
ik twijfel zelf nog of ik in het eerste gedicht ipv telkens "wanneer", "als" zou gebruiken, wat vinden jullie?
Wanneer je kon liplezen
had je kunnen zien
wat ik allemaal zei
toen jij niet wilde luisteren.
Wanneer je mijn tranen kon zien
had je kunnen begrijpen
hoeveel pijn je me deed
toen je wilde weggaan.
Wanneer je gedachten kon lezen
had je kunen zien
hoe hard ik je miste
toen jij er niet meer was.
Maar dat kon je niet,
daar heb je nooit bij stilgestaan.
Je hebt er nooit aan gedacht
dat je me kon kwetsen.
Ik weet niet
of ik je dat ooit kan vergeven.
En ik weet niet
of ik dat nietsvermoedende gezicht
ooit zal vergeten.
//
Als je het zou kunnen zien
zou je me wel begrijpen.
Als je het zou kunnen weten
zou je me wel troosten.
Als ik het zou kunnen verstaan
zou ik het je wel zeggen.
Als ik het zou kunnen vermijden
zou je het wel mogen weten.
Maar je zou het toch niet waarderen.
Je zou het nooit kunnen begrijpen.
Waarom zou ik het dan vertellen,
als ik er zelf niets van snap.
*nu ik het eens nalees trekt het 2e gedicht echt op niets en is het eerste wel redelijk gelukt
