Tsja, gisteraaf voelde ik me zo, toen ik in bed lag.. wilde 'm even met jullie delen, het kwam zo in me op..
Gewist.
Soms voel ik me gewist, niet meer nodig, misbruikt en afgedankt. Als een stuk vuil, aan de kant gezet. Waarom dan? Geen idee. Ik ben te makkelijk, onnozel en dom. Kon alles maar anders, tot het perfect is. Maar dat is nooit, en dat zal nooit zo zijn. Zal ik ooit gewist zijn?
wat vinden jullie? wees lief, schrijf niet zo vaak gedichten.. (althans, zet ze niet vaak op bokt..)
ja hij is mooi. maar ik snap hem niet helemaal: je zegt dat je soms gewidt bent maar dan de laatste zin vraag je 'zal ik ooit gewist zijn?' klopt niet echt, toch? en ik vind het ook niet zo mooi dat op het einde het woord 'zijn' telkens achteraan twee zinnen na elkaar komt. maar verder, mooie woordkeuze enzo