[verhaal] Verboden liefde

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Amy_

Berichten: 1624
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Braboland.

[verhaal] Verboden liefde

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-05 14:50

Cuddle en ik zijn samen bezig met een verhaal te schrijven, hier zijn de 1e 3 hoofdstukken!

1.
Mijn vrouw kust mij gedag als ik net wakker word. ‘Het is een zonnige dag, schat!’ zegt ze. “Zullen we vandaag gezellig met Bas en de hond naar het bos of naar het strand?”. Ik rek mezelf uit en zeg tegen haar dat ik het een goed idee vind om even uit te waaien. Mijn vrouw, Clare, en ik zijn nu 15 jaar bij elkaar. Onze zoon Bas is nu drie jaar en daar naast hebben we nog een hond, Bo. We zijn een, zoals je dat noemt, een “ happy family”. Mijn vrouw werkt in een kapsalon en ik ben leraar op een HBO school. Ik heb het er erg naar mijn zin, ik heb fijne collega’s en prima werktijden. Clare heeft het ook erg naar haar zin in de kapsalon, ze verandert in korte tijd van kapsel en kleur. Daar houd ik van, veel variatie. Het is altijd weer een verrassing als Clare een “haaravond” heeft gehad met haar collega’s.

“Ah, je hebt een heerlijk ontbijt klaar gemaakt, schat!”. Nadat ons ontbijt een beetje heeft kunnen zakken, trekken we onze schoenen en jassen aan. “ Op naar het bos!” zegt Clare. Bas en de hond kijken allebei erg vrolijk. In het bos is het heerlijk, de bladeren liggen op de grond, er zijn kastanjes in overvloed. We genieten in volle teugen van het mooie weer. “ Goh, wat gezellig he? vraag ik aan Clare. Zij bevestigt mijn gevoel en geeft mij een kus. Bas en de hond lopen wat verder voor ons uit, ze hebben het erg naar hun zin. Na drie uur lopen is Bas het zat, hij wordt een beetje drammerig en huilerig. We besluiten om terug te lopen naar de auto. Bo is ontzettend smerig en heeft blijkbaar erg dorst. Ik houd een bak met water voor zijn neus en dat gaat helemaal op. “ Tjonge, vriendje, had je zo’n dorst?

Eenmaal thuis aangekomen, is Bas in een diep middagdutje gevallen. Clare legt hem even op bed. Zodra zij weer beneden is, ploffen we allebei op de bank. “ Het was heerlijk in het bos, vind je ook niet, Mike?”. Ik geef haar een knik, ik ben het helemaal met haar eens. We gaan die avond rond een uurtje of elf slapen, Clare kruipt tegen mij aan en zegt dat ze van mij houd. “ Ik houd ook van jou, lieverd” zeg ik tegen haar. Ik geef haar een kus, kruip nog dichter tegen haar aan en ik val in slaap…..

TRING!!! “ oh, die klote wekker, ik kan er maar niet aan wennen. Clare is al uit bed, verbaasd kijk ik in de rondte. De slaapkamer deur gaat open en Bas staat met een grote lach op zijn gezicht om het hoekje te kijken. “ pappa, ik ben in mijn blootje..” grinnikt hij. Ik pak hem op een geef hem een knuffel en zeg dat ik van hem houd.
Ik kom beneden en Clare heeft een ontbijtje gemaakt. Ik schuif snel een boterham naar binnen, drink mijn thee op en sta op om weg te gaan. ‘Werkse, lieverd’ zegt Clare. Ik bedank haar en geef haar een kus.

