleding, mooie schoenen en haar, haren zitten altijd zoals het moet zitten.
Soms heb ik het idee dat Samantha een oogje op mij heeft. Maar ik heb geen idee of dat echt zo is…………
2.
De klas is net begonnen en ik heb de leraar zoals elke ochtend weer gedag gezegd. Vandaag heb ik een mooie spijkerbroek aan met een truitje, die mijn lichaam goed accentueert. Iedereen noemt de leraar, meneer van den Berg. Ik noem hem altijd gewoon Mike. Hij is nog niet zo oud, ik denk rond een jaartje of 30. Ik vind hem niet eens zo slecht eruit zien voor een leraar, ik heb ze wel eens erger gezien.
Ik trek mijn truitje nog eens goed en kijk naar Mike. Hij ziet er weer goed uit vandaag, hij heeft een mooie merkbroek aan, met een leuke felle oranje blouse. Opeens zie ik dat mijn blik beantwoord wordt en ik sla snel mijn ogen neer. “Oké, sla jullie boeken maar open op bladzijde 105,” klonk de stem van Mike. De les was begonnen. Dan komt de conciërge ineens binnengelopen. Hij kijkt erg ernstig. Zit Samantha van Beek hier in de klas? “Ja, daar zit ze.” zegt Mike, en wijst naar Samantha. De conciërge fluisterde wat in Mike’s oor en Mike knikte en kijkt ook ernstig. “Wil je even meekomen, Samantha?” vraagt de conciërge. Ik sta op en loop met de conciërge de deur uit. Ik zie dat Mike me een bemoedigend knikje geeft, wat zou er gebeurd kunnen zijn? “Kom maar mee,” zegt de conciërge en ik volg hem. Hij loopt een leeg klaslokaal binnen en neemt plaats op een stoel. Hij gebaart dat ik ook mag gaan zitten. Zodra ik zit begint hij te praten.. “Samantha, ik heb een ernstig bericht ontvangen zonet. Ik heb net een telefoontje gehad van het ziekenhuis, je vader heeft een verkeersongeval gehad.” Ik val stil, er komt niets uit mijn mond, er zit een brok in mijn keel. Na een paar minuten stilte kan ik eindelijk vragen,
“Is hij..” “het spijt me dat ik je dit moet zeggen, maar ja.. hij is overleden” zegt de conciërge. De tranen stromen me nu over mijn wangen en ik ren het lokaal uit. Ik pak mijn fiets en fiets weg van school.. Weg hier! denk ik. Waar zal ik heen gaan? Ik fiets zo hard als ik kan. Ik ben uitgekomen bij het huis van mijn vriend Joris. Ik bel een paar keer achter elkaar aan. Hij doet de deur meteen open. Ik val huilend in zijn armen en hij neemt me mee naar binnen. “Wat is er lieverd?” vraagt Joris en kust mijn tranen weg. Ik kan geen woord uitbrengen, zo hard moet ik huilen.
Na een paar minuten huilen vraagt Joris het me nog een keer, ‘Lieverd, wat is er aan de hand?’. Ik kan het er nauwelijks uit krijgen maar ik krijg het er stotterend uit, ‘ M..mijn va..der h.. heeft een, kuch, een auto..onge..luk gehad’. Ik zie dat Joris schrikt, ‘ DAT MEEN JE NIET?!’ Ik hoest de brok uit mijn keel en voeg er aan toe
‘ ja..ah… h..hij.. is… o..over..leden’. Joris schreeuwt tegen mij “ WAT DOEN WE DAN NOG HIER?” “ Kom op…!! We gaan naar het ziekenhuis!”. We stappen in de auto, Joris geeft meteen een dot gas en we vliegen over de weg. Ik hou mijzelf stevig vast, want we gaan erg hard!.
Eenmaal in het ziekenhuis vraag ik aan de receptie waar mijn vader ligt. ‘ Verdieping twee, kamer nummer 112’, antwoord de receptioniste. Joris en ik rennen door de gangen op naar de kamer van mijn vader. Toen wij de kamer binnen kwamen, stormt mijn moeder op me af “ Jezus!!!, waar zat je nou?” Ze geeft me een klap in mijn gezicht, ze is woedend. “ Ik probeer je potverdorrie al de hele tijd te bereiken maar je neemt die klote telefoon maar niet op!!!”. De tranen stromen over mijn wangen, ik loop richting mijn vader. Ik zak door mijn knieën, laat me op het bed vallen, bovenop mijn vader. “ Pa..ppa…. dit kan niet!! IK HOU VAN JE!!”. Joris komt naast me staan, ook hij heeft het zwaar. Hij pakt me vast en probeert mij van mijn vader af te halen. “ Nee…nee…nee. Dit kan niet, dit is mijn vader niet….pap?” Joris trekt mij naar hem toe, hij wilt mij troosten maar ik kan het niet, ik wil alleen maar naar mijn vader kijken en vast houden. Mijn moeder is onder tussen weggelopen, ze kan het niet aan, man overleden, dochter volledig over haar toeren….haar eigen emotie wordt te veel.
