Geplaatst Citaat:
Stilte [ ? ]
Ik hoor ze
knarsen
onder mijn blote voeten.
Ze zwijgen maar
vertellen mij
duizend verhalen.
Ik luister en
begin te
begrijpen waarom.
Het antwoord
op een nooit
gestelde vraag.
Mijn ogen
gericht op
de blauwe lucht.
Ik zwijg mee
en deel zo mee
dat ik het begrijp.
Een gedicht van een tijdje terug.
Ik heb geen idee of hij er al op heeft gestaan, maar in ieder geval post ik hem nog maar even, aangezien ik me een beetje verveel
Hij is wat vreemd en ik denk niet dat iemand hem gaat begrijpen.
Maar dat zullen we dan maar *dubbelzinnig* etc noemen
