Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 20:36

[verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 20:36

“Kun je nou niets goed doen?” vroeg mijn gymleraar spottend, toen ik van de balk af was gevallen. Achter me klonk gelach, mijn klasgenoten lachten me uit.
Met een verdrietig gezicht verliet ik het gymlokaal en ging in de kleedkamer zitten. Ik was niet blij met mezelf. Ik was dik, lelijk en ik kon totaal niet sporten. Ik had echt het gevoel dat ik een mislukkeling was.
Ik besloot me om te kleden en me ziek te melden. Het was toch het laatste uur van de dag, en de stomste, dus het maakte me niks uit.
“Ik voel me niet lekker,” zei ik tegen de conciërge met een rood hoofd. Ik hoopte dat hij het zou geloven, gelukkig deed hij dat ook: “Zijn je ouders thuis?” vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd. Mijn ouders waren altijd ’s morgens om zeven uur al naar hun werk en kwamen ’s avonds ook pas om half twaalf thuis. Op zaterdag werkten ze ook, en op zondag sliepen ze altijd heel lang uit. Ze hadden nooit tijd voor me. Behalve met feestdagen, dan kreeg ik wel eens een cadeautje.
Ik zuchtte, terwijl ik op de fiets zat. “Hoe kan ik mezelf nou verbeteren? Hoe kan ik nou afvallen, terwijl ik een plumpudding in sport ben?” vroeg ik aan mezelf. Er sprongen tranen in mijn ogen. “Misschien moet ik op een zelfverdedigingcursus gaan. En misschien kan ik op een sport gaan en dan goed leren, vanaf het begin.”
Ik klaarde alweer wat op en fietste hard door naar huis. Ik kon het allemaal op internet opzoeken.
“Hé dikzak, wanneer ga je nou eindelijk eens die dikke kont van je laten verdwijnen?” Er stonden zes jongens op de stoep en leken me uit te lachen.
Ik fietste snel door en deed alsof ik het niet hoorde. Ik haatte die jongens. Het waren van die jongens die elke dag spijbelden, of zelfs niet meer op een school zaten. Waarom moesten ze me nou altijd uitschelden? Ik had toch helemaal niets gedaan? Met honderden gedachten in mijn hoofd kwam ik thuis aan en zette mijn fiets in de schuur. Ze draaide de deur open en ging naar binnen. Blaffend kwam mijn kleine tekkeltje, Boldy, uit de woonkamer. Toen ze zag dat ik het was, sprong ze tegen me op en likte kwispelend aan mijn hand. “Hoi lieverd.” mompelde ik. Boldy was nog de enige die mij leuk vond. Op school niemand, mijn ouders die nooit thuis waren, ik had ook helemaal geen vrienden.
Snel kroop ik achter de computer om een zelfverdedigingcursus te zoeken. Ik vond er één, hij was in het fitnesscentrum aan het einde van de straat. Perfect! Ik hoefde dan helemaal niet ver te fietsen!
En ik kon ook nog fitnessen daar! Daar hoef je niet goed in te zijn, je hoeft alleen maar een beetje op een lopende band te rennen en te fietsen. Oeps, te vroeg gejuicht. Ik had een conditie van niets. Maar die kon ik wel krijgen! Gewoon rustig opbouwen, dan moet het lukken. Ik had een lach op mijn gezicht. Sinds tijden lachte ik eindelijk. Laat ik er maar gelijk heen gaan! Misschien kan ik dan meteen beginnen!
Ik fietste er op mijn allerhardst naartoe. Misschien kon dit nog wel eens gaan lukken! Dan word ik zelfverzekerder, slanker, en dan moet ik alleen nog iets zoeken om knapper te worden. Nou ja, eerst dit en dan zie ik wel verder.
“Waar kan ik me inschrijven voor een zelfverdedigingcursus?” vroeg ik aan de balie. Er zat een vrouw van middelbare leeftijd achter de balie. “Hier,” zei ze met een nors gezicht.
