Geplaatst Dit verhaal gaat over mij (Nadja) en mijn grootste droom tot nu toe. Een eigen paardje. Echt het lijkt mij zo fantastisch! Van veulen af aan, en zelf zien hoe het zich ontwikkeld. Zelf helpen met opvoeden. Elkaar steunen in moeilijke tijden. En samen van alles beleven. Iets leren van elkaar, en iets betekenden voor elkaar.
Maar mn moeder, wilt dat deze droom geen werkelijkheid wordt. Ze wilt niet, dat ik een pony neem. "Je kan de verandwording niet aan, Je hebt geen geld! Je bent pas 16 jaar! Ga eerst maar je school afmaken!" En al dat oliebol praat! Ze is zelf helemaal weg van d'r papegaai, die ze vorig jaar van mij heeft gekregen. Omdat ze er zo graag een wou hebbe. Nu krijsen ze samen elk liedje dat ze horen na. En wat krijg ik? Ik krijg minder aan dacht, en geen pony.
Ik rijd op een manege. Heel gezellig, daar niet van. Maar ik wil eens weten, eens voelen, hoe het is om zelf te bepalen wat er met je paard gebeurdt. Op een manege leer je dat niet. Je leert er wel de basis, het poetsen en hoe je moet leren rijden. Maar het onder houden van een paard, no way!
Het geluk dat ik een verzorgpaard en pony heb, is zo klein. In mijn omgeving is elk paard bezet, met 4 meisjes die de hele dag met het paard bezig zijn, en ruzie maken over wie er op mag rijden. Nee, ik heb wel geluk. 2 Stuks, helemaal voor mij zelf. Ik mag er heel veel mee doen, maar alles... Nee dat niet.
M'n verzorgpony, shetlander, is op het moment bevallen van een veulen. Een merrie'tje. Amy. Een mooi bont veulentje. Net als haar mamma. Serena is heel trots op dr veulen. Ze laat d'r dan ook over al showen, en niemand mag dr aan raken. Zelfs ik niet.
Amy staat nu te koop. Ze is net 3 dagen oud, en nu al zijn er mensen wezen kijken om haar te kopen. Ik ben er bij geweest, en ik heb Serena heel mooi gepoetst, maar dat laat Amy nog niet toe, het is nog te nieuw voor haar. Allemaal mensen, die je willen aaien, en willen zien hoe mooi je bent. Maar dat je zelf heel bang en klein bent, voor die grote mensen. Je weet niet eens wat het zijn, mensen. En dat mag ik haar gaan leren, van de eigenaar.
Dat wil ik zo graag, maar k ben bang, dat ik me er zo erg aan ga hechten. En dat ze over 8 maanden, de stal verlaat. Zonder een knuffel of kus van mij. Ze halen dr gewoon weg. Dat heet afspenen.... Wat een raar woord is dat. " Dit veulen is al afgespeend!" Nee, dat zal ik nooit zeggen, veels te raar! Ik wil haar kopen, maar mn moeder is het probleem.
Het is dinsdag, 4 januarie 2005. Ik ben weer bij mijn schatjes geweest. Romeo voelde zich weer beter. Dat is mijn verzorgpaard, die de beste vriend van Serena. Het is een tuiger, een lekker dik paardje. Hij heeft 28 november een koliek aanval gehad. Bijna overleden..... Maar door mijn warme woorden, is hij er boven op gekomen, dat is wat ik denk. Ik zat alleen in de stal, de dierenarts was even naar zn auto, en de eigenaar liep er achter aan. Daar zat ik dan, in mn eentje. Lekker rustig, en hij overleefde het. "Gelukkig maar, want zonder hem kan ik niet leven." Het is een groot stuk vlees, die erg gewild is bij de slager. Ze krijgen er vast 10,000 euro voor." Schreeuwde mn moeder vaak tegen mij. (Het doet bij mij zeer. Maar ik laat het niet merken, denk ik. Ze kan er niet tegen, als ik over mijn paarden vrienden begin. En dat vind ik zo jammer. ) Ze word gewoon jaloers, ze kan niet hebben, dat ik met paarden kan omgaan en zij niet! Die trut, wilt gewoon niet dat ik iets kan wat zij niet kan.
