Ik heb weer eens een gedicht geschreven.. voor het eerst sinds groot aantal weken ofzo.
Tja. Commentaar welkom.
Opnieuw sta jij daar
En opnieuw sta jij daar
met een glimlach
op je gezicht.
Blijven grijnsen,
grappen maken,
negeer dan maar
dat grote gewicht.
Je schouders bezwijken
maar niemand
die het ziet.
Geen enkele troost,
geen stem die zegt;
'de wereld is
zo slecht nog niet.'
En opnieuw sta jij daar,
je lach verdwenen
in de zee.
Een golf van emoties,
spoelt over je heen,
neemt je
met zich mee.
Je hoofd weggedraaid,
een subtiele hint;
'het gaat niet goed.'
Maar niemand ziet,
en niemand snapt
hoe jij je nu
voelen moet.