Ik trok een wenkbrauw op. Iets vriendelijker kan ook wel, dacht ik. Ik schreef me in, en mijn les begon over een uur al! Genoeg tijd om nog even snel wat spullen van thuis te pakken. Ik racete weer naar huis, om me in mijn gymspullen te hijsen. Ze waren niet vies, want ik had tenslotte toch bijna niets gedaan in de gymles.
Bij het fitnesscentrum aangekomen ging ik de zaal in, en ik zag dat er nog twee andere meisjes waren. Er stond een jongen bij een radio; hij zette muziek op. Hij draaide zich om en ik keek recht in zijn gezicht. Ik keek verlegen naar de grond. Wat was hij knap! Ik schudde mijn hoofd en liep verder de zaal af. Wat verbeeldde ik me nou, ik ben veel te dik en te lelijk!
“Zo dames, tijd om ons aan elkaar voor te stellen!” riep hij door de zaal, alsof die helemaal vol stond. “Ik ben Jeffrey,” zei hij. “Hoe heet jij?” zei hij, mij aanwijzend.
Ik werd rood en hoorde de andere twee meisjes lachen. “I-ik ben Rosita.” Wat ben ik toch een muts! Waarom ging ik nou altijd blozen als een jongen iets tegen mij zei.
De andere meisjes stelden zich ook voor, en de les begon. Het was veel moeilijker en vermoeiender dan ik had gedacht, we kregen allemaal oefeningen om ons te verdedigen, bijvoorbeeld als iemand probeerde ons in elkaar te slaan en hij leerde ons van ons af te bijten als mensen scholden en dat soort dingen.
Na de les zat ik uitgeput in de kleedkamer. Ik durfde niet te douchen, er waren veel meer mensen in de kleedkamer. Ik besloot gewoon in mijn spullen naar huis te gaan en daar maar te douchen.
Toen ik de sleutel in mijn fietsslot omdraaide, zag ik dat mijn band helemaal plat was. Ik keek om me heen, maar ik zag niemand. Nou ja, dan maar lopend naar huis.
Met mijn fiets aan de hand liep ik op de stoep. Compleet verzonken in mijn gedachten liep ik bijna over de poten van een hond, waarop de eigenaar boos reageerde. Ik negeerde haar en liep verder. Aan de overkant zag ik twee meisjes staan. Eén ervan had me gezien en zei iets tegen het andere meisje, waardoor die zich omdraaide. “Hé dikkie dik! Goed dat je banden lek zijn! Misschien val je dan nog eens af!” riep het meisje.
Dat was natuurlijk Monique, het mooiste meisje van school. Ze voelde zich veel te goed voor de lelijkerds en de nerds. Wacht maar af! Ooit word ik net zo slank en mooi als Monique! Ik keek naar mijn buik. Ach, wie houd ik voor de gek, dat zou dus nooit lukken. Maar goed, het viel te proberen. Ik liep weer door en toen ik thuis was zag ik iemand staan. Oh nee, niet die stomme jongen van net! Ik besloot via de andere kant van het huis te gaan, om te zorgen dat de jongen mij niet zag. Ik deed de deuren op slot en de ramen dicht, alles deed ik om te voorkomen dat er geen jongen bij mij binnen in huis kwam. Ik ging naar de badkamer en keek in de kastjes. Ik had gister gezien dat mijn moeder van die afslankpillen in haar kastje had liggen, zouden die echt werken? Ik nam er één en liep naar mijn kamer. Boldy lag te slapen op mijn bed, maar deed gelijk zijn ogen open toen hij mijn voetstappen hoorde. “Oh jochie, ik ben een mislukkeling.” Ik ging op de weegschaal staan. Vijfenzeventig kilo. Zie je wel, ik heb heel erg overgewicht. Ik ben één meter vijfenzestig en dan zo’n gewicht. Hm... Vreemd... Daarnet had ik nog trek, waarom nu ineens niet meer? Ik haalde mijn schouders op. Waarschijnlijk omdat ik net op de weegschaal stond.

