Geplaatst “Hou je mond!” Schreeuwt Marleen als ze door de huiskamer loopt.
Boos en verdrietig gaat ze naar haar kamer. Hoe kan Mickey haar nou zo voor paal zetten!
En bij haar ouders nog wel! Dit is nu al de 2e keer. Huilen is het enige wat ze nu kan. Tussen haar lange halen door komen af en toe woorden als: “Sukkel, hoe kon je!” Ze houdt op met praten als er op haar deur wordt geklopt. “Wie is…is daar? Ik ben het.. Mickey. Ga..ga weg!” zegt Marleen met haperende stem. “Het spijt me, ik had het niet moeten zeggen!” Marleen merkt dat Mickey er ook mee zit. Ze loopt naar de deur en doet hem van het slot. Snel springt ze weer op haar bed. Mickey komt naast haar zitten en slaat een arm om haar heen. Hij vraagt: “Wat is er nou zo erg aan zo’n geintje?” Boos kijkt Marleen hem aan. Hoe durft ie! “Je moet zulke dingen gewoon niet zeggen! Dat kwetst mij! Kun je nou weer gaan?”
Chagrijnig loopt Mickey weg. Marleen zit nog steeds op haar bed en denkt: Moet ik het niet uitmaken? We hebben de laatste tijd zo vaak ruzie. Ze zijn nu beide 16 en een serieuze relatie is toch een must. Marleen besluit om een afspraak met Mickey te maken en te vertellen dat het zo niet kan. Ze weet het zeker. Dit kan niet zo!” Alsze een beetje opgevrolijkt is besluit ze naar Achi te gaan, Haar verzorgpaard. Achi en een fjord die eigenlijk Achilles heet. Als ze bij Achi aankomt. Zet ze dat hij aan het bokken is. Wat is er nou aan de hand? Snel gooit ze haar fiets neer en rent er heen. Wat ze daar zie is niet te geloven. Ze…
En.. Wat vinden jullie er tot nu toe van?? Ik probeer te blijven schrijven..
kan het alleen niet meer veranderen.. 
Meer 
ga zo door.. 