
vergeet mijn tranen
hoe bitter ze ook waren
vergeet mijn woorden
hoe fel ze ook kwetste
maar onthoud mijn lach
die je zo vaak hoorde
die zo vrolijk was
die zo gemeend was
denk niet aan tranen
wanneer je mijn naam hoort
maar aan al die momenten
dat we het zo fijn hadden samen
voel me goed
zelfs gelukkig
mijn tranen
ben ik even vergeten
ken mezelf weer
durf te luisteren
naar mijn hart
naar mezelf...
een zware mist
leek zo dicht
was in een korte tijd
(plots?)weg getrokken.