Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-05 13:07

[verhaal] Alleen maar voor jou...

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-05 13:07

“Ze.. ze is dood, kar.” Hij sloeg zijn ogen op, en keek haar voorzichtig aan. Ze voelde hoe ze van binnen warm werd. Zijn ogen waren zo mooi, hij was zo knap… toen haalde ze diep adem. Terwijl ze het stemmetje weg probeerde te dringen die zei dat hij de ware was, deed ze een stap naar achter. Zijn arm gleed van haar af.
“ nee…” mompelde zachtjes. “ ik kan dit niet. Ga asjeblieft weg.” Ze wilde zich omdraaien, maar een arm pakte haar vast. “ hoe bedoel je? Ik.. ik hou van je, karlijn” Ze verstijfde. Weer die vier woordjes waar ze zo bang voor was. vier woordjes waar ze een hele droom op gebaseerd had. Maar dit was niet de manier waarop ze het wilde. O, wel met hem, dat was zeker. Maar niet na alles wat er gebeurd was. En wat haatte ze haarzelf, omdat ze zich altijd zo ingehouden was. het liefste zou ze nu alles loslaten waar ze zo bang voor was, en hem in zijn armen vliegen. Zijn prachtige gespierde armen… maar ze kon het echt niet. Ze dwong zichzelf hem niet in zijn ogen te kijken, dan was ze verloren.
“ je houd niet van mij, je hield van haar…” ze staarde naar houten vloer, en probeerde te ontdekken wat voor houtsoort deze was. ze wist maar al te goed dat ze daar nooit zelf achter zou komen, ze had er namelijk absoluut geen verstand van.

Ze voelde dat hij boos werd, zoals ze altijd zijn emoties had aangevoeld. Bijna altijd. “ het was jou keuze, hoor je me? Als het aan mij had gelegen had ik misschien iets heel anders gedaan!” ze hoorde een lichte trilling in zijn stem. Zelfs nu hij dit gezegd had, bleef ze hopen. Dat hij het niet gedaan had, dat hij ervoor had gekozen haar woorden in de wind had geslagen, en zijn eigen keuze had gemaakt. Zijn keuze voor haar, karlijn. O, wat wilde ze graag dat hij vertelde dat hij het niet had gedaan! Maar diep van binnen wist ze beter. “ je hebt nooit begrepen wat ik wilde, hoor je me? Nooit!” schreeuwde ze. Toen gaf ze hem een duw, en smeet de deur dicht. Ze zakte op haar knieën, en begon te wanhopig te huilen. Ze wilde zo graag leven zonder hem, maar hoe?

Het was half drie ’s avonds. Een straal van de maan viel door een opening van de gordijnen. Ze stond voor haar raam, en keek naar de sterren. Dit zou ze een prachtige avond hebben genoemd. Als het haar opgevallen was. ze draaide zich om, en liep naar haar nachtkastje. Ze trok de onderste lade open, en haalde haar dagboek eruit. Toen trok ze een trui over haar pyjama aan, en liep met het dagboek de trap af. Stilletjes deed ze de voordeur van het slot, en ging op de veranda zitten. Ze leunde tegen het grote houten hek, en sloeg het boek open. Verdomme. Precies op 1 oktober natuurlijk. Ze beet op haar lip, en begon te lezen. Terwijl ze las, rolde de tranen over haar wangen. Ze voelde nog zo goed hoe ze toen al haar twijfels had, maar ze niet had willen hebben. maar ze voelde ook nog goed hoe verliefd ze was geweest. 1 oktober, de dag dat ze “iets” met elkaar hadden gekregen.

Zij had eigelijk nog nooit een echte relatie gehad. Wel losse vriendjes, maar die hield ze meestal niet langer dan een of twee weken aan. Ze hield er niet van om zich te binden. Ze had wel eens een artikel gelezen over bindingsangst, en toen had ze min of meer aangenomen dat ze daar last van had. Ze had ook vaak genoeg jongens afgewezen en stiekem bleef ze toch altijd op zoek naar de ware. Hoewel ze iedereen duidelijk probeerde te maken dat ze niks zag in langdurige relaties en trouwen, was dat wel wat ze diep van binnen het liefste wilde. Maar ze zou liever verdrinken dan dat ze dat toe zou geven! Ze dacht altijd dat ze jongens snapte, dat ze wist wat die wilden. En daar had ze eigelijk ook gelijk in. Tot Ravi kwam. Ravi was anders dan de andere jongens. Hoopte ze.
Eigelijk was het de eerste keer dat ze Ravi zag al meteen raak. Ze zag hem lopen, en hij kwam met een vriendin van haar kletsen. Hij keek haar af en toe aan, maar leek haar verder niet op te merken.Des te meer interesse vertoonde hij in haar vriendin. Toen hij weg was, had ze direct haar vriendin uitgehoord. Die vond hem wel aardig, maar meer ook niet.
Toen wenste ze, dat hij haar vriend zou worden, op een dag. En die dag kwam, al was ze toen al vergeten dat ze dit ooit gewenst had.

