[Verhaal] Roos
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Pagina 1 van de 1
- Hermelijn
-
- Berichten: 6664
- Geregistreerd: 05-05-02
- Woonplaats: Maastricht
[Verhaal] Roos
Geplaatst door de TopicStarter : 02-12-04 01:10
Ayla, Selene, Eva, Nicole, Anne, Sander, Thijmen en natuurlijk aan mijn liefste zusje, Katja.
Ik hou van jullie. Van jullie allemaal. Van Ayla’s continue gezeur over haar gewicht, Selene’s obsessies die elke week veranderen, Eva’s drang naar perfectie, ik hou van alles van jullie.
Het is niet bewolkt vannacht. De eerste nacht in weken dat er niet een wolkje in de lucht hangt. En ik kan het weten, want ik ben elke nacht opgeweest. Niet bewust opgebleven, maar elk uur door het raam turend, om te zien dat er weer wat tijd is verstreken voordat ik mijn vermoeide lichaam weer door de routine van opstaan, school, thuiskomen en in bed liggen moet laten gaan. Iedere dag opnieuw.
Ik heb alle sterrenbeelden zien komen en gaan. Steeds maar weer keek ik naar de sterren, en vroeg me af wat daarbuiten was. ’t Grappige aan slapeloosheid is dat alles een waas wordt. Als een zombie liep ik door het leven, en niemand van jullie merkte het. Niet dat ik het jullie kwalijk neem, ik leef al zo lang niet dat ik niet meer weet hoe het is om wel te leven.
Het spijt me dat ik er niet voor je kon zijn, Ayla, toen je het moeilijk had. Het spijt me dat ik weg ben gerent toen je opbiechtte dat je niet voor je blinde darm in het ziekenhuis lag, vorig jaar. Ik kon het niet aan, kon het niet uitstaan dat uitgerekent jij sterk genoeg daarvoor was. Al die keren dat ik het probeerde, dat ik ’s ochtends wakker werd met harde bebloede lakens om me heen… Terwijl jij in een keer bijna van alles af was. Maar lieverd, je moet onthouden, ik hou van je. En wat ik ook doe, ik blijf van je houden. Ik hoop dat het nu goed met je zal blijven gaan.
Selene, mijn mooie meisje met je lange blonde haren. Ook al is er veel gebeurt tussen ons, altijd hebben we elkaar weer weten te vinden. Ik kan me nog steeds heel goed die nacht herinneren in the Sun, toen we elkaar opeens weer tegenkwamen na die grote ruzie. Het was eigenlijk meteen weer goed, aan het eind van de avond hingen we als vanouds boven onze drankjes te lachen.
En Eva, ook al ken ik je nog maar kort, in die tijd ben je wel een ontzettend goeie vriendin van me geworden. Aan jou heb ik werkelijk alles verteld, dingen die niemand van me weet, dingen waarvan niemand ooit had kunnen vermoeden dat ze in me omgingen, en toch heb jij ze uit me gekregen. Je hebt mijn pijn iets verzacht, ik wil dat je dat weet. Jij bent echt een van die zeldzame diamanten in een mensenleven, en jij was de mijne.
Mijn mutsies, Nicole en Anna. Jullie zijn altijd samen, in mijn gedachten en in het echte leven. Volgens mij heb ik jullie nog nooit zonder elkaar gezien. Ik heb er wel eens om gehuild, als ik zag hoe close jullie waren met elkaar. Zoiets moois heb ik nog nooit gezien. Jullie zullen het vast nooit gemerkt hebben, maar rondom jullie hing altijd een soort wolk van vrede, ik werd er rustig van en ik weet zeker dat ik niet de enige ben.
Sander, ook jou ken ik nog maar kort. Toch wil ik je bedanken voor wat je voor me betekent hebt. Vanaf de eerste keer dat ik je aankeek, voelde ik me aangetrokken tot je, en toen ik je eindelijk ontmoette, was ik voor de eerste keer in lange tijd écht blij. Inmiddels is er veel gebeurt tussen ons, maar mijn dromen hebben me weer voor de gek gehouden. Ondanks dat hou ik nog steeds van je.
Dat brengt me naar Thijmen. Ook voor jou een woordje, hoewel ik niet in woorden kan vatten hoeveel jij voor me betekent hebt. Altijd als ik ergens mee zat, als ik het huis uit gedreven werd, als ik niet meer met mezelf kon leven, was jij er. Oplossen kon je het nooit, daarvoor zat je zelf te diep in de problemen, maar voor een meelevend woordje of een knuffel was je er altijd voor me.
Als laatste wil ik nog wat zeggen aan m’n allerliefste zusje. Kat, we hebben altijd ruzie. Je haalt het bloed onder m’n nagels vandaan, maar ik zou niet zonder je willen leven. Ik hoop dat je het wel zonder mij kunt, jij was toch altijd al de sterkste van ons twee. Ik hou gruwelijk veel van je, maar zelfs jouw liefde is niet genoeg om mij hier te houden.
Het is niemands schuld dat ik ben wie ik ben. De enige wie je de schuld zou kunnen geven, ben ik zelf, want ik zorg voor deze gedachten en ik volg ze na. Ik weet dat het slecht is, ik weet dat ik niet zo zou moeten denken, maar ik kan er niks aan doen. Ik walg ervan, ik walg van mezelf, ik walg van wat ik mezelf elke nacht aandoe, ik walg van het feit dat ik leef. Als ik in de spiegel kijk krijg ik kotsneigingen, als ik denk aan hoe mijn lichaam eruit ziet vraag ik me af hoe iemand ook maar vrienden met me kan zijn.
Niemand van jullie, misschien Katja, weet hoe het begonnen is, en alleen ik weet hoe dit eindigt. Leven doet zo veel pijn. Het voelt alsof duimschroeven tergend langzaam worden aangedraait, en ik ben moe van het vechten ertegen. Ik vecht al zo lang, ik kan me niet herinneren hoe het is zonder te leven en ik wil het gewoon niet meer. Niks helpt, niks kan me meer helpen.
Ik snap dat het voor jullie voelt dat ik jullie in de steek laat. Jullie hebben zoveel voor me gedaan, hebben me door moeilijke tijden geloodst, maar mij kunnen jullie niet meer redden, ondanks jullie pogingen. Dus wees alsjeblieft niet bedroeft… Wees blij voor me, dat ik eindelijk, na jaren van proberen, deze stap ga nemen.
Death is but the next adventure…
Ik hou van jullie, voor altijd,
Roos.
- Annash
- Blogger
-
- Berichten: 26821
- Geregistreerd: 09-06-03
- Woonplaats: Achterhoek
- Veirl
-
- Berichten: 19818
- Geregistreerd: 08-01-03
Geplaatst: 03-12-04 18:12
Alacairion schreef:Mooi scarlet.. heel mooi..
Precies zoals het in het echt is, ik bedoel, heel realistisch
Jee, ik kan niet echt zeggen wat ik nou echt bedoel, heb niet de goede woorden ervoor.
Het is zó realistisch dat alles begon te draaien toen ik dit las..
X roos
Wat ik nog enger vind om nu zo te zien 'X roos'
Staat ook al onder het verhaal
Heel erg mooi geschreven!
Pagina 1 van de 1