Laatst bijgewerkt door EvelijnS op 01-09-05 20:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-09-05 20:40

Re: [verhaa] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 01-09-05 20:40

heey heey
verder hoor ik ben fan nummr 1

**Geplaatst**: 01-09-05 20:47

Re: [verhaa] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 01-09-05 20:47

fan nummer 2!!! wanneer ga je weer verder?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 20:47

Re: [verhaa] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 20:47

Zometeen, ik ben eerst nog even met mijn andere verhaal bezig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 21:25

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 21:25

De hele dag at ik niets, tot de avond. Nog steeds had ik geen honger, maar ik vond wel dat ik wat moest eten. In koken had ik geen zin, dus ik maakte maar gewoon een tosti. In meer had ik toch geen zin. Ik ging maar even televisie kijken, misschien was er wel een leuke film op. Ik zag een videoclip van een rapper met allemaal enorm slanke vrouwen om hem heen. Snel zapte ik verder. Daar kon ik toch zo jaloers op worden! Van die vrouwen die hun buik konden laten zien, en gewoon in bikini konden lopen! Maar ik heb wel gehoord hóe die vrouwen zo slank zijn geworden, althans, sommigen van hen. Ze aten dan de hele dag niets en als ze iets aten, spuugden ze dat er daarna in het toilet weer uit. Misschien kon ik dat ook wel proberen.
Ik liep naar de badkamer en ging op mijn knieën voor het toilet zitten. Ik stak mijn vinger in mijn keel en voelde dat ik moest kokhalzen. Kort daarna kwam alles wat in mijn maag had gezeten, in het toilet terecht.
Misschien moest ik het vaker doen, dan zou het misschien sneller en beter gaan. Ik nam nog een afslankpil en ging weer naar beneden. Ik had wel een leeg gevoel in mijn maag. Weer ging ik voor de televisie zitten. Boldy kwam naast mij zitten en legde zijn kopje op mijn schoot. “Goed, goed,” zei ik tegen hem. Die moest natuurlijk weer uitgelaten worden.
Boldy liep buiten keurig naast mij, tot we in het park kwamen. Zodra ze het woordje ‘vooruit’ hoorde, schoot ze ervan door en de bosjes in. Ik ging op een bankje zitten en wachtte tot Boldy klaar was. Naast mij zat een meisje met een boek in haar hand. Ik keek haar vriendelijk aan, maar zij keek me alleen maar arrogant aan.
Wat dacht ik ook, alsof ze me ook aardig zou vinden. Ik keek naar de vijver en zag een paar jonge eendjes zwemmen, achter hun moeder aan. Had mijn moeder maar tijd voor mij. Ik hoorde geritsel en zag Boldy de bosjes weer uit komen. “Kom jochie, we gaan weer.” Ik floot en Boldy kwam weer naast mij lopen.
Wat luisterde hij toch goed.
Thuis aangekomen, draaide ik de deur weer achter me op slot en ging achter de computer zitten. Ik had geen msn want ik had toch geen e-mailadressen. Volgens mij was ik wel het zieligste meisje ter wereld. Verveeld sloot ik de computer weer af. Die was er eigenlijk alleen maar voor als mijn ouders thuis werkten. Ik had er toch helemaal niets aan. Dan de televisie maar weer aan. Weer zag ik van die slanke vrouwen. Televisie uit.
Dan maar naar bed. Er was toch niets anders te doen. Ik kleedde me om en ging in bed liggen.
In een mum van tijd viel ik slaap.