Eenmaal op school aangekomen, drink ik nog een kopje koffie om even goed wakker te worden. Over een paar minuten moet ik weer voor de klas staan. De leerlingen komen naar binnen, ze zeggen me allemaal netjes gedag. Ik heb een leuke klas, al zeg ik het zelf. Een paar leuke dames en heren. Eén leerling is me vanaf het begin al opgevallen. Samantha heet ze. Het is een mooie meid, ik denk rond een jaartje of één-en-twintig. Ik had haar dit niet gegeven, ze lijkt al wat ouder, wat volwassener. Ze ziet er altijd verzorgt uit. Soms zelfs een beetje sexy. Ze draagt mooie kleding, mooie schoenen en haar, haren zitten altijd zoals het moet zitten.
Soms heb ik het idee dat Samantha een oogje op mij heeft. Maar ik heb geen idee of dat echt zo is…………




2.
De klas is net begonnen en ik heb de leraar zoals elke ochtend weer gedag gezegd. Vandaag heb ik een mooie spijkerbroek aan met een truitje, die mijn lichaam goed accentueert. Iedereen noemt de leraar, meneer van den Berg. Ik noem hem altijd gewoon Mike. Hij is nog niet zo oud, ik denk rond een jaartje of 30. Ik vind hem niet eens zo slecht eruit zien voor een leraar, ik heb ze wel eens erger gezien.

Ik trek mijn truitje nog eens goed en kijk naar Mike. Hij ziet er weer goed uit vandaag, hij heeft een mooie merkbroek aan, met een leuke felle oranje blouse. Opeens zie ik dat mijn blik beantwoord wordt en ik sla snel mijn ogen neer. “Oké, sla jullie boeken maar open op bladzijde 105,” klonk de stem van Mike. De les was begonnen. Dan komt de conciërge ineens binnengelopen. Hij kijkt erg ernstig. Zit Samantha van Beek hier in de klas? “Ja, daar zit ze.” zegt Mike, en wijst naar Samantha. De conciërge fluisterde wat in Mike’s oor en Mike knikte en kijkt ook ernstig. “Wil je even meekomen, Samantha?” vraagt de conciërge. Ik sta op en loop met de conciërge de deur uit. Ik zie dat Mike me een bemoedigend knikje geeft, wat zou er gebeurd kunnen zijn? “Kom maar mee,” zegt de conciërge en ik volg hem. Hij loopt een leeg klaslokaal binnen en neemt plaats op een stoel. Hij gebaart dat ik ook mag gaan zitten. Zodra ik zit begint hij te praten.. “Samantha, ik heb een ernstig bericht ontvangen zonet. Ik heb net een telefoontje gehad van het ziekenhuis, je vader heeft een verkeersongeval gehad.” Ik val stil, er komt niets uit mijn mond, er zit een brok in mijn keel. Na een paar minuten stilte kan ik eindelijk vragen,
“Is hij..” “het spijt me dat ik je dit moet zeggen, maar ja.. hij is overleden” zegt de conciërge. De tranen stromen me nu over mijn wangen en ik ren het lokaal uit. Ik pak mijn fiets en fiets weg van school.. Weg hier! denk ik. Waar zal ik heen gaan? Ik fiets zo hard als ik kan. Ik ben uitgekomen bij het huis van mijn vriend Joris. Ik bel een paar keer achter elkaar aan. Hij doet de deur meteen open. Ik val huilend in zijn armen en hij neemt me mee naar binnen. “Wat is er lieverd?” vraagt Joris en kust mijn tranen weg. Ik kan geen woord uitbrengen, zo hard moet ik huilen.

Na een paar minuten huilen vraagt Joris het me nog een keer, ‘Lieverd, wat is er aan de hand?’. Ik kan het er nauwelijks uit krijgen maar ik krijg het er stotterend uit, ‘ M..mijn va..der h.. heeft een, kuch, een auto..onge..luk gehad’. Ik zie dat Joris schrikt, ‘ DAT MEEN JE NIET?!’ Ik hoest de brok uit mijn keel en voeg er aan toe
‘ ja..ah… h..hij.. is… o..over..leden’. Joris schreeuwt tegen mij “ WAT DOEN WE DAN NOG HIER?” “ Kom op…!! We gaan naar het ziekenhuis!”. We stappen in de auto, Joris geeft meteen een dot gas en we vliegen over de weg. Ik hou mijzelf stevig vast, want we gaan erg hard!.

