Bokt.nl

Citaat:

Anna vertelde Mary het slechte nieuws voorzichtig op een kille donderdagavond. Mary was juist in de stal om September zijn haver te geven. Anna's aarzelende woorden kwamen toch hard aan.
Voor het eerst drong het tot haar door hoe dom ze was gewesst te geloven dat alles altijd hetzelfde zou blijven op de Kastanje Hoeve, dat er nooit een einde zou komen aan het heerlijke leventje daar.
Natuurlijk had ze beter moeten weten. Anna's vader was de eigenaar van de Kastanje Hoeve en Mary's vader was bij hem in dienst als knecht.
De famiele Dewar woonde in de mooie boerderij met het strooien dak.
Het stond op een enorm uitgestrekt gebied.
Mary Wilkins en haar vader woonden in De Sleutelbloem, een klein huisje aan het einde van een modderig pad dat langs de koeienstallen liep; dat huisje was een dienstwoning. Het verschil had de 2 meisjes nooit gehinderd. Geen van beiden had broers of zusjes en zij waren samen opgegroeid op de eenzame boerderij, blij met elkaars vriendschap.
Toen ze nog klein waren had meneer Dewar twee pony's gekocht, zodat de twee meisjes daarmee naar school konden rijden over het uitgestrekte ruiterpad.
Dat was het begin geweest van hun hartstocht voor paarden.
Toen ze elf waren moesten ze naar de middelbare school en konden ze niet langer meer te paard naar school, maar moesten ze iedere dag met de bus.
Niet lang nadat ze de dorpsschool hadden verlaten, verkocht meneer Dewar de 2 pony's.
Mary had gevochten voor het behoud van 'haar' pony, Rakker.
'Alstublieft papa,' had ze gesmeekt, 'We kunnen Rakker toch kopen van meneer Dewar en hem in onze schuur onderbrengen, daar is zeker genoeg plaats voor.'

Citaat:

'En waar moeten we het geld vandaan halen?' vroeg John Wilkins.
'Van mijn spaarbankboekje natuurlijk, pap.' Mary bracht nu al jarenlang het geld dat zij met haar verjaardag en met krestmis en voor diverse karweitjes kreeg naar de spaarbak. 'Ik heb bijna 400 gulden.'
'Die pony gaat je je laatste cent kosten,' zei haar vader. 'en afgezien daarvan, dat geld heb je zelf heel hard nodig. Je zult vast een heleboel dingen willen als je eenmaal een tijdje op je nieuwe school zit. Ik durf te wedden dat je dan gaat zeuren dat je niet bij de anderen hoort.'
'Alsof met dat iets kan schelen! Ik wil maar één ding en dat is Rakker kopen en hem helemaal voor mij alleen hebben. Ik durf te wedden dat meneer Dewar mij niet meer dan 350 gulden zal vragen, vooral als je bedenkt dat Rakker al half-en-half van mij was. En het is mijn geld papa...'
'Heb je je wel eens afgevraagt hoeveel het onderhoud van een paard kost?' vroeg haar vader rustig. 'We zouden het dier te eten moeten geven, nog afgezien wat daar allemaal bovenop komt, om dan nog maar te zwijgen over de rekeningen van de dierenarts af en toe. Tot nu toe was dat allemaal voor de rekening van meneer Dewar, jij mocht op die pony rijden om zo met Anna naar school te kunnen gaan. Je hebt eigenlijk zo ontzettend geboft.'
'Alstublieft, papa. Doe niet zo flauw. Dat geld kun je toch wel ergens op uitsparen?'
'Nu os het genoeg, kind!' John Wilkins was een forse man die niet gauw kwaad werd, maar nu was het zover. 'Ik begrijp niet wat jij je in je hoofd haalt. Alsof wij ons zomaar een pony kunnen veroorloven! Waar haal je die waanzin vandaan? Je hebt helemaal geen pony meer nodig, en daarmee uit!'
Voor Anna lag het totaal anders. Haar ging het natuurlijk ook aan het hart dat ze afscheid moest nemen van haar pony, maar daar stond iets opwindens tegenover. Haar vader had haar een eigen paard beloofd, een springpaard in plaats van een pony. Op plaatstelijke concoursen had zowel Anna als Mary zich onderscheiden als talentvolle springruiters en zij hadden op Roodvos en Rakker dan ook veel prijzen in de wacht gesleept.
hoe druk hij het ook had op de boerderij, altijd was meneer Dewar aanwezig op de concoursen als zijn dochter meedeed. Hij was ervan overtuigd dat Anna een grote toekomst stond te wachten in de springsport en het nieuwe paard zou haar daar een handje bij helpen.