‘Mam?’ vraag ik. “Ja, lieverd?” ‘Ben je nog boos?’ “ nee, lieverd, ik ben niet boos op je”. “Mijn reactie was niet goed, het spijt me”, zegt ze. “oh mam, ik hou van je!”. Hoe laat is het eigenlijk, vraag ik na een tijd. Mijn moeder zegt dat het acht uur is.
“ Ga maar naar huis lieverd, je moet goed uitrusten, het wordt een zware periode”
3.
Clare kust me wakker, ‘goedemorgen lieverd, heb je lekker geslapen?’ Ik knik en glimlach naar haar. “ Mooi zo” voegt ze er aan toe. Ik spring onder de douche, ik moet echt nog wakker worden. Ik heb eigenlijk helemaal niet goed geslapen, het zit me dwars dat ik niet weet wat er aan de hand is met Samantha. Ik zal het haar vandaag wel vragen, áls ze op school is want gister kwam ze na het gesprek niet meer terug in de klas. Ze heeft al haar spullen laten liggen.
Ik voel me al een stuk wakkerder na mijn douche, we hebben een heerlijke douche. Vorig jaar hebben we alles laten verbouwen. Het is een hele luxe douche, alles zit er in wat je maar bedenken kan. Je hebt het vast ook wel eens op tv gezien, zo’n douche met stralen aan de zijkanten,bovenkant en ook dat je bruin wordt. Er zitten namelijk UV buizen in de wanden gemonteerd, echt heerlijk!
Nadat ik mijn broodje naar binnen heb gewerkt, geef ik Clare en Bas een kus en Bo een aai. “ Tot vanavond, liefje” zeg ik. Ik klap de deur achter mij dicht. “ zo, op naar school, zucht ik”. Na een slechte nacht slapen is het moeilijk op goed les te geven. De leerlingen willen nog wel eens veel vragen stellen en als je dan niet helemaal helder bent….. pff het wordt vast een zware dag vandaag.
Ik loop de lerarenkamer in en pak een mok en giet het vol met zwarte koffie. “ Slecht geslapen” vraagt Joop. Ik lach naar hem, hij is mijn beste maatje op school. “ ja, joh echt bizar gewoon”. ‘ Zeg heb jij toevallig gehoord wat er met Samantha van Beek aan de hand is?’ vraag ik aan hem. Joop heeft haar namelijk ook in zijn klas zitten. “ eh, nee, geen idee” antwoord hij. Een andere collega van mij komt erbij staan en zegt “ er is iets met haar vader, maar wat? Dat weten we allemaal niet, de conciërge wil ook niets los laten”. Oh oké antwoord ik. Terwijl ik naar het klaslokaal loop, kijk ik al om mij heen of ik haar toevallig al zie lopen of zitten. Geen spoor nog van Samantha.
De leerlingen komen allemaal naar binnen en zeggen mij zoals gewoonlijk weer gedag. “ Goedemorgen allemaal” begin ik. Ik kijk de klas rond en zie dat Samantha niet aanwezig is. Erik, een leerling uit de klas, vraagt aan mij, “ weet u misschien wat er nou met Samantha aan de hand is?”. Ik vertel de hele klas dat ik het ook niet weet maar dat zij het ons vast snel zal vertellen.
In de grote pauze zitten altijd alle leraren bij elkaar, we eten samen. Het is altijd heel gezellig. Ik ben vandaag wel aanwezig maar afwezig met mijn gedachten. Elke keer spookt Samantha door mijn hoofd. Ik heb mijn lunch op, die heeft Clare voor mij klaar gemaakt, en loop naar buiten om een sigaretje te roken. Ik zie in de verte iemand aan komen lopen. Ik word warm van binnen en krijg een kriebel in mijn buik. Oh nee, het is d’r niet….. Opeens schrik ik… jeetje wat was dat nou voor een reactie? Kriebels in mijn buik?
Laatst bijgewerkt door Sjoert op 27-10-05 19:37, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: titel veranderd