Eenmaal in het ziekenhuis vraag ik aan de receptie waar mijn vader ligt. ‘ Verdieping twee, kamer nummer 112’, antwoord de receptioniste. Joris en ik rennen door de gangen op naar de kamer van mijn vader. Toen wij de kamer binnen kwamen, stormt mijn moeder op me af “ Jezus!!!, waar zat je nou?” Ze geeft me een klap in mijn gezicht, ze is woedend. “ Ik probeer je potverdorrie al de hele tijd te bereiken maar je neemt die klote telefoon maar niet op!!!”. De tranen stromen over mijn wangen, ik loop richting mijn vader. Ik zak door mijn knieën, laat me op het bed vallen, bovenop mijn vader. “ Pa..ppa…. dit kan niet!! IK HOU VAN JE!!”. Joris komt naast me staan, ook hij heeft het zwaar. Hij pakt me vast en probeert mij van mijn vader af te halen. “ Nee…nee…nee. Dit kan niet, dit is mijn vader niet….pap?” Joris trekt mij naar hem toe, hij wilt mij troosten maar ik kan het niet, ik wil alleen maar naar mijn vader kijken en vast houden. Mijn moeder is onder tussen weggelopen, ze kan het niet aan, man overleden, dochter volledig over haar toeren….haar eigen emotie wordt te veel.

‘Mam?’ vraag ik. “Ja, lieverd?” ‘Ben je nog boos?’ “ nee, lieverd, ik ben niet boos op je”. “Mijn reactie was niet goed, het spijt me”, zegt ze. “oh mam, ik hou van je!”. Hoe laat is het eigenlijk, vraag ik na een tijd. Mijn moeder zegt dat het acht uur is.
“ Ga maar naar huis lieverd, je moet goed uitrusten, het wordt een zware periode”

3.
Clare kust me wakker, ‘goedemorgen lieverd, heb je lekker geslapen?’ Ik knik en glimlach naar haar. “ Mooi zo” voegt ze er aan toe. Ik spring onder de douche, ik moet echt nog wakker worden. Ik heb eigenlijk helemaal niet goed geslapen, het zit me dwars dat ik niet weet wat er aan de hand is met Samantha. Ik zal het haar vandaag wel vragen, áls ze op school is want gister kwam ze na het gesprek niet meer terug in de klas. Ze heeft al haar spullen laten liggen.

Ik voel me al een stuk wakkerder na mijn douche, we hebben een heerlijke douche. Vorig jaar hebben we alles laten verbouwen. Het is een hele luxe douche, alles zit er in wat je maar bedenken kan. Je hebt het vast ook wel eens op tv gezien, zo’n douche met stralen aan de zijkanten,bovenkant en ook dat je bruin wordt. Er zitten namelijk UV buizen in de wanden gemonteerd, echt heerlijk!

Nadat ik mijn broodje naar binnen heb gewerkt, geef ik Clare en Bas een kus en Bo een aai. “ Tot vanavond, liefje” zeg ik. Ik klap de deur achter mij dicht. “ zo, op naar school, zucht ik”. Na een slechte nacht slapen is het moeilijk op goed les te geven. De leerlingen willen nog wel eens veel vragen stellen en als je dan niet helemaal helder bent….. pff het wordt vast een zware dag vandaag.

