Bokt.nl

Citaat:

"wat denk je wel niet, dat je zomaar met alles en iedereen kan lopen kloten als ik er niet bij ben" Danielle probeerde zich los te rukken uit de armen van David,

Een uur geleden leek alles nog zo mooi, totdat ze David zag zitten, in het winkelcentrum, op een bankje met een andere meid! Kwaad was ze na hem toegelopen, gezegd dat ze hem nooit meer hoefde te zien, en dat hij kon bellen als hij alles uit wilde leggen. En nu, nu stond hij voor haar, met tranen in zijn ogen, smekend haar terug te nemen, "het was niet wat je dacht Daan" hoorde ze David zeggen. "Wat is het dan wel, ik zag jullie toch, die slet liggend in jou armen, de blik in haar ogen, jou blik in je ogen, dezelfde blik die ik ooit zag als je mij aankeek, en ik al weken niet meer gezien heb" huilend probeerde ze zich nogmaals los te rukken uit Davids armen, maar ze weet, hij is te sterk. “laat me het nou verdomme uitleggen Daan!” Davids stem begon nu wanhopig te klinken. Oke Daan, beheers je, laat hem het uitleggen dacht ze bij zichzelf! Langzaam verslapt David zijn kracht en eindelijk kan Danielle zich losrukken uit zijn armen, “Oke, wat heb je te vertellen, ik hoef geen details, zeg me alleen waarom!” Verdoofd door alles wat ze die middag gezien heeft luistert ze naar wat David allemaal te vertellen heeft, “ze betekent helemaal niks voor me, Je weet toch dat ik van jou hou, dat je alles voor me bent, het was maar een meisje dat dacht dat ik verliefd op haar was, ze had aandacht nodig en ik vond het leuk haar te flashen!” Danielle’s mond viel open van verbazing “haar gewoon even gezellig flashen, ben je helemaal gek! Ga weg! GA WEG! Rot alsjeblieft op David!

pharagirlke schreef:

wat betekent flashen?

Citaat:

"wat denk je wel niet, dat je zomaar met alles en iedereen kan lopen kloten als ik er niet bij ben" Ik probeerde mezelf los te rukken uit de armen van David,

Een uur geleden leek alles nog zo mooi, totdat ik David zag zitten, in het winkelcentrum, op een bankje met een andere meid! Kwaad was ik naar hem toegelopen, gezegd dat ik hem nooit meer hoefde te zien, en dat hij kon bellen als hij alles uit wilde leggen. En nu, nu stond hij voor me, in mijn kamer, met tranen in zijn ogen, mij smekend om hem terug te nemen, "het was niet wat je dacht Daan" hoorde ik David zeggen. "Wat is het dan wel, ik zag jullie toch, die slet liggend in jou armen, de blik in haar ogen, jou blik in je ogen, dezelfde blik die ik ooit zag als je mij aankeek, en ik al weken niet meer gezien heb" huilend probeerde ik nogmaals los te rukken uit Davids armen, maar ik weet, hij is te sterk. “laat me het nou verdomme uitleggen Daan!” Davids stem begon nu wanhopig te klinken. Oke Daan, beheers je, laat hem het uitleggen dacht ik bij zichzelf! Langzaam verslapt David zijn kracht en eindelijk kan ik mezelf losrukken uit zijn armen, “Oke, wat heb je te vertellen, ik hoef geen details, zeg me alleen waarom!” Verdoofd door alles wat ik die middag gezien heb luister ik naar wat David allemaal te vertellen heeft, “ze betekent helemaal niets voor me, Je weet toch dat ik van jou houd, dat je alles voor me bent, het was maar een meisje dat dacht dat ik verliefd op haar was, ze had aandacht nodig en ik vond het leuk haar te flashen!” Mijn mond valt open van verbazing “haar gewoon even gezellig flashen, ben je helemaal gek! Ga weg! GA WEG! Rot alsjeblieft op David!

Citaat:

David blijft onbeweeglijk stilstaan. Er valt een nare stilte, het enige wat je hoort is mijn gesnik. “David, ga weg!” Ik begin te schreeuwen “ik wil dat je weggaat, nu meteen! Ga David, ga en kom nooit meer terug!”

Boem, de deur slaat dicht, hij is weg, waarschijnlijk voorgoed, misschien zal ik hem nooit meer zien. Huilend val ik op de bank. “Hoe kan hij dat nou doen, dacht hij nou echt dat ik het zou begrijpen, ik ben toch niet gek!” Rare gedachtes gaan door mijn hoofd. Ik vraag mezelf af. “Zal hij dezelfde woorden gezegd hebben als tegen haar, zou hij haar verteld hebben dat ze de enige voor hem is, of zou ze geweten hebben dat ik bestond?” "Oke Daan, nu is het genoeg, je moet jezelf niet gek maken! Het leven gaat door." De minuten gaan voorbij, langzaam en zonder David. Ondanks dat hij iets geflikt heeft wat niet door de beugel kan, kan ik hem niet vergeten.

Dag na dag zit ik alleen thuis, kijk ik een beetje tv, zit achter mijn computer. School, ach dat interesseert me even helemaal niet. De telefoon neem ik niet op, smsjes beantwoord ik niet. Ik wil niets en niemand spreken! Drie dagen na de ruzie met David wordt mijn deur van het slot gedraaid. Daar staat ze dan, Marieke, mijn beste vriendin, met tranen in haar ogen komt ze naar mij toegelopen. Automatisch sta ik op, troost haar, weet niet waarom! “Wat is er, Mariek?” vraag ik zachtjes.

Citaat:

“Hij is dood Daan!” fluistert ze. “Wie is er dood” vraag ik. Dan dringt het tot me door. In paniek laat ik Marieke los. “David!” Zeg ik geschrokken, Marieke knikt. “Nee, dat kan niet, het mag niet, nu niet, nooit niet!” Marieke laat me uitschreeuwen, dan zak in elkaar en begin hard te huilen. Na enkele minuten kom ik een beetje tot rust. “Hoe?” Met moeite krijg ik dit ene, maar simpele woordje over mijn lippen. Marieke zwijgt, “hoe?!” dit keer wat harder. “Hoe Marieke, vertel het me, hoe?!” Ik zie haar twijfelen, dring nog een keer aan, ze begint te vertellen.“Hij zat met zichzelf in de knoop. Al een hele tijd. Op het ergste moment liet jij hem in de steek, ook al had je alle recht toe. Twee dagen lang heeft hij zich kapot gedronken, pillen genomen. Vanmorgen heeft hij zelfmoord gepleegd. Hij sprong voor de trein…” Marieke zwijgt even. “… de trein van kwart over acht, Daan… dat is de trein die jij altijd nam…”