Geplaatst dressuur is een tak van de paardensport, de basis van alle andere takken van deze sport, maar ook volgens vele, het saaiste en makkelijkste, ook mijn oordeel over dressuur luide als volgt 'saai' niets is minder waar.
Want nu ik noodgedwongen moest gaan dressuren, ondekte ik al snel de moeilijkheid en de uitdaging van dressuur. Namelijk het steeds beter uitvoeren
van een oefening, perfect bestaat niet maar er naar streven is een uitdaging, in de zin van 'het bestaat nóg niet'.
Het proberen van zo weinig mogelijk en onzichtbare hulpen te geven, proberen zo trots mogelijk maar toch net niet arrogant door de piste te zweven,dit alles ook nog eens tegelijkertijd uitvoeren alsof het allemaal vanzelf gaat. Alsof iedereen het zou kunnen.
Het moet lijken alsof je paard door de ring danst, alsof hij speelt met alle oefeningen die hij doet, alsof hij op weide zou kunnen staan en zo zonder jou of je hulpen dezelfde proef zou kunnen uitvoeren.
De band tussen paard en ruiter, de eenheid die zij moeten vormen, is iets wat weinige bereiken. Paard en ruiter moeten een combinatie zijn, ze moeten elkaar aanvoelen en op elkaar kunnen inspelen, zodat eventuele fouten van een van beide zodanig verdoezeld kunnen worden, dat ze onzichtbaar zijn voor het oog van de jury.
De dressuur gezien als wedstrijdsport, is een tak waarbij er met bloed, zweet en tranen telkens weer omhoog geklommen kan worden. Naar een nieuw niveau, met moeilijkere oefeningen waarop nog meer samenspel en perfectie geëisd wordt. Je krijgt neits zomaar, vaak wordt je onderschat, elke wedstrijd weer moet je opnieuw bewijzen wat jullie als combinatie waard zijn.
Dressuur vereist -net als alle andere takken van de paardensport- onvoorwaardelijk vertrouwen van jou in je paard en van je paard in jou als ruiter en als leider.
gecombineert met muziek, ook wel 'kür op muziek' genaamd, moet er een eenheid gevormt worden tussen paard, ruiter en de muziek. Het paard moet letterlijk dansen, swingen als een tiener op een fuif, begeleid door zijn ruiter die hem of haar door middel van subtiele hulpen helpt op de maat mee te doen. beide moeten zich laten leiden door de melodie, zich concentreren op de oefening en op de perfectie en tegelijkertijd moeten ze uitstralen dat het 'voor de fun' is, dat ze er van genieten en dat het makkelijk is en bij een overwinning zal je voelen wat vetrouwen en wederzijds respect allemaal kan doen.
En met die overwinning bedoel ik geen eerste plaats, maar een oefening die er na weken, maanden zwoegen eindelijk in zit en vlekkeloos verloopt. En wanneer je de rij mag aanvoeren, die een ereronde door de piste mag galopperen, luisterend naar het applaus dat je krijgt en je paard belonend, of het moment dat je de piste binnen gaat en de jury naar je groet. Dát is het moment dat je voelt, dat je samen met hem, álles aan kan...
En dát is dressuur, gezien door de ogen van een dressuurruiter in hart en nieren...
er zullen vast en zeker fouten in staan, mijn word doet het nog steeds niet
en ik ben niet zo goed met dt d of t 
Maar dit heb ik gisteren avond in een 'opwelling' geschreven en nu hier en daar nog een verandering op aangebracht (lees: een paar fouten er uit gehaalt) 
bij dressuur stroomde het er gewoon uit...Maar bij springen vind ik maar geen begin 
tis op basis van hem geschreven dus 
snap het niet zo 