Ik loop de lerarenkamer in en pak een mok en giet het vol met zwarte koffie. “ Slecht geslapen” vraagt Joop. Ik lach naar hem, hij is mijn beste maatje op school. “ ja, joh echt bizar gewoon”. ‘ Zeg heb jij toevallig gehoord wat er met Samantha van Beek aan de hand is?’ vraag ik aan hem. Joop heeft haar namelijk ook in zijn klas zitten. “ eh, nee, geen idee” antwoord hij. Een andere collega van mij komt erbij staan en zegt “ er is iets met haar vader, maar wat? Dat weten we allemaal niet, de conciërge wil ook niets los laten”. Oh oké antwoord ik. Terwijl ik naar het klaslokaal loop, kijk ik al om mij heen of ik haar toevallig al zie lopen of zitten. Geen spoor nog van Samantha.

De leerlingen komen allemaal naar binnen en zeggen mij zoals gewoonlijk weer gedag. “ Goedemorgen allemaal” begin ik. Ik kijk de klas rond en zie dat Samantha niet aanwezig is. Erik, een leerling uit de klas, vraagt aan mij, “ weet u misschien wat er nou met Samantha aan de hand is?”. Ik vertel de hele klas dat ik het ook niet weet maar dat zij het ons vast snel zal vertellen.

In de grote pauze zitten altijd alle leraren bij elkaar, we eten samen. Het is altijd heel gezellig. Ik ben vandaag wel aanwezig maar afwezig met mijn gedachten. Elke keer spookt Samantha door mijn hoofd. Ik heb mijn lunch op, die heeft Clare voor mij klaar gemaakt, en loop naar buiten om een sigaretje te roken. Ik zie in de verte iemand aan komen lopen. Ik word warm van binnen en krijg een kriebel in mijn buik. Oh nee, het is d’r niet….. Opeens schrik ik… jeetje wat was dat nou voor een reactie? Kriebels in mijn buik?
Laatst bijgewerkt door Sjoert op 27-10-05 19:37, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: titel veranderd

Sophie_
Berichten: 2055
Geregistreerd: 15-01-05
Woonplaats: Almelo

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 15:23

Leuk verhaal!
Je hebt ook een goede schrijfstijl vind ik.
Ben benieuwd naar de rest

Amy_

Berichten: 1624
Geregistreerd: 08-02-05
Woonplaats: Braboland.

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-05 15:24

WIJ bedoel je
We zijn weer bezig met verder schrijven!

Sabinee_

Berichten: 3600
Geregistreerd: 12-01-05
Woonplaats: IJsselstein

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 15:33

Leuk verhaal Ben benieuwd hoe het afloopt..! Dus ik ga het zeker volgen

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 15:38

Hihi.. wat grappig... ik heb tot nu toe nog het grootste stuk geschreven... maar ook phantompjuh heeft een fijn schrijfstijl.

Wat leuk om zulke goede reacties te krijgen... het is de bedoeling dat iedereen commentaar geeft op dit verhaal... wellicht gaan we er serieus mee verder alleen willen wij weten of jullie het iets vinden...

Alle opmerkingen zijn welkom!

Liefs Cuddle

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 16:48

Barst maar los hoor!! Wat vinden jullie er van???

Moeten wij doorgaan met dit verhaal? Of hebben jullie zoiets van... " mwa laat maar..."

Let us know!

Anoniem

Re: [verhaal] Mijn vader en Mike

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 17:04

Ik vind het leuk!
Wel wat volwassener als de meeste verhalen hier, maar
daarom juist leuk!
Ben heel benieuwd, dus schrijf maar snel verder!

linzzz

Berichten: 1480
Geregistreerd: 01-03-04
Woonplaats: wveen

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 17:13

heel erg leuk verhaal:), zeker verder schrijven.

ook leuk dat jullie het samen doen.

Ntlie_

Berichten: 12510
Geregistreerd: 29-06-04
Woonplaats: Zeeland

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 21:56

Goed verhaal, leuk geschreven ook. Ben erg benieuwd naar de rest.

Eve_lien

Berichten: 12252
Geregistreerd: 04-05-04
Woonplaats: Utrecht

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-10-05 22:12

Ik dacht zojuist dat mijn oude verhaal weer boven kwam.
Had dezelfde titel.

