Stilte....Weeral die ondraagelijke stilte. Stefanie herkende het maar al te goed. Ook al waren er mensen rond haar, ze voelde zich steeds helemaal alleen op deze wereld. Ze weet het nog zo goed, de dag dat de stilte kwam. De dag waarop haar vriendje zelfmoord had gepleegd. Ze dacht aan hem en kreeg opnieuw tranen in haar ogen. Ze kon het nog steeds niet geloven, haar vriend, haar eerste liefde,haar beste vriend was weg...Helemaal weg en hij zou nooit meer terug komen. Die gedachte deed haar zoveel pijn. Ze barste in tranen uit. Ze nam de brief die hij voor haar geschreven had, en begon hem voor de zoveelste keer opnieuw te lezen.
Lieve Schat,
Het spijt me dat ik je dit moet aandoen. Dat ik je zoveel pijn doe. Maar ik kan helemaal niet anders.Ik ben mijn leven zo moe, heb helemaal geen zin meer om dag in dag uit te moeten vechten voor mijn leven. Ik heb er alles aan gedaan om niet op te geven,maar het word me te zwaar. Ik weet dat je altijd voor me klaarstaat, me steeds wil helpen. Maar dat wil ik niet. Ik wil je niet lastigvallen met mijn problemen. Ik hou zo ontzettend veel van je, en de gedachte dat ik jou pijn doe, doet me nog meer pijn dan je ooit zou kunnen denken.Ik kan het niet langer aanzien om jou zo te zien. De pijn die ik jou geef. Ik zie jou er ook langzaam aan onderdoorgaan. Ik weet dat je het nooit zal begrijpen. Hoewel je zei van wel heb je mijn problemen ook nooit begrepen. Je deed zo hard je best,maar diep vanbinnen vond je me toch geflipt. Toen je ouders je verbiedde mij te zien,deed dat me ontzettend veel pijn. Ik heb er alles aan gedaan om het terug goed te maken. Ik heb zo hard gevochten om jou te mogen houden.Toen je ouders erin toestemde en me toch nog een kans gaven was ik echt heel erg blij. Ik zou vechten voor jou, gewoon om bij je te mogen zijn,en om jou mijn liefde te geven. Ik heb er alles aan gedaan.Maar het lukte me niet. Ook al wist ik dat ik je zou verliezen, ik kon het gewoon niet laten. Jijzelf vond het zo erg. Ik heb ontzettend geboft met een meisje als jij. Niemand zou bij me gebleven zijn als ze mijn problemen wisten.Maar jij bleef toch. Dat doet me zoveel. Ik besef heel erg goed dat je erg veel van me houd. En geloof me, dat doe ik ook van jou. Ik heb nog nooit iemand zo graag gezien als jij. En als ik de kracht had om verder te vechten dan zou ik het zeker doen. Maar ik ben helemaaml op, helemaal moe gevochten. Ik heb de strijd al heel erg lang opgegeven. Ik heb geprobeerd te vechten tegen de gedachten, tegen alles. Maar ik ben gewoon te zwak. Het wil me niet meer lukken. En ik blijf iedereen maar elke keer opnieuw pijn doen. Ik weet dat jij nu heel erg verdrietig zal zijn,en ik weet dat het best egoistisch is van mij. Maar het is beter zo. Ik zal stoppen met jou ongelukkig maken, en jij zal na verloop van tijd een andere jongen tegenkomen. Eentje die meer voor je kan en zal doen dan ik. Eentje die misschien nog veel meer voor je over heeft dan ik. Je zal gelukkig worden,en niet elke keer bang moeten zijn om te zien hoever ik nu weer gegaan ben. Geen slaapeloze nachten meer. Eindelijk rust in je leven. Je bent nog zo jong, je hebt nog een heel erg mooi leven voor je,en dat wil ik niet verpesten. Het enige wat ik wil is jou gelukkig zien. Je mag me missen en je mag aan me denken. Je mag huilen en verdriet hebben, maar verlies jezelf er niet in. Zet je open voor nieuwe relaties, elke dag een nieuwe kans. Ik ben er zeker van dat je gelukkig word. Elke dag zal ik van boven naar jou toe kijken, ik zal over je waken. En ik zal altijd bij je zijn. Diep in je hart. Vergeet me alsjeblieft niet, maar laat dit jou leven niet overhoop geven. Ik wil je bedanken voor de 3 fijne jaren die we samen hebben gehad. Voor al de liefde die jij me hebt gegeven. Dat je er s'nacht voor me was. Dat je me nooit hebt uitgelachen en me zovaak hebt vergeven. Ik zou zo graag dat willen terug doen voor je, maar ik doe je alleen maar pijn en dat moet stoppen. Liefste; ik hou echt ontzettend veel van je,en ik hoop dat je me wilt vergeven voor mijn keuze. Het is de beste. Ik zal gelukkig zijn en jij na een tijdje ook. Weet dat ik je echt enorm dankbaar ben, en super veel van je hou. Ik neem mijn liefde voor jou mee naar boven, voor de eeuwigheid.
Ik hou van je............Liefs Steven
Stefanie zat huilend op het bed...Waarom? Waarom kon ze hem niet tegenhouden? Waarom heeft hij nooit gezegt dat hij dit van plan was? Zoveel vragen,waarop ze nooit een antwoord zal krijgen. Ze bergde de brief in het doosje waarin ze alle spullen van steven had gestopt.
Ze dacht;' Lieve steven, ik zal je nooit meer vergeten. Je betekent zo ontzettend veel voor me. Het doet me pijn om je niet meer bij me te hebben, maar de gedachte dat jij nu eindelijk gelukkig bent doet me goed. Ik zal alles uit het leven halen dat ik kan. Weet dat ik je nooit meer vergeet en jou ook heel erg dankbaar ben. Ik hou van jou
Toen stopte ze de doos weg, knipte het licht uit, en ze verliet de kamer.