Vanacht werd ik ineens wakker. Er dwaalde een half gedicht door mijn hoofd, snel opgeschreven en wat verbeterd, hier het resultaat:
Vriendjes,
De vonk, het vuur, de brand
Toen in je zag
De mazzel, het geluk, de blijdschap
Toen ik je mocht verzorgen
De pijn, de angst, de onzekerheid
Die je toen al had
De grofheid, het geweld, de ongedult
Zouden je moeten temmen
De verzorgers, de bijrijders, de eigenaar
Ze begrijpen je niet
Maar naast dat verdriet,
ben ik er om je te troosten
Het gaat over me verzorgpony, ik hou zoveel van hem, en omdat hij mooi is denkt iedereen hem wel even te temmen enzo. Maar hij is gewoon vreselijk moeilijk.
Sinds ik hem ken is het zowat alleen maar narigheid. Voor die tijd heeft hij ook al heel wat meegenaamkt ik ken hem nu 3,5 jaar verzorg hem 3 jaar en hij is nu bijna 4....
Weer kan ik niet verder met beleren omdat hij mager is....
Als ik het geld had stond hij nu lekker bij ons in de wei (nouja lekker het plenst hier dat het giet en onweert)
Laatst bijgewerkt door Eline op 28-03-05 14:31, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Denk aub aan de [tag] in je topictitel!!