De volgende ochtend stapte ik mijn bed uit. Mijn maag knorde. Niet aan eten denken, daar word je alleen maar dik van! Ik nam alweer een afslankpil en kleedde me aan. Ik voelde me wel een beetje zwak en ik was duizelig. Maar dat zou wel gewoon komen omdat ik nog moe was. Ik plensde wat water op mijn gezicht en nam Boldy mee naar het park.
Daarna weer naar school, met de fiets van mijn moeder. Die van mij had tenslotte nog steeds een lekke band.
“Wat nou, ben je door je fiets gezakt?!” riep de jongen van gisteren weer. Met een stalen gezicht fietste ik door. Geen aandacht aan besteden, gewoon doorfietsen. Ik kwam bij school aan en zette mijn fiets in het fietsenrek. Met mijn boekentas hoog op mijn rug rende ik naar mijn lokaal en ging met een rood gezicht achter in de hoek zitten. Er was nog helemaal niemand, zelfs geen leraar. Logisch, het was nog maar kwart over acht.
Er kwam nog iemand binnen. Ik had haar nog nooit eerder gezien en ze zag er niet erg zelfverzekerd uit. Ik sloeg met mijn hand op de stoel naast me om te laten zien dat ze naast me kon gaan zitten. Aarzelend ging ze naar me toe. We hadden even zitten kletsen toen de bel ging. De klas stroomde vol en sommige mensen wezen naar het meisje naast me en lachten. “Durf je wel naast de drol te zitten?”
“Ach, houd je mond! Ze is heel aardig!” riep ze naar de jongen die dat zei en ze glimlachte naar me.
Ongelofelijk! Nam het meisje het echt voor me op? Was dat mogelijk? Ik glimlachte terug om mijn verbaasdheid te verbergen.

**Geplaatst**: 01-09-05 22:08

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 01-09-05 22:08

Super verhaal

Vooral doorgaan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 22:13

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 22:13

Het meisje stak haar hand uit. “Ik ben Gabriëlle. Hoe heet jij?”
Ik stak ook mijn hand uit en plakte een glimlach op mijn gezicht. “Ik heet Rosita.” Ik voelde me wel op mijn gemak bij haar, ze was zo aardig. En ze had het gewoon voor me opgenomen! Dat had nog nooit iemand gedaan... Ik hoorde weer mensen lachen, maar ik negeerde ze.
Weer dezelfde jongen riep: “Is dat kind naast je al net zo knettergek als jij, Dikkie Dik?” Op dat moment kwam de lerares binnen. Maar vreemd genoeg leek de lerares het wel gehoord te hebben, maar ze deed helemaal niets! Die stomme leraren hier op school! Ze deden helemaal niets tegen het gepest. Kon ik maar naar een andere school... Maar ja, mijn ouders hadden natuurlijk geen tijd om het allemaal voor me te regelen, want ze waren veel te druk met hun werk. Waarom hebben ze nou een dochter als ze er helemaal geen tijd in besteedden?!
Ik had zin om mijn lerares eens lekker de waarheid te zeggen, maar ik wist dat geen goed idee was...
Er sprongen tranen in mijn ogen bij de gedachte dat mijn leven eigenlijk verschrikkelijk was!
Gabriëlle zag het en pakte mijn hand. “Wil je even de klas uit?” vroeg ze zachtjes, zodat de anderen het niet zouden horen. Ik knikte en Gabriëlle liep naar de lerares toe.
Daarna liep weer naar mij en ze nam me mee naar de kantine. “Vertel mij maar eens even wat er allemaal aan de hand is.” Zei ze met een vriendelijke stem. Met haar lieve bruine ogen keek ze me aan en voor ik het wist had ik alles verteld.
“Zo zo, wat een verhaal.” Gabriëlle leek er een beetje van geschrokken te zijn, wat mij helemaal niets verbaasde. Ik wist zelf natuurlijk ook wel dat ik een rotleven had, en ik wist niet hoe ik het kon verbeteren.

