Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-04-05 19:06

[Verhaal] Nog niet af, maar toch graag tips/ideeën ervoor...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-04-05 19:06

Levensverhaal van Magic Star.

19 jaar geleden begon het, ik werd toen als een klein zwart hengst veulentje geboren. Mijn moeder was zelf een prachtig zwart dressuur paard, mijn vader was een donker bruin spring paard, beide hadden ze de top bereikt en liepen Grand Prix. Maar goed, bij de mensen waar ik geboren ben was het altijd heerlijk, de hele dag op wei, ze zeiden altijd dat ik een belofte voor de toekomst was, als ze dat zeiden voelde ik me altijd heerlijk en ging ik door de wei op mijn mooiste draven. Het eerste half jaar stond ik altijd gezellig met mijn moeder op wei samen met nog een heleboel andere veulens, waar ik lekker mee kon rennen en spelen. Toen ik een half jaar oud was, werd ik bij mijn moeder weg gehaald, dat was echt vreselijk, gelukkig kon ik bij mijn vriendjes blijven, ook die hadden geen moeder meer. Na een week of 2 was ik het helemaal gewend en was ik al voor het grootste gedeelte over mijn verdriet heen.
Ik heb zo nog samen met de andere veulens, 3 jaar op de wei gestaan. Toen moesten we in een klein hokje, de mensen noemde dat een stal, ik kon niet meer rennen en spelen en stond er helemaal alleen, maar ik ging nog elke dag de wei op. Nadat ik 2 maanden ’s nachts op stal stond en overdag in de wei, gingen ze iets heel erg vreemds op mijn rug leggen, ik wist niet wat het was, raakte in paniek en ging als een gek rond rennen, bokken, steigeren alleen om dat ding van mijn rug te krijgen. Na een kwartier gek doen werd ik weer langzaam aan rustig, ik kwam er achter dat ik het er niet vanaf kon krijgen, de mensen om mij heen, waar ik in tussen al heel veel vertrouwen in had, waren zo rustig, dus ja dan zal het wel zo horen, maar toch het was een eng ding, die ook nog eens best strak om mijn buik heen zat. Nu moest ik elke dag 20 minuten met dat enge ding, wat de mensen een zadel noemde, in de binnen bak rondjes lopen, in stap, draf en galop, althans dat was de bedoeling de eerste paar keer ging ik alleen in galop rond en bokte ik om tevergeefs dat ding van mijn rug te krijgen. De mensen om me heen vonden me een vechter en een moeilijk paard, ik snapte dat niet, totdat ik erachter kwam dat ze op mij wouden gaan zitten. Nu snapte ik waarom ik dat ding op mijn rug kreeg en waarom ze mij een vechter vonden en moeilijk. Gelukkig ging het meisje op mij zitten, die ik als eerste zag toen ik geboren was, die mij longeerde, die mij alles geleerd heeft en altijd alles met mij gedaan had. Eerst werd ik weer gelongeerd, wat ik al, vond ik zelf goed snapte en goed deed, als hun stap zeiden stapte ik, bij draf draven en galop galopperen, dus ik was best trots op mezelf, als je snapt wat ik bedoel. Toen het meisje op mij ging zitten vond ik dit heel erg eng, ze ging heel rustig op mijn rug zitten, waar dat enge ding tussen zat, dit voelde erg vreemd, maar ze bleef heel rustig en praatte zacht tegen mij en beloonde mij, dus ik bleef rustig staan. De man die altijd bij haar was, ik denk dat het haar vader was, had mij aan de longeer lijn vast, het meisje duwde haar benen heel zacht tegen mijn buik, ik snapte dit niet en gaf een klein bokje, alleen maar om te zeggen dat ik het niet begreep. De man die mij vast had, liep rustig aan, ja toen snapte ik het dus wel, ik moest aan stappen, dus ik heel voorzichtig een stapje zetten en stond meten weer stil, ik vond het eng, eng dat ze van mijn rug zou vallen, eng dat het pijn zou doen. Maar toch het meisje legde haar benen weer zacht tegen mijn buik en de man liep wederom rustig aan, dus