Geplaatst: 25-02-05 22:01 Rillend zat Lay in de bus, het was er ijskoud.
Haar grijze ogen staarde strak naar buiten, terwijl haar adem op de raampjes besloeg.
Lay was 14, had een knap gezicht en lange, donkere haren.
De bus stopte, en Lay stond op.
Ze pakte haar tas en stapte de bus uit, de bevroren wereld in.
Ze keek om haar heen, overal waar ze keek zag ze bevroren spullen.
Aan de spiegeltjes van de auto's hingen ijspegels, en op de huizen lag een laagje sneeuw.
Perfect, dacht Lay stilletjes.
Een rilling kroop over haar rug toen er een windvlaag door haar haren raasde.
Lay begon te lopen.
Toen ze 5 minuten later bij haar huis aankwam, was het binnen haast nog kouder dan buiten.
In haar handen wrijvend liep ze naar de open haard en stookte een vuurtje.
Het huis leek wel dood, zo akelig stil was het er, zo akelig leeg.
Behalve het knetteren van het vuurtje was er geen enkel geluid te horen.
Lay merkte het niet eens.
Ze liep naar de keuken en pakte een mes.
Daarna liep ze weer terug en ging voor het vuurtje zitten.
Angstig en bang keek ze naar het mes.
Langzaam legde ze het mes neer en stroopte haar mauw op.
Een mooie arm kwam tevoorschijn.
Wil ik deze echt verzieken met littekens?, dacht ze.
Hoewel het antwoord duidelijk nee was, pakte ze het mes toch op.
Diep ademhalend zette ze het ijskoude staal op haar arm.
´NEE!´ riep ze hard op en ze smeet het mes weg.
Hijgend bleef ze zitten.
Hoeveel pijn ze ook had, ze moest sterk blijven.
Ze wist dat het gevoel zo fijn was, zo verzachtend.
Één keer eerder had ze het gedaan, met alle geluk was er geen litteken overgebleven.
Zuchtend zakte ze op de bank neer.
Vroeger was Lay een gezellig, fijn meisje, maar nu.. nu was ze afgesloten en koelbloedig.
Het liefst schreef ze de hele dag gedichten, of maakte tekeningen en foto´s, het liefst zo duister mogelijk.
Er was zoveel gebeurt de laatste maanden, dat Lay het allemaal niet meer bij kon houden..
Verlangend keek ze naar het mes dat eenzaam in een hoekje lag, maar meteen stond ze op en liep de trap op.
Ik weet dat het nogal standaard is met snijden enzo.. maar dat veranderd echt wel
Verder gaan?
zeker wel doorgaan 