Na school ging Gabriëlle met mij mee naar huis, voor als er nog meer mensen waren die mij gingen pesten. Ik voelde me echt een loser, dat ik iemand mee moest nemen voor mijn eigen bescherming. Gelukkig ging ik vanmiddag naar de zelfverdedigingcursus en zou ik nog meer leren om voor mezelf op te komen.
Ook toen ging Gabriëlle met mij mee. Ik had nog nooit zo’n vriendin gehad en ik vond het echt heel fijn! Het verbaasde me echt heel erg, want zij leek nergens mee te zitten. Ze was knap, slank en werd niet gepest, tot ze met mij omging! Ik snapte het echt niet... Ik leerde weer wat dingen bij, bij de cursus en Gabriëlle ging weer naar huis. Nu moest ik weer helemaal alleen door de straat naar mijn huis. Onderweg keek ik goed om me heen, of er stomme mensen stonden, klaar om me te pesten. Ik had geluk vandaag, helemaal niemand te zien.
Toen ik thuis was liep ik meteen naar de badkamer om alles wat ik gegeten had, uit te braken boven het toilet en nog een afslankpil te nemen.
Ik boog me over mijn huiswerk, maar ik had er eigenlijk helemaal geen energie meer voor. Wat wil je ook, met een conditie van een luie hond kan je natuurlijk ook niet elke dag actief zijn, zonder uitgeput te raken.
“Hé Rosita, wat denk je weer negatief over jezelf,” dacht ik, maar toen bedacht ik me dat het wel de waarheid was. De harde waarheid.

Dramatisch verhaal hé.

**Geplaatst**: 01-09-05 22:24

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 01-09-05 22:24

Vind dit stukje wel meevallen

Heb er een verwachting van wat er gaat komen maar weet niet of dit het wordt

**Geplaatst**: 01-09-05 23:39

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 01-09-05 23:39

ik denk dat ik al beetje weet hoe het verder gaat, maar ik houd mn mond.
leuk verhaal, herken er wel wat in...

xxiezz

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-05 14:59

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-05 14:59

Uiteindelijk had ik dus wel mijn huiswerk gemaakt, ook al had ik het flink afgeraffeld. Ik gaapte. Wat was ik toch een watje! Ik was vandaag maar één uur intensief geweest en ik was gewoon moe! Dat kon toch niet!
“Ik heb geen zin om te koken,” zei ik tegen Boldy. Boldy keek mij bedelend aan, want hij kreeg elke avond de restjes van het eten. “Sorry jongen, geen restjes voor vanavond.” Ik gooide zijn voerbak vol met hondenvoer en Boldy begon gulzig te eten.
Ik keek naar mijn buik. Het leek wel alsof ik dunner werd! Nee, dat kon toch niet, hoe kan iemand nou in twee dagen afvallen. Misschien komt het wel door die pillen... Ik nam er nog één, ik wist niet of het nou goed voor me was of niet, maar het maakte me gewoon helemaal niets uit.
