Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-10-05 23:47

[verhaal waargebeurt]

Geplaatst door de TopicStarter : 15-10-05 23:47

dit is het verhaal van mijn vriendin het is waargebeurt

"Agh mens zak door de str*nt" zei Raymon en hij gooide de deur achter zich dicht en vertrok op zijn brommer. Mijn broer en moeder hadden de laatste tijd veel ruzie en de sfeer in huis was niet te genieten. Mijn broer kwam laat thuis luisterde totaal niet naar mijn ouders en deed alles wat hij zelf wilde. En jah hoor het was weer zover mijn moeder over stuur mijn broer de deur uit. Ik besloot mijn computer afte sluiten en even naar beneden te gaan. Daar trof ik mijn moeder huilend aan. Ze verweet zich zelf alles dat zij het niet goed had gedaan en dat ze er nooit aan had moeten beginnen. Het raakte mij altijd zo als ze zoiets had. Ik trooste haar maar veel hielp het niet. Het was 6 uur etenstijd mijn vader was thuisgekomen uit zijn werk maar mijn broer nog steeds spoorloos. 6 uur geen Raymon dus wat denk je dan jah kan gebeuren iets later kan altijd maar dat iets later liep uit tot 23:00 nu werden we heel ongerust. We keken op het nieuws ,Teletekst en Internet of dat er een ongeluk gebeurt was bij ons in de buurt maar gellukig geen ongelukken. Met een gerust gevoel ging ik richting mijn bed. Mijn ouders hebben de hele nacht geen oog dicht gedaan. De volgende ochtend gaat de telefoon om 9 uur s`morgens. Dat was het ergste telefoontje dat we ooit hebben gekregen...

"Hallo met Carla Spoor" sprak mijn moeder zeer vriendelijk. Een zwaare mannen stem aan de andere kant zei "Hallo met het Politiebureau Rotterdam er is vanmorgen een brommer ongeluk gebeurt en het spijt me uw zoon is er bij betrokken en heeft een gigantische knal gemaakt en heeft het helaas niet overleeft. Zou u naar het bureau willen komen en de spullen in ontvangst willen nemen." Toen ik naar mijn moeder keek ben ik nog nooit zo bang geweest de blik in haar ogen was zo erg. Vooral toen ze ineens in elkaar zakte en ging hyperventileren mijn vader schoot snel te hulp en nam tegelijk de telefoon aan. Het verhaal werd nu ook tegen hem verteld. Ik wilde weten wat er was mijn vader hing met tranen in zijn ogen op en vroeg mij of ik even rustig wilde gaan zitten mijn moeder die net een beetje bijgekomen was kwam ook zitten en huilde nog steeds mijn vader legde me met moeite uit dat mijn broer betrokken was bij een scooter ongeluk en het niet overleefd had. De grond zakte onder me weg ik leek alleen maar omlaag te vallen gedachtes schoten voorbij ik zag alleen maar hem voor me alleen maar die gene die 15 jaar lang mijn grootte stoere broer was van wel 3 jaar ouder. Die broer die er altijd voor me was als ik ruzie had of buitenspeelde en niemand had om mee te spelen of als ik met een probleem zat.

Na een kwartier probeerde mijn vader een beetje rustig te worden maar mij lukte het niet alles tolde door me hoofd. Mijn moeder moest iedereen bellen en het nieuws vertellen ze had het er erg moeilijk mee. Ze heeft er het meeste moeite mee omdat ze op de laatste dag ruzie met hem had. Alles word geregeld en wij moeten langs het politiebureau. Eenmaal daar aangekomen voel ik rillingen over mijn rug gaan dat daar de spullen van mij broer liggen en mijn broer er niet meer is. We lopen naar binnen mijn moeder zegt haar naam tegen de siceteresse ze word doorgestuurd naar een hele grootte breede maar toch vriendelijke man. Die geeft mijn moeder water want ze is helemaal overstuur. De man praat even met ons over Raymon en hoezo die zo vroeg onderweg was hoesnel zijn brommer ging en al dat gel*l dat ik niet belangrijk vond. Mijn ouders gaven braaf antwoord ik had het wel gehad en wilde weg iki wilde me verdriet verwerken helemaal alleen zonder iemand erbij gewoon afgezondert van. de rest

Eindelijk een half uur later konden wij zijn spullen in een apart hok ophalen terwijl ik door de spullen keek zag ik een kaart liggen. Er stond iets in dat ik nooit maar dan ook nooit meer zal vergeten. de tekst op de kaart was "het spijt me echt heel erg" en de tekste erin was "Hooij Ma ik weet dat het de laatste tijd slecht tussen ons gaat maar ik wilde het een beetje goedmaken met deze kaart ik snap mezelf afentoe niet ik zou best wel vaker thuis willen zijn want ik vind het super gezellig altijd met zijn alle Groeten Raymon." Ik liet het aan mijn moeder zien en die kon der totaal niet tegen. Toen wij de spullen mee konden nemen moesten we Raymon identificeren dat was het vreselijkste van die dag. ze hadden hem een beetje bij gesminkt zodat hij er een beetje normaal voor ons uit zag. Maar Het is zo vreemd je ziet gewoon dat het leven uit iemand is.