Maar ik vertel weer iets over Romeo, Serena en Amy, want over mn moeder is allemaal negatief. Romeo en Serena mochten vandaag naar buiten, lekker hun benen strekken. En amy, die vond het maar raar die was voor het eerst buiten, in de koude sneeuw. Nee niks voor haar. Ze bleef lekker binnen staan. Serena keek er niet naar om. Ik liet ze naar buiten rennen. En deed het hek achter Romeo's kont dicht. Hij liet een scheet na, van blijdschap! Samen stalen ze de show, een shetlander, en een tuiger. Prachtig!
Maar toen dacht ik aan Amy. Ik liep naar de stallen, en daar lag ze dan. Heel lief, opgerold als een poesje het ook zal doen. Ik hurkte in de stalopening, en keek naar Amy. Ze werd wakker, en ze schrok! " Sorry, Amy. Dat was niet mn bedoeling." Fluisterde ik zachtjes. Ik pakte een appelsnoepje, en ik legde hem in mn hand, zo dat Amy kon kijke wat het was. Amy stond op, en was (gelukkig!) zo nieuwschierig wat het was, ze kwam naar me toe, en friemelde aan het snoepje. Ineens likte ze mn hand. En daarna het snoepje. "lekker he Amy?" Zei ik zachtjes tegen haar. Ondertussen probeerde ik haar te kunnen aaien. Heel zachtjes, en rustig. Ze liet het toe, eindelijk! Het gaf me wel een kick, want zij liet haar aaien door mij! Ik aaide dr neusje, en ik bedacht me ineens, dat ik dr wel een halstertje kan leren dragen. Ik pakte het halstertje, die ik speciaal voor amy gekocht had, en ik liep weer naar de stal.
Amy kwam weer nieuwschierig naar me toe. Ik hurkte weer naar haar toe, en liet dr ruiken aan het halstertje. "Kijk Amy, deze is van jou." En ik maakte het halstertje zo groot mogelijk, en deed hem voorzichtig over amy's neusje, en over dr oortjes. Ik klikte het halstertje vast. Amy was zo rustig, zo lief! Echt, net een droom. Ik gaf haar veel aaitjes, en praate zachtjes tegen haar. Ze sloot dr oogjes, en ging heel voorzichtig liggen. Ik vond dit echt zo mooi! Ik besloot om naast dr te gaan liggen.En we vielen samen in slaap....
Ik werd ineens wakker, er likte iets over mijn wang, en iets kriebelde in mn haar. Ik deed mn ogen open, en ik keek recht in de ogen van Amy. Ineens bedacht ik me, dat Romeo en Serena nog buiten stonden. Ik liep naar de wei, en ze waren lekker aan het grazen. Ik riep ze allebei, en ze reageerden meteen. Serena bleef staan, ze had blijkbaar meer intresse voor het gras dan voor mij. Romeo, kwam wel naar me toe. Hij dacht vast dat ik een wortel voor hem had. Ik pakte het halstertouw van het hek, en klikte aan het halster van romeo. Serena besloot ook maar om te komen. Ook klikte ik met een halstertouw aan haar halster. Ik deed het hek open, en liep met ze naar stal. Luid gehinnik, van serena naar amy, en van amy naar serena. Serena liep heel hard naar stal, en ik liet haar maar los. Ze liep meteen naar dr stal, en liet r veulen drinken bij haar. Romeo liet ik maar niet los, die gaat meteen naar het voer, en eet alles op.
Na dat ik romeo in de stal had gezet, moest ik naar huis. "Tot morgen schatte bollen!" En ik pakte mn fiets, en reed naar huis.
reacties mag
] 