Toen Boldy zijn eten op had, kwam hij met zijn riem aansjouwen en legde die op mijn schoot. “Hè Boldy, ik heb helemaal geen zin, geen energie...” Ik sloot mijn ogen en stelde me voor hoe ik zou zijn als ik slank en mooi was.
Ik deed ze weer open en pakte een pluk haar. Het leek wel het haar van een zwerver, zo vies bruin, dof en pluizig! Misschien moest ik maar eens naar de kapper. Ik keek op mijn horloge; zeven uur. De kapper was altijd tot acht uur open, misschien kon ik nu nog even. Snel pakte ik was geld en deed de deur achter me op slot. Boldy ging voor de deur zitten en begon zielig te janken. ‘Ja jongen, jij komt zo, eerst ga ik even naar de kapper!”
Ik besloot de bus maar te nemen, want ja, mijn fiets was natuurlijk nog kapot. Morgen de band dan maar even plakken, nam ik mezelf voor.
Toen ik een kwartier later voor de kapper stond, was er niemand binnen. Zou hij wel open zijn? Ik duwde voorzichtig de deur open en er klonk een belletje boven mijn hoofd. Wel open dus. Er kwam een jonge vrouw op mij afgelopen. “Goedenavond, kan ik u helpen?” vroeg ze vriendelijk.
Ik knikte. “Ik wil graag blond haar, dat goed in model blijft zitten. Zou dat kunnen?”
De vrouw verwees mij naar één van de twee wasbakken. “Ga daar maar zitten, dan ga ik eerst je haar even wassen,” zei ze en liep naar een kast om er shampoo uit te pakken.
Ik ging zitten en liet mijn haar lekker wassen. Daarna kreeg ik de hele behandeling die ik wilde. Het was wel duur! Ik had nog maar net genoeg geld! Maar het was het waard, want ik had nu supermooi, glanzend blond haar. Ik keek in de spiegel en draaide met mijn hoofd. Het zat prachtig, zo glanzend en glad. Ik kreeg een briefje mee waarop stond welke shampoo ik het beste kon gebruiken.
Toen ik de deur opendeed en naar binnen liep, kwam Boldy blaffend op mij af. Blijkbaar herkende hij mij niet met mijn nieuwe kapsel. “Rustig nou, Boldy, ik ben het maar!” Ik aaide hem over zijn kop en hij had door dat ik het was. Hij liep weer naar zijn mand toe en plofte neer.
Ik kon niet geloven dat ik zulk mooi haar had! Ik was helemaal blij en kroop achter de pc. Ik was net aan het chatten, toen Boldy aankwam lopen met de riem. “Ja, ik kom eraan, eerst de computer afsluiten.” Ik deed Boldy de riem om en liep naar buiten, naar het park. Het was al donker, gelukkig maar, anders zouden ze me nog zien. Ik liet Boldy zijn gang gaan en ging maar weer op het bankje zitten, zoals altijd.
Daarna natuurlijk weer terug naar huis. Ik ging maar naar bed, ik had toch niets anders te doen. Even douchen, weer een pil nemen en naar bed. “Hé, er zit er nog maar eentje in,” zei ik tegen mezelf, toen ik het doosje openmaakte. Ik haal morgen wel even nieuwe. O nee, niemand mag eigenlijk weten dat ik die pillen slik, dan maar op internet bestellen. Ik deed nog even snel de computer aan om ze te bestellen, want ze hielpen echt!

