Geplaatst: 27-01-05 19:03 Maar dit is ook totaal niet mijn 'stijl' zegmaar.
Hehe kritiek welkom hoor,
ik kan het hebben
*en zeker hierop, aangezien ik het zelf al niet zo goed vind..
Mijn touw
Mijn touw.
Ik loop op een touw,
een flinterdun touw.
Een touw dat bijna breekt.
Een touw dat me niet houdt.
En toch loop ik erover,
zonder enige angst.
Ik hinkel en huppel,
over dat gevaarlijke touw.
Een touw dat smal is.
Een touw dat hoog is.
Maar ik ben niet bang,
dit voelt vertrouwd.
Ik zie jou plotseling staan,
aan het eind van mijn touw.
Het touw waar ik houvast aan heb.
Het touw dat eigenlijk mijn leven is.
Maar dan ben jij daar
en knipt het door.
Ik probeer me vast te grijpen,
maar ik voel hoe ik val.
Van mijn touw wat ooit zo stevig was.
Van mijn touw dat nu stuk en gebroken is.
En jij doet er niets aan,
jij lacht me uit.
En zodra ik de grond raak,
weet ik dat ik terug wil.
Naar het touw dat mijn leven is.
Het touw dat ik weer wil oppakken.
Maar het kan niet.
Want jij hebt mijn touw..
En het stoort me enorm dat het woordje 'touw' er zo vaak in voorkomt. Maar toen ik het weghaalde stoorde het me nogsteeds. Ofzo =/
! En het gedicht zelf ook wel, beetje rommeling af en toe alleen.