liep ik toch aan, het deed geen zeer en ze bleef zitten, maar het voelde zo vreemd! Maar tegelijkertijd was ik heel trots, ik droeg dat meisje, het meisje dat me altijd verzorgde, het meisje die me alles leerde, ja ik was trots op mezelf. De man liep langzaam naar het midden van de bak, ik liep er achteraan, maar dit was niet de bedoeling, het meisje dat op mijn rug zat deed te buiten teugel van mijn hals af en er kwam druk in mijn mond, ik volgde haar hand, begreep toen ook wat ik moest doen, ik moest weer op da rondje lopen, het rondje die ik de laatste tijd al zo veel had moeten lopen, alleen nu met het meisje op mijn rug. Ze bleef heel rustig, telkens als ik iets sneller ging lopen, ging ze zwaar zitten en maakte zichzelf lang, dit was de eerste keer eng dus stond ik stil, waarop ze mij beloonde, dus dit was het teken dat ik stil moest gaan staan, nu legde ze weer rustig haar benen tegen mijn buik aan, dus ik ging weer in stap, ik vond het erg leuk en was heel trots, dus liet ik zien wie ik was ik stapte flink door en ging helemaal showen, maar ook nu maakte ze zich weer lang, maar te gelijke legde ze haar benen heel zacht tegen mijn buik nu snapte ik het niet, dus ging ik langzaam stappen, want ze maakte zich lang dat was stoppen, maar ook legde ze haar benen tegen mijn buik en dat was lopen, dus ik besloot om langzaam te gaan lopen, ze beloonde mij, dus dit was de bedoeling! Ze maakte zich weer lang, nu had ze geen benen tegen mijn buik aangelegd, dus ja dit was stoppen, ik stopte ze beloonde mij, nu legde ze weer haar benen tegen mijn buik en legde haar binnen teugel van mijn hals af met hele lichte druk erop, ik volgde haar hand en liep dus naar het midden, de man die er stond beloonde mij en het meisje ook. Het meisje deed haar been langzaam over mijn rug heen en stond langs mij op de grond, ze beloonde me nogmaals en nam me mee naar de stal, waar ik afgezadeld werd en ik verzorg werd. Ik was toen erg moe, had immers veel geleerd, dat vond ik tenminste!
De volgende morgen mocht ik weer op wei, ’s middags moest ik weer aan het werk, nu ging het meisje meteen op mijn rug zitten en gingen we weer eerste stoppen, langzaam en weer vooruit oefenen net als de vorige dag. Alleen nu stapte ik, maar ze gaf weer been, ik snapte het niet, ze legde haar been nog een keer zacht aan, nu zei de man in het midden draf, dus ik in draf, ik had verwacht dat het zou hobbelen op mijn rug, maar ze ging heel makkelijk mee in mijn bewegingen en ik had geen last van haar, ze ging ook steeds staan in har beugels en ging dan weer zitten, het was leuk, het was zelfs geweldig! Ik mocht zo 6 rondjes rond draven, toen ging ze in het zadel zitten en maakte zich zelf lang, maar nu wist ik het niet meer, dat ik langzamer moest gaan wist ik wel, maar of ik nu moest stoppen of in stap moest gaan, ik ging toch maar in stap, ze beloonde mij dus ja dit was het goede en weer was ik trots op mezelf!

[Het verhaal wordt dus vanuit het paard verteld, graag zou ik hier nog tips voor willen, om het duidelijker te maken. Ook zou ik nog graag ideeën willen hebben wat het paard meegemaakt zou kunnen hebben en zo.]

In ieder geval, al bedankt voor het lezen!!

Alice

**Geplaatst**: 21-05-05 15:00

Re: [Verhaal] Nog niet af, maar toch graag tips/ideeën ervoo

Geplaatst: 21-05-05 15:00

leuk verhaal hoor, ik zou zeker verder gaan met het levensverhaal

**Geplaatst**: 21-05-05 23:58

Re: [Verhaal] Nog niet af, maar toch graag tips/ideeën ervoo

Geplaatst: 21-05-05 23:58

Hij (of zij, het paardje dus Knipoog

) is zooo lieffff Lachen

Echt geweldig hoe jij verteld hoe een paardje het zo ongeveer beleefd....(of is dat met een t? Bloos

) duss.... doorgaan! Knipoog