Geplaatst Wandelend over de paden van het leven,
niet beschermd, geen hoge muren,
Vraag ik mij toch steeds weer af,
hoe lang gaat deze twijfel duren?
Ik kijk opzij, aanschouw de paden,
die afwijken van de mijne,
Zou er misschien een kans bestaan,
dat ik mee kan lopen op het zijne?
Stug loop ik voort, slof door het zand,
probeer obstakels te ontwijken.
Of zijn pad het mijne ooit kruist,
dat zal wel uit de toekomst blijken.
Voorlopig loop ik hier,
geen enkel persoon op mijn baan.
Wachtend op die ene dag,
dat hij toch voor mijn neus zal staan.
- - -
Eigenlijk weet ik niet of deze er al ooit op heeft gestaan. .
Maar; ik kwam hem tegen en ging hem maar even posten.
Het is zeg maar een beetje vreemd
! 