“ nou, jongens! Ik vind het echt niet leuk meer hoor!” Sofie keek beteuterd naar Karlijn en Vivian, die nu helemaal dubbel lagen van het lachen. “ ach, kom op Soof! Je wordt maar een keer 16, dit moeten we echt vieren!” en Vivian knipoogde naar Sofie. Jeroen kwam langs hun tafeltje gelopen. “ wat is er aan de hand, waarom lachen jullie zo?”
“ hun twee” , zei Sofie met een bozig gezicht. “ Ik ben morgen jarig, en hun gaan een ‘verrassingspakket’ voor me maken. maar met die twee vertrouw ik het gewoon niet”. En weer lagen Karlijn en Vivian dubbel. “ik denk dat je ons nog heel dankbaar zult zijn, je gaat er echt wat aan hebben!” . “wat is dat?” Jeroen wees naar het papiertje wat Vivian snel aan Karlijn probeerde te geven. Jeroen was sneller, en pakte het af.
“nee! Geef hier, dat is strikt geheim!” Karlijn viel uit naar Jeroen, en kreeg het papiertje nog net te pakken. “ Yes, ik ben de winnaar!” en zwaaiend met het papiertje wilde ze weer achter het tafeltje gaan zitten. Helaas had ze de leraar niet op tijd gezien.” Zo mevrouwtje, geeft u dat papiertje maar eens hier!” onmiddellijk kreeg ze een rood hoofd. Vivian begon hard te lachen, en Sofie keek nog steeds boos naar Vivian. Jeroen ging snel op zijn plaats zitten. Langzaam deed de leraar het opgevouwen papiertje open, en begon te lezen. “ zozo…” bromde de leraar uiteindelijk. “ jullie zijn heel wat van plan hè?” karlijn begon zachtjes te giechelen. “ blijf jij straks na de les maar even”. Ze keek vragend naar haar vriendinnen. Waarom moest ze blijven?

“ Dit gaat niet over het briefje, karlijn. Ik wil het graag even over jou hebben. Ik heb het idee dat het de laatste tijd niet zo goed met je gaat. Klopt dit?” vragend keek haar leraar haar aan. Even dacht ze na. Natuurlijk ging het niet goed met haar! Om eerlijk te zijn, het ging verschrikkelijk. Ze had de laatste tijd veel problemen, en ze kon er met niemand over praten. Maar om dit nou tegen een leraar te zeggen… ze haalde diep adem. “ oh, ik ben de laatste tijd een beetje moe. Ik moet misschien eens iets eerder naar bed gaan.” Dat ze de afgelopen drie weken steeds om 8 uur al naar bed was gegaan, vertelde ze er niet bij. “ weet je zeker dat dit alles is?” “ Ja hoor, verder is alles prima in orde!” ze probeerde te glimlachen, en haar tranen te onderdrukken. “ oké… als je het zeker weet…Maar als er iets is, aarzel dan niet, en vertel het me. Of iemand anders, dat maakt niet uit. Beloof je me dat?” “ ja meneer, dat zal ik doen.” Ze pakte haar tas op, en liep de gang op. “ Karlijn! Je vergeet iets!” ze keek over haar schouder, en zag de leraar met iets zwaaien. Haar papiertje. Ze kleurde rood, en liep terug. “ asjeblieft. En succes ermee hè!” en met een knipoog gaf hij haar het briefje. Ze liep snel verder, en toen ze bij haar vriendinnen kwam, barste ze in lachen uit.

**Geplaatst**: 14-10-05 17:51

Re: [verhaal] Alleen maar voor jou...

Geplaatst: 14-10-05 17:51

heey leuk verhaal ga zo door

**Geplaatst**: 14-10-05 17:56

Re: [verhaal] Alleen maar voor jou...

Geplaatst: 14-10-05 17:56

ik snap het niet

maare kan aan mij liggen

dusse schrijf maar door ik snap het nog wel

**Geplaatst**: 14-10-05 19:51

Re: [verhaal] Alleen maar voor jou...

Geplaatst: 14-10-05 19:51

Snap het ook nog niet, maar tis wel leuk om te lezen... Denk alleen om "hun", dit is geen goed NL, dit moet vaak hen oid zijn!

**Geplaatst**: 14-10-05 23:43

Re: [verhaal] Alleen maar voor jou...

Geplaatst: 14-10-05 23:43

owjee, mijn veel gemaakt fout, waar ik de laatste tijd zo op heb gelet is er dus toch weer ingeslopen. bedankt voor het wijzen hierop!

het is inderdaad nu nog even moeilijk te snappen, maar verduidelijking komt snel