EngeltjeS

Berichten: 16744
Geregistreerd: 06-06-03

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-10-05 08:47

leuk verhaal
tips: let soms op je "aanhalingstekens" (in hoofdstk 2 dat de congerge dat verteld.. leest vbest lastig. ze zegt iets, dat lees ik niet letterlijk, en dan ineens hij.
kon je denk nog wel neer zetten: zei ik onzeker
bijvoorbeeld.)

verder leuk verhaal, ben benieuwd.
xxiezz

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-10-05 09:41

Bedankt voor de tips!

Die aanhalingstekens.... je hebt gelijk! Mijn collega heeft het ook gelezen maar die had daar niet zoveel last van, maar kan me voorstellen dat het moeilijker leest... een goede tip voor phantompjuh.... en ook voor mij!

prom
Berichten: 2339
Geregistreerd: 12-03-05
Woonplaats: Dêlft, op mijn scootâhh

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-10-05 14:43

zekker door schrijven..... goede stukjes en lekker te lezen

urdal_lover
Berichten: 749
Geregistreerd: 15-03-05

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-10-05 17:48

goed verhaal, het is idd lekker lezen ga zo door

Tamara

Berichten: 10449
Geregistreerd: 20-07-01

Re: [verhaal] Verboden liefde

Link naar dit bericht Geplaatst: 29-10-05 19:56

Leuk verhaal, leuk zo door verschillende perspectieven gezien! Let op leestekens & hoofdletters, zeker aan het einde worden nog wel eens wat hoofdletters vergeten. En op het begin staat ergens "klonk zijn stem. De les was begonnen." terwijl de rest in de tegenwoordige tijd is. Dat stukje van de les is denk ik nog niet zon probleem, klonk zijn stem moet denk ik wel in de t.t.

Zeker doorschrijven, al weet je wel hoe het af gaat lopen (denk ik ) toch ben ik benieuwd hoe jullie het gaan verpakken! Succes!

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-10-05 09:15

Bedankt weer voor de goede tips!!! We zullen er rekening mee houden!

Wat leuk, al die positieve reacties.....

prom
Berichten: 2339
Geregistreerd: 12-03-05
Woonplaats: Dêlft, op mijn scootâhh

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-10-05 09:21

ja maar jullie hebben ook een heel erg leuk verhaal

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-10-05 11:39

__promiss___ schreef:
ja maar jullie hebben ook een heel erg leuk verhaal


dank je ... hihi

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-10-05 11:41

__promiss___ schreef:
ja maar jullie hebben ook een heel erg leuk verhaal


BTW we dragen dezelfde voornaam!!

EngeltjeS

Berichten: 16744
Geregistreerd: 06-06-03

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-10-05 14:46

waneer komt er meer?

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-10-05 14:55

Ik ga er vanuit snel.... ik wacht nog op phantompjuh.... zij is nu als het goed is aan het schrijven......

Nog eventjes geduld .......... ( ik zit zelf ook met smart te wachten...)

Patriesja

Berichten: 3187
Geregistreerd: 15-12-04
Woonplaats: Amersfoort

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 00:28

leuk verhaal, vooral zo met die verschillende perspectieven...

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-11-05 18:07

Vandaag gevraagd om het vervolg stuk.... hoop dat het snel komt!

Cuddle

Berichten: 625
Geregistreerd: 24-05-04
Woonplaats: Hoofddorp

Re: [verhaal] Verboden liefde

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 17:36

Weer een vervolg op het eerste gedeelte...