Na 3 dagen was de begravenis. Iedereen was der al zijn vrienden en bijna alle familie behalve oma die lag op sterven. Na 6 dagen stierf mijn oma ook an stress haar oudste kleinzoon was overleden. Het was de bedoeling dat ze het later wist maar mijn nichtje van 4 die kon haar mond niet houden. Ik heb zoveel problemen erdoor gehad mijn broer overleden en mijn oma ook. Ik kon niet meer helder nadenken zag alleen maar hun 2 voor me kon echt aan niks anders denken.

na een week was het zover ik kon echt niet meer verder ik ging met verkeerde vrienden om ging blowen zodat ik me lekkerder voelde maar bleef het maar bij die ene blow was ik maar slimmer. ik rookte na een tijdje elke dag wel 2 blows en het aantal nam maar toe het eindigde met zeker 7 blows per dag. ik ging uit en op feesten nam ik ook wel eens een pilletje waarom niet kon geen kwaad in mijn ogen maar het werd een verslaving ik kon alleen alles van me afzetten als ik blowde en op een feestje moest ik altijd even een pilletje dan was het goed.

5 maanden later had ik geen geld meer. ik was 1,74 en woog maar 49 kilo niet normaal. mijn beste vriendin vroeg of ik wel goed at, maar ik at ook gewoon goed. mijn vriendin maakte zich zorgen om mij ze zag me nooit meer op school en zag mij heel erg achteruitgaan. ze is naar mijn moeder gestapt. ze vertelde het hele verhaal over mijn vrienden dat ik niet meer naar school ging dat ik ineens heel mager was en dat ze zich zorge maakten mijn moeder is met mij gaan praatten en ik zou aan mijn verslaving gaan werken als het niet zou lukken zou ik het zeggen.
maar de fout was dat ik dat niet deed ik kon het gewoon niet. ik was vaak hele nachten weg. Mijn vrienden dealden dus schoten mij wel is drugs voor maar alleen als ik later betaalde. Ik had geen geld meer wat moest ik nu. Ik stond al 300 euro in de schulden bij verschillende vrienden. ik ging voor hulp naar een vriend (zit ook in de drugs) die zei dat hij nog een baantje had waar ik genoeg mee zou verdienen in een maand dat ik zelfs geld over zou houden. Ik was natuurlijk heel blij tot ik hoorde wat het was...............

ik liep boos weg van mijn vriend en de man waar ik voor zou werken "In de prostitutie jeetje wie denkt hij wel niet dat hij is."dacht ik. Toen ik drugs wilde bestelle maar niemand het me wilde geven vanwege mijn schuld bij hun besloot ik de baan aan te nemen. Ik was zo diep ongellukig 15 jaar en dan al zo erg verslaafd ik schaamde me. en als ik thuiskwam van mijn werk voelde ik mij vies allemaal van die vieze mannen van zeker 40+ ik ging altijd meteen douche ik heb het zo 5 maanden volgehouden mijn schulden waren afbetaald maar ik bleef verslaafd dus hield ik de baan om mijn geld te verdienen en daar drugs voor kon kopen. Toen zag ik het leven niet meer zitten en ik heb mijn pols onder de douche doorgesneden en een brief achter gelaten. Het is mij gelukt om te ontsnappen aan mijn leven pas na 3 uur kwam mijn moeder thuis en heeft mij gevonden maar het was al te laat.
in die brief stond:

Hooij allemaal,

jullie moeten weten dat ik vreselijk veel van jullie hou.
de reden dat ik jullie dit aan doe is dat ik de dood van
2 mensen waar ik heel erg veel van hield niet aankon
en daardoor dacht dat ik alles oploste met drugs ik
voelde me er goed bij na een tijdje had ik geen geld
meer en werkte ik voor iemand als prostitue het spijt
me echt zo erg dat ik niks heb laten merken maar ik
had het idee dat niemand me kon helpen bij deze ik
hou zoveel van jullie en hoop dat jullie me niet te veel
kwalijk nemen ik ben een jaar doorgegaan maar ben
gewoon versleten aan de drugs en zo.Ik wil heel mijn
familie bedanken voor alle steun die ik aan jullie heb
gehad. En steff alsjeblieft ga zo door met je leven jij
red het wel bedankt dat je me overal voor wilde
besschermen maar het is te laat het gaat niet meer

1 Ding ik wil niet te veel tranen op mijn begravenis
daar hou ik niet zo van beloof me dat jullie me nooit
vergeten

Groetjes en heel veel succes in jullie leven
van mij

dit was het verhaal ik wil mijn vriendin der naam liever niet noemen ik heb het er nog best wel moeilijk mee af en toe maarjah het is zo`n mooi verhaal dat je echt ziet hoe de wereld ik elkaar zit bij sommige mensen maarjah hoop dat jullie der van kunnen genieten

wijfiej het is nu langer dan een jaar geleden
dat wij bijna alles samen deden.
wij waren samen een maarjah jij ging
ergens anders heen.
nu zijn wij gescheiden en moet ik hier nog
alle pijn lijden.
maar zoals jij wilt ga ik door net alsof ik
spoor.
maar in het echt word ik gek
gek om jou omdat ik nog steeds van je hou
wijfiej 1 ding moet je weten ik zal jou nooit
maar dan ook echt nooi vergeten

12 december 1989 + 14 april 2004