Bokt.nl

Citaat:

Het was een prachtige zomerdag. De zon stond hoog en stralend in de lucht, mensen begroetten elkaar vrolijk in het kleine, gezellige dorpje. Er was niets dat verraadde dat deze mooie dag het begin van een ramp zou worden voor de familie Dawson. Dave en Chrissie, de jongste kinderen, een tweeling van 9 jaar, waren samen aan het voetballen in de tuin. Beiden hadden lichtbruin haar en dezelfde kleur ogen. De tweeling zat altijd vol energie en levenslust en ze zagen eruit alsof ze nooit moe zouden worden. Jack van 12 was met zijn oudere broer Dylan van 21, in een diepgaand gesprek verwikkelt. Jack was een slimme jongen, evenals Dylan, en hij wilde altijd alles weten. Hij was een rustige jongen die hard zijn best deed op school en goede resultaten behaalde. Dylan leek niet op zijn vader of moeder. Hij had wel een knap gezicht, met fijne gelaatstrekken, donkere haren en ogen, een gespierd lichaam en gevoel voor humor. De mensen in het dorp mochten hem graag door zijn fijne karakter. Lilly zat in een kleine boom. Ze had hele lichtblonde haren en de felblauwe ogen van haar moeder en was altijd aan het flirten met jongens. Met haar 17 jaren was ze een leuke meid om te zien, maar niet heel bijzonder. Haar ouders hadden haar al vaker gezegd dat ze eens voorzichtiger moest worden, maar Lilly luisterde er nooit naar en ging haar eigen gang. In de schaduw van de grote boom zaten Steven en Joëlle, die gemoedelijk naar de activiteiten van hun kinderen keken. En dan was er nog Keira, hun oudste dochter. Keira was nu 19 en had een schitterend figuur, golvende lichtbruine haren en reebruine ogen, net als de tweeling. Keira verafschuwde de manier waarop haar jongere zusje Lilly met jongens omging. Zelf werkte ze altijd hard op school en had enkele maanden geleden trots haar diploma in ontvangst genomen. Ze had weinig tijd gehad om met jongens om te gaan, maar ze had er ook geen behoefte aan gehad. Geërgerd keek Keira naar Lilly, die vanuit haar boom aan het flirten was met de buurjongen. Lilly had volgens haar geen doel in het leven en wilde alleen maar bezig zijn met jongens. Ze rekte zich uit en stond op om de theepot opnieuw te vullen.
Op haar blote voeten wandelde ze door het huis en keek vanuit de keuken door het raam naar buiten. Haar ouders waren aan het praten met de buurjongen. Haar gezicht vertrok toen ze Lilly zag, die aanbiddend naar Erik keek. Keira’s ogen gleden verder door de tuin en ze glimlachte toen ze Dylan en Jack zag, waar ze heel goed mee op kon schieten. Jack was 7 jaar jonger dan zij, maar zo voelde het niet. Voor zijn jonge leeftijd wist hij al ontzettend veel en hij was erg leergierig. Haar blik werd nog zachter toen deze bleef rustten op Dylan. Soms had ze het gevoel dat hij haar beste vriend was, in plaats van haar broer. Dylan en zij waren onafscheidelijk en konden overal over praten met elkaar. Samen vormden ze een knap paar. Glimlachend dacht ze terug aan de keer dat iemand gevraagd had of hij haar vriend was. Inmiddels kookte het water. Keira goot het in de theekan, liep ermee naar buiten en voegde zich weer bij haar ouders op het terras. Haar vader keek naar haar vastberaden en evenwichtige houding, terwijl hij het hem alweer opviel hoeveel Lilly en Keira van elkaar verschilden. Keira was altijd veel verstandiger geweest, Lilly veel losbolliger. “Er is weer thee,” riep Keira. Dylan en Jack kwamen thee halen, de tweeling riepen dat ze niet hoefden en voetbalden lustig verder en Lilly gaf geen reactie. “ Lil, thee!” riep Keira nog een keer. Lilly maakte een geërgerd handgebaar en flirtte door met de buurjongen.

Dat was voor Keira de druppel die de emmer deed overlopen. Boos stampte ze naar Lilly, greep haar arm en trok haar uit de boom. “Kun je nou nooit eens die jongens met rust laten?” riep ze woedend. IJzig keek Lilly haar aan. “Bemoei je met je eigen zaken, trut. Je bent gewoon jaloers dat ik zoveel jongens kan krijgen en jij niet één!” Keira’s ogen vonkten toen ze deze opmerking hoorde. “Hoe dúrf je dat te zeggen! Jij bent gewoon een losbollige slet! Kijk eens naar hoeveel pap en mam voor je doen! Denk eens een keer aan je studie, je toekomst, je leven! Het enige wat jij doet is jongen na jongen verslinden! Hoe denk je later geld te verdienen?!” Kalm staarde Lilly haar oudere zus aan en voelde een steek van jaloezie. Waarom was Keira zo ontzettend knap en zij maar zo gewoontjes? Ze zou er alles voor doen om er net zo uit te zien als haar zus, ook al zou ze dit nooit toegeven. “Ik zoek een baan als model, trouw met een rijke kerel en dan ben ik binnen,” antwoordde ze koeltjes. Boos schudde Keira haar hoofd, de woede stond nog in haar ogen te lezen. Hoe kon ze aan Lilly’s verstand brengen dat ze eerst moest investeren voordat ze kon genieten van het leven? “Je laat Erik nu met rust en komt bij ons zitten, of je nu wilt of niet! Zo is het wel genoeg,” besloot ze. Haar ouders hadden niet ingegrepen, omdat ze wisten dat Keira gelijk had. Lilly luisterde met dit soort dingen niet naar haar ouders en de woede-uitbarstingen van Keira hadden vaak wel effect. “Pááp,” jengelde Lilly. “ Nee, Lilly, Keira heeft gelijk. Luister naar haar en leer ervan.” Daarmee was de discussie gesloten en bedremmeld nam Lilly afscheid van Erik. Keira voelde zich niet triomfantelijk, zoals ze misschien had moeten doen toen haar vader haar gelijk gaf. Bedrukt keek ze naar Dylan en haar blik ontmoette die van hem. Zijn respect voor haar was er duidelijk uit af te lezen. Ook hij vond dat Lilly te makkelijk was en prioriteiten moest stellen.
Puffend kwamen Dave en Chrissie aanrennen. Zij hadden gewoon doorgespeeld tijdens het voorval tussen Keira en Lilly. Het gebeurde wel vaker en ze keken er niet meer zo van op dan in het begin. “Pap, gaan we morgen zwemmen in de beek?” vroeg Chrissie. Hun vader keek glimlachend naar zijn vrouw. De beek was een typisch gezinsuitje. De kinderen konden er hele dagen spelen en genoten ervan. “Kijk maar eens hoe het weer morgen is. Als het goed weer is, gaan we naar de beek,” besloot hij. Dave en Chrissie renden juichend het huis binnen om op teletekst te kijken wat de voorspelling was. Ook Jack glunderde van oor tot oor. Het duurde niet lang voordat de tweeling terugkwam met het nieuws dat er voor morgen heerlijk weer opgegeven werd.