4.
Ik lig op mijn bed en er schieten allerlei herinneringen door mijn hoofd. Ik zie in mijn gedachten dat ik op de schommel zit, het is mooi weer. Ik zie mijn vader achter me staan en hoor mezelf, “ Hoger pap!” schreeuwen. Tja..die tijd was zo mooi…. zucht ik. Ik sta op van mijn bed en loop naar beneden waar mijn moeder voor de tv zit. Ik zie aan haar dat ze het moeilijk heeft. ‘Mam’, gaat het wel met je?, vraag ik. “Ja lieverd, het gaat wel” antwoord ze. Ze geeft me een knuffel. Onder tussen bedenk ik me dat vrijdag de crematie is. ‘Hoe laat begint de crematie eigenlijk’? vraag ik aan mijn moeder. ‘Om tien uur worden we opgehaald, voor die tijd zijn, als het goed is, alle ooms en tantes hier aanwezig. Vanuit hier gaan we met de stoet mee naar het crematorium. De dienst zal om 11.30 beginnen. “Mam..Ik kan het echt niet geloven. Ik mis hem zo!” fluister ik en barst in tranen uit. “Ik weet het lieverd, ik mis hem ook…...” zegt ze. “Zal ik de school opbellen dat je vrijdag ook nog afwezig bent?” vraagt ze en kijkt me aan. “Nee, alsjeblieft niet! Je moet dan een reden opgeven en dan weet de hele school het binnen de kortste keren!” Mijn moeder kijkt me vragend aan maar zegt niets. ‘ Goed, ik meld je wel ziek, oké? Dat is goed, bevestig ik haar.

Vanavond blijft Joris bij me slapen. Vrijdag gaat Joris niet mee naar de begrafenis, hij kon niet vanwege zijn studie. Ik snap het wel, hij doet de universiteit in Amsterdam en het is echt heel pittig. Maar toch had ik hem er graag bij gehad, emotionele steun kan geen kwaad dacht ik zo. Joris heeft al tig keer zijn excuus aangeboden, hij vind het heel erg dat hij er niet kan zijn voor me. Ik snap het allemaal wel, maar hoor je niet gewoon je partner te steunen in moeilijke tijden? Er schiet van alles door mijn hoofd heen, ik word kwaad… eerst op Joris, dan weer op mezelf. Daarna word ik verdrietig, ik heb flinke medelijden met mezelf. “ Tjonge, Sam, dit schiet ook niet op!” hoor ik opeens. Joris kijkt me aan en zegt het nog een keer. “ Sorry?!” zeg ik. Tja zegt Joris, je kijkt alleen maar een beetje voor je uit, je hebt nog geen woord tegen me gezegd. “ Is er iets?” vraagt hij. Ik word boos en barst uit elkaar.
“ is er iets?? vraag ik hem verontwaardigd. JA, ER IETS!!!” MIJN VADER IS DOOD EN MIJN VRIEND KAN MIJ NIET EENS STEUNEN!! schreeuw ik hem toe. Ik zie dat Joris schrikt van mijn reactie. “Ik heb je toch al zo vaak mijn excuus aangeboden? Waarom reageer je nou zo?” Ik begin te stampen om de grond, ik kan even niet uit mijn woorden komen van woede. “ ach laat ook maar, ik heb jou ook gewoon helemaal niet nodig!”. Ik kijk hem minderwaardig aan. Joris kijkt terug en trekt zijn schouders op… “ als je het zo wilt hebben…. Sam, kan je het krijgen!”. Hij staat op, loopt richting mijn slaapkamerdeur en loopt mijn kamer uit. Nog geen twee minuten later hoor ik de voordeur dicht klappen.

“Wat was dat nou?” vraagt mijn moeder zodra zij mijn kamer is binnengekomen. Ik kijk haar aan, ik weet nou niet of ik boos, verdrietig of vrolijk moet zijn. “We hebben ruzie gehad” zeg ik tegen haar. Dat snap ik, voegt ze er aan toe. “waar ging dat over?”.Over van alles geef ik als antwoord. “ Weet je, mam, ik heb eigenlijk niet zoveel zin om het er over te hebben. “Joris zoekt het maar uit met zijn zooitje. Over een paar dagen komt hij wel weer terug en dan zullen we het uit praten, zoals elke keer!”.

