Hoefgetrappel, dof en wegstervend maar toch krachtig in de oren die het herkennen Luider op het tarmac Rustig houden, nee nog niet gaan rennen, Geniet van de wind, het water opzij, Helemaal niet snel, rust, genietend en op het gemak. Tot die snelle flits, een sprong opzij, De berm geraakt, weg waren wij, In de 2vlogende seconden, Beangstigend en eindeloos, Ons leven: het geluk toen we elkaar vonden, De momenten, de goede en slechte Zoefde door onze ogen, Terwijl ondertussen voor ons leven vechten Een knellend geluid in mijn oren Waarna het niets meer horen Gebrek aan adem, een koude gloed Geheel verlammend, en niets het doet Een shock je beseft de armen om z’n nek en je leven moet! Met moeite naar boven, Tot de lucht ons raakt Je zou het niet geloven, Hoe sterk het me maakt De weg naar de kant, heel ver weg, Zo lijkt het, nog maar 2 meter Als je ondertussen je arm op het zadel legt, De wal is bereikt, de klim naar boven Vermoeiend en je om niets anders geeft Eindelijk boven … Weer een avontuur beleeft.
heb ik niet zelf beleefd, maar ik had er een droom over gisteravond, dus heb ik er een gedicht over gemaakt, wat vinden jullie?
Laatst bijgewerkt door Eline op 07-05-05 15:42, in het totaal 1 keer bewerkt Reden:Denk voortaan aub zelf aan de [tag] in je titel!!