
Wanneer ik naar de sterren kijk,
ver weg,
diep in de nacht,
voel ik het tintelen,
diep vanbinnen.
Want die sterren,
zo ver weg,
maar eigenlijk zo dichtbij,
zo gewoon, zo normaal,
maar eigenlijk zo speciaal.
En ik voel het tintelen,
diep vanbinnen.
Maar alles is zo ver weg,
onbereikbaar.
Dus waarom,
voel ik het dan tintelen,
diep vanbinnen?
Commentaar is welkom