Tijdens ons avond eten zeg ik vrij weinig. Clare vraagt aan mij of er iets aan de hand is. “nee, er is niets” antwoord ik. Terwijl mijn gedachten weer afdwaalt naar vanmiddag. Tjonge ik voelde toch echt kriebels in mijn buik. Ik maak me ook veel te druk om Samantha, besluit ik. “ het eten is weer heerlijk, schat!”. Clare bedankt mij voor het compliment. Ik zie dat Bas ook aan het genieten is, zijn hele gezicht onder de spaghetti. “Is het lekker, lieverd” vraag ik aan hem. Bas knikt vol overtuigend. Clare en ik moeten allebei erg lachen. “ wat is het toch een lekker mannetje, hè?”. Bas grinnikt om onze opmerking.

Na het eten zitten Clare en ik even op de bank om uit te buiken. Dit is een vast ritueel na het eten, onze knoop gaat op de, zoals wij dat noemen “de vreetstand”. Bas is ondertussen druk in de weer met zijn autootjes. De bank is de weg en continue storten de autootjes ter aarde. Nadat al zijn autootjes op de grond liggen, gaat hij aan zijn teken tafeltje zitten. Even later laat hij ons een tekening zien van ons drieën en ook Bo heeft hij er bij getekend. Voor een hond heeft Bo heel veel geduld met kleine kinderen. Bas wil hem nog wel eens té hard vastpakken maar Bo zal nooit iets geks doen. Lip optrekken? Grommen? Bijten? Volgens mij kent ie het niet eens..! Omdat Bo dus zo lief is, is Bas helemaal verzot op die hond. Elke avond kruipt hij even bij hem en gaat hij tegen Bo aanliggen en dat vind die sul ook allemaal goed.

Rond een uurtje of half acht brengt Clare Bas naar boven. “ Huppakee, naar bed, naar bed…zei Duimelot” hoor ik Clare zeggen. Bij mij schiet opeens dat gevoel van vanmiddag weer naar binnen. ‘he, verdomme’ denk ik bij mezelf. Waar je, je toch niet allemaal druk over kan maken. “Die kriebels zullen heus niet iets betekenen” zeg ik tegen mezelf.

Deze avond liggen Clare en ik vroeg in bed. Zij kruipt tegen mij aan en begint over mijn buik te aaien. “ Goh, Mike.. je spiertjes doen nog goed hun werk he? zegt ze vragend. Ik kijk haar aan en snap niet zo goed wat ze bedoeld. “ oh, je bent naar complimentjes aan het vissen?’’ Ze lacht. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht maar snap nog steeds niet zo goed waar ze nou heen wil. “ oh, oke” begint Clare opeens…“ ik bedoel dat je buik nog steeds lekker gespierd is” en… voegt ze er aan toe… niet alleen dat is gespierd!. Mijn glimlach wordt nog groter en niet alleen dat, mijn ego krijgt ook een extraatje. Clare en ik kijken elkaar aan en we beginnen te zoenen. Ik pak haar beet en trek haar bovenop mij. Clare is zo’n beetje dé perfecte vrouw. Mooi haar, mooie ogen, lekker lichaam, vreselijk mooie borsten en een perfecte kont. Ik geef haar een hartstochtelijke tongzoen en glijd met mijn handen over haar hele lichaam. Bij mij doet ze hetzelfde. Ik raak ontzettend opgewonden en ik merk dat zij dat ook is. We bedrijven de liefde en genieten van elkaar.

Nadat we liggen bij te komen van onze avonturen in bed vallen we vrijwel snel in slaap. Ik pak haar vast en trek haar weer dicht tegen me aan. “ hou van je” zeg ik haar. Het enige wat ik terug krijg is … “Mmmm, ja…”. Ik moet stiekem lachen, ze helemaal moe van onze gymnastiek.

