Geplaatst Een hoop stress en een paar correcties later komt er dit uit.
Ik heb best een fijne jeugd gehad, daar gaat het echt niet om.
Maar ik heb pech gehad, veel pech.
Mijn ouders hebben mij laat gekregen, mijn moeder was 38.
Ik kwam maar niet, zal ik maar zeggen.
Maar toch, op een gegeven moment lukte het, blijkbaar wel.
Doordat mijn ouders mij zo laat kregen, heb ik best veel "oudere" ooms en tantes. De nodige risico's dus.
Maar allez, terzake.
Een van mijn eerste herrinnering, moet ik toch wel even teruggraven in mijn verleden. Ik lag bij mijn tante op de logeerkamer en mijn ma kwam binnenstormen. "We moeten naar huis, meid. Je oomJ is ziek. "
"Ja maar mam. Ik ben ook soms ziek, dan komt er ook niemand naar mij toe
"Wij dus naar huis, oomJ in het ziekenhuis. Hartaanval, blijkbaar.
Ik had geen flauw idee wat een ziekenhuis was, laat staan een hartaanval. Ik had flink de pee in!
Dit al heeft me toch wel wat aangesproken, maar alles kwam goed.
Ik had een heel erg fijn leventje. Tot de dag dat het lot ons voor de tweede keer trof. Mijn oom, mijn allerliefste oomX kreeg toen ik 9 was een hartaanval. Mijn andere oom dus. Dat sprak mij ook wel redelijk aan, alhoewel, ik was negen.
Ook hij kwam er weer bovenop, we hebben nog samen een paar prachtige jaren gehad
Tot dat verrekte noodlot ons weer trof Hij kreeg opnieuw een hartaanval, op de golfbaan. Dit was de fatale klap.
Hij stierf. Mijn beste maatje, mijn oompje.. Hij wasser niet meer..
Ik was 12, zat in de brugklas en had net een fijn leventje opgebouwd.
PATS! BOEM! Weg leventje. Mijn klasgenoten lieten mij vallen, omdat ik zo stil en dik was. Ik heb een paar verschrikkelijke jaren gehad, maar ik ben er weer bovenop gekomen. Ik had een paar lieve vriendinnen, ik was eindelijk gelukkig.
Ik had deze herfstvakantie erg zin in de vakantie. We zouden op vakantie gaan met mijn ooms J&P, met mijn tante (weduwe van J) en wij met ons drietjes. We ZOUDEN ja.. Mijn vader heeft mijn tante opgehaald, woensdag voor we vertrokken. Ze woont 150 km verderop, in haar eentje
.Ze kreeg die donderdag een hartaanval. Mijn tante, mijn lieve,lieve tante.
Zij is mijn steun en toeverlaat. Een hartaanval, voor mijn ogen.
Ze was bij ons thuis.. De hele herfstvakantie in het ziekenhuis doorgebracht, maar tóch hebben we er het beste van gemaakt.
En nu? Hoe gaat het nu met mij?
Nou, wel goed.
We hebben mijn tante vorige zondag teruggebracht, naar haar huisje waar ze ooit met mijn oom woonde.
Ik hoop dat het noodlot ons voorlopig met rust laat, ik heb er genoeg van!
Bedankt voor het lezen, ik MOEST het eruit gooien!