**Geplaatst**: 02-09-05 15:05

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 15:05

meer!

**Geplaatst**: 02-09-05 15:43

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 15:43

Meer!!

**Geplaatst**: 02-09-05 16:34

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 16:34

ga zo door

met je verhaal dan natuurlijk haha
mooi geschreven

**Geplaatst**: 02-09-05 21:42

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 21:42

Echt super mooi verhaal! Ga vooral door met je verhaal, ik blijf je verhaal zeker lezen!

**Geplaatst**: 02-09-05 21:53

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 21:53

moi verhaal ik blijf het lezen!

.. ik wacht rustig op het volgende stuk

**Geplaatst**: 02-09-05 21:55

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 21:55

wauw! wel mooi verhaal! je schrijft echt leuk.. ( is fan van jou! )

**Geplaatst**: 02-09-05 22:27

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 22:27

*is fan*!! Je schrijf in een erg leuke stijl.. vooral doorgaan!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-05 22:50

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-05 22:50

Sorry mensen, ik ben even niet in de stemming...
Ik ben net naar de herdenking van mijn beste vriend geweest...

Misschien komt er morgen nog wat...

**Geplaatst**: 02-09-05 22:55

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 02-09-05 22:55

nogal logisch .. sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-05 14:28

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-05 14:28

De dagen daarna had ik nog steeds bijna niets gegeten, en als ik iets at, dan spuugde ik het daarna weer uit in het toilet. Ik voelde wel dat ik gammel werd, en mijn maag rommelde de hele tijd, maar ik negeerde het.
Ik merkte dat ik dunner begon te worden en besloot maar eens op de weegschaal te gaan staan. “Wat?! Ben ik 2 kilo afgevallen?” Verbaasd keek ik naar de wijzer die op zeventig kilo stond. Boldy kwam mijn kamer binnen en snuffelde nieuwsgierig aan de weegschaal. Toen ik eraf stapte, hoorde je een beetje geratel, waardoor Boldy er wild naar begon te blaffen.
Ik lachte. “Het is maar een weegschaal, die doet je niets.” Ik stapte er vanaf en keek in de spiegel. Ik had overal puisten zitten. Een zucht. Hoe kreeg ik die nou allemaal weg? Ik kreeg een idee. Ik kon naar de drogist gaan om zo’n camouflagestick te kopen! Die schenen heel goed te helpen om je puisten te verbergen.
Oké, ik nam Boldy gewoon mee en dan maar even een camouflagestick kopen. “Kom Boldy! Ga je mee?”
Boldy liep braaf naast me. Toen ik bij de drogist naar binnen ging en al die verschillende soorten camouflagesticks zag, besloot ik er maar even een verkoopster bij te halen, want ik moest wel de goede hebben. Ik liep naar de balie.
“Kan ik je helpen?” vroeg het meisje achter de balie. Het was duidelijk dat dit een bijbaantje voor haar was, want ze zag er uit als een jaar of zeventien.
“Ja, ik heb een camouflagestick nodig, maar ik heb geen idee welke ik moet nemen.”
Het meisje kwam met me mee naar de make-upafdeling. Ze bestudeerde mijn huidskleur en pakte daarna een camouflagestick. “Deze is denk ik het beste.” Ik moest er wat van op mijn gezicht doen.
Ik knikte. “Ik denk dat dit wel de goede is.” Ik glimlachte, maar het meisje glimlachte niet terug.
“Neem er anders gelijk maar twee, gewoon, voor het geval dat.” Ze keek me gemeen aan en ik haar.
Jemig, wat een flauw mens zeg! De volgende keer dan maar naar iemand anders vragen. Ik nam de camouflagestick mee naar de balie en liet het afrekenen. Er was helemaal niemand bij de drogist, behalve ik dan. Blijkbaar een goede gelegenheid voor het meisje om me ‘dikbil’ te noemen toen ik wel ging. Niemand die er getuige van was. Ik zuchtte en draaide me om. “Ga jij eerst maar eens wat aan je haar doen,” zei ik tegen haar en daarna liep ik nonchalant de winkel uit. Gelukkig wist ik al een beetje hoe ik mezelf kon verdedigen met woorden bij de cursus waar ik net een les van had gehad.
“Kom Boldy, de volgende keer gaan we wel naar die andere drogist,” zei ik tegen het kleine hondje die gehoorzaam naast me liep. Toen ik thuis was, bedekte ik gelijk mijn hele gezicht met de camouflagestick. Daarna ging ik gelijk met de Boldy naar het park. Eens kijken of het effect had. Misschien zouden mensen me nu gaan aanspreken of zoiets. Nee, nog niet zover denken, eerst maar eens kijken of niemand me naroept.
Zelfverzekerd liep ik de deur uit met Boldy aan de riem. Boldy leek het leuk te vinden om veel te wandelen en trok hard aan de riem. “Ja, rustig maar, je mag zo meteen een plas doen!” zei ik lachend toen het beestje begon te hijgen omdat hij zo hard trok.
Zoals altijd ging ik weer op het bankje zitten, naast een erg knappe jongen. De jongen keek naar me en glimlachte toen ik ook naar hem keek. Zag ik dat goed? Gaf hij me nou een knipoog?

**Geplaatst**: 03-09-05 16:30

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 03-09-05 16:30

leuk verhaal!! zeker verdergaan!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-05 16:46

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-05 16:46

Misschien over een uurtje, ik ga zometeen eerst naar de begraafplaats met mijn moeder om een bloem neer te leggen en vanavond moet ik nog oppassen op mijn buurmeisje, dus zometeen nog heel snel even, denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-09-05 18:03

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 03-09-05 18:03

Ik denk dat ik maar stop..
Niemand die dit verhaal leest..
Ik ga alleen door als er minstens zes lezers zijn..

**Geplaatst**: 03-09-05 18:03

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 03-09-05 18:03

Ik wil echt meer! je schrijft super, ben ik lezer 1? Ik hoop dat er meer komen, want je moet echt doorschrijven!

**Geplaatst**: 03-09-05 18:06

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 03-09-05 18:06

Ga doooor! meeer! Nummer 3!