5.
“Sam!!! Ben je bijna klaar?” hoor ik vanaf de begane grond. Ik schreeuw mijn moeder toe dat ik bijna zover ben. “Vandaag is de dag, dat ik mijn vader cremeren mag” rijm ik tegen mezelf. Zuchtend loop ik de trap af. Als ik beneden kom, zie ik dat alle ooms en tantes er zijn. “ Jeetje, dat wordt een grote stoet” grap ik. Mijn moeder kijkt me een beetje boos aan en ik voel dat ik begin te blozen. De opmerking is ook niet goed gevallen bij de andere mensen. Mijn ooms en tantes kijken mij verbaasd aan. “ Het was maar een grapje” verontschuldig ik.

In het crematorium hangt echt een sfeer waar je U tegen zegt. Vreselijk vind ik het. Mijn vader staat opgebaard in een klein kamertje. Ik sta naast de kist en denk in gedachten
“ze hebben hem aardig opgeknapt, je ziet echt helemaal niets van de wonden die hij heeft overgehouden van het ongeluk”. Alle mensen om mij heen staan te grienen. Mijn vader heeft veel vrienden gehad. Iedereen is aanwezig. Ik krijg een brok in mijn keel als ik naar al deze verdrietige mensen kijken. “Kom op Sam!, je hebt jezelf beloofd niet te huilen vandaag” zeg ik tegen mezelf.

Tijdens de dienst zelf houd ik het niet meer droog. Mijn moeder staat achter de microfoon. We hebben alle mooie liedjes gehoord en nu is zij aan de beurt om wat te vertellen over mijn vader. Het is verschrikkelijk mooi wat ze allemaal verteld. Mensen om mij heen huilen. Soms hoor ik niets anders dan het geluid van, je neus snuiten in een zakdoek. Ik concentreer me op mijn moeders verhaal. Ze houdt zich groot, ze doet het perfect! Als mijn moeder klaar is met spreken loopt ze naar de kist toe en geeft er een kus op. Ik ben niet van plan om te spreken voor iedereen. Ik heb me voorgenomen om als laatste over te blijven en dan een briefje tussen de bloemen te stoppen. We horen nog één laatste nummer. Terwijl dit nummer verder afspeelt, lopen mensen langs de kist en leggen nog een bloem of een briefje neer. Uiteindelijk is het nummer afgelopen en ben als enige nog over. De man die de uitvaart stuurt vraagt aan mij hoe lang ik nodig heb. “ De kist zal over 10 minuutjes naar beneden zakken en dat is een naar gezicht” zegt hij. Ik heb niet zo heel lang nodig, vertel ik hem.

Ik loop naar de kist toe en voordat ik het briefje neer leg, zeg ik hardop “ Pap, je bent er altijd voor mij geweest. Ik houd zó verschrikkelijk veel van je! Je bent de beste pappa die er bestaat! Ik houd van je…”. Ik leg het briefje neer en loop weg.

Mijn moeder staat plotseling in de zaal en loopt naar mij toe en leest het briefje wat ik er zo juist heb neergelegd…..

Lieve Pap,

Voor mij ben jij mijn voorbeeld……..

De man waar ik alles van heb geleerd. De enige man die ik echt voor 100% kan vertrouwen.

Je bent overleden, ik snap het niet… waarom?

Ik ben trots om jouw dochter te zijn. Elke ochtend als ik in de spiegel kijk, zie ik je. Ik lijk zo verdomd veel op jou!

Ik hoop dat je gelukkig bent, daar waar je nu bent….

Lieve pap….. ik hou van je en zal je never nooit niet vergeten!

Liefs Sam

madelien

Berichten: 1670
Geregistreerd: 16-05-01
Woonplaats: Rotterdam

Re:

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-11-05 17:49

jezus komt er nog meer want vind het een geweldig mooi verhaal zeker benieuwd naar meer verhalen