Geplaatst Daar zat ik dan
Helemaal alleen
Achter gelaten
Wat voelde ik me eenzaam
Verdrietig en boos
In een lege stal
Geen naambordje meer
Geen warme vacht
Waar ik altijd tegen aan lag.
Want toen is ze dan eindelijk
Uit haar lijden verlost
Waar is ze nu ?
Heeft ze het fijn ?
Ik kan daar geen antwoord op geven
Ik weet het niet
Misschien ben ik wel bang voor het antwoord...
Nooit meer het gehinnik
Uit de wei of bak
Nooit meer lekker springen
Of crossen als dat mag
Geen rusitg bosritje meer
Niet meer draven door het water
Geen één les meer
Zal ik op je rijden
Vorige week
Was de laatste keer
Dat ik me veilig op jouw rug bevond
Je begaf het in de wei..
Je was zo moe...
En was al oud...
Geen manege werk meer voor jou
Maar bij je vriendjes daarginds spelen wou je graag..
Toch blijf ik je altijd missen
En s
nik ik bij elk woord dat ik over je schrijf..Nooit zal ik me kunnen vergissen....want ik weet wie jij was!
Jij was niet dat vervelende pony'tje
Jij was die brave schat...die mij elke keer een fijn gevoel gaf
Vooraltijd in mijn hart...Lieve Djoon
--------------------
Opeens had ik zo'n gevoel dat ik het hier moest plaatsen...het weer eens van mezelf afschrijven...bijna 5 jaar geleden is mijn lievelingspony overleden..Ik heb toen een paar gedichten...dit is er een..als er vraag is naar meer zal ik er nog eentje plaatsen..Het is misschien een beetje lang...maar mijn pen bleef toendertijd maar krabbelen...