Boek van mijn vriendin!!!
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
- El_vis
-
- Berichten: 3994
- Geregistreerd: 25-01-04
- Woonplaats: Heesch
Boek van mijn vriendin!!!
Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-04 20:07
Ik heb een vriendin die net een paardenboek aan het schrijven is.
Ik vind het wel grappig dus ik zet effen elke week een nieuwe bladzijde ervan op bokt want dat wil ze ook graag en ik krijg ze opgestuurd dus.
Hier is de eerste bladzijde:
Jazzic Joe
Hoi mam!
Het is middag, en Maaike komt net uit school als ze de voordeur hard achter zich dichtgooit.
Ze loopt langs de T.V en doet die aan, daarna loopt ze door naar de keuken terwijl ze onderweg haar jas en tas even snel uitdoet en op de schommelstoel neergooit.
Haar moeder heeft in de keuken al een bordje met pannenkoeken neergezet,en ze gaat er gelijk bij op een stoel zitten.
Terwijl haar moeder een beetje kletst over wat ze die dag allemaal voor interessants (saai’s) heeft meegemaakt eet ze zo snel mogelijk haar pannenkoekjes op, zodra ze het op heeft onderbreekt ze het lange verhaal van haar moeder en terwijl ze naar haar kamer rent roept ze haar moeder nog even snel toe dat ze wel een paar uurtjes weg zal zijn.
Als ze op haar kamer aankomt kleedt ze zich snel even om en doet haar chaps aan.
Daarna rent ze weer naar beneden en trekt haar jas weer aan.
Waar ga je heen Maaike?!
Jessie….!
En hoe lang zei je dat je weg bent?!
Een stuk of drie uurtjes ofzo.!
Maar wanneer eet je dan?!
Ik haal wel effen ergens een patatje ofzo.!
Je geeft echt veel te veel geld uit aan eten en paarden!
Mam,ik geef bijna nooit geld uit aan Paarden!
Ach ja, laat ook maar, ik ga.
Doei!
Maaike wach..!
En de rest hoorde al niet meer.
Toen ze buiten was stapte ze op haar fiets en reed de richting van de Kelly Ranch uit waar ze weer van haar fiets stapte en het grote hoge hek binnen liep.
Daar aangekomen liep ze door naar de kleine wei waar ze voor het hek stil bleef staan.
Jessie!!
Even later hoorde luidgehinnik van een hoekje uit de wei komen.
- Annash
- Blogger
-
- Berichten: 26837
- Geregistreerd: 09-06-03
- Woonplaats: Achterhoek
- Anoniem
Geplaatst: 25-05-04 20:36
- hier ook een beetje mis is de beschrijving van de omgeving. Nu is het een opsomming van gesprekken en handelingen, terwijl je geen idee hebt van waar die zich afspelen. Ja, huis - slaapkamer - stal met wei. Maar wat voor huis is het? Koude kak? Twee onder 1 kapje? In de stad of in een dorp? Hoe ziet de stal eruit, hoeveel boxen zijn er en hoeveel paarden staan er? Is het een klein rommelig pensionstalletje of een superdeluxe manege?Ook kan er meer gezegd worden over de dialogen. Van moeder krijgen we te horen dat ze opmerkt dat haar dochter zonder iets te zeggen het huis uit stormt en dat die dochter teveel geld aan patat en paarden uitgeeft. Maar wat voelt ze als ze dat vertelt? Is ze een alleenstaande moeder die moedeloos wordt van het feit dat zij hele dagen onderbetaald en ongeschoold op kantoor zit terwijl haar dochter haar opleiding en zakgeld vergooit aan haar paard? Is de moeder juist geirriteerd, omdat haar dochter er steeds vandoor gaat terwijl ze beloofd had juist meer te helpen in het huishouden? Of weet ze eigenlijk dat haar dochter altijd standaard rond deze tijd naar haar pony gaat, maar begint ze er nu ruzie over te maken omdat ze zich ergens op af wil reageren omdat ze haar huwelijk niet meer wil zitten en wil scheiden?
Op dit moment komt mij de hoofdpersoon als een tamelijk egocentrisch figuur voor dat lekker doet wat ze zelf wil en zich nergens anders wat van aan trekt. Dat is een heel gezond thema om over te schrijven als je in de pubertijd bent, maar het maakt het de lezer er niet makkelijker op om zich in je hoofdpersoon in te kunnen leven. Gooi er dus gevoelens tegenaan: waarom gaat ze zo snel het huis weer uit: wil ze thuis klusjes ontduiken, heeft ze juist beloofd te helpen op stal of heeft ze haar paard nog maar net? Waarop eet ze liever patat ergens bij een kraam dan thuis bij haar familie? En ga zo maar door.
Ik zou tegen je vriendin zeggen, blijf schrijven, maar blijf daarnaast ook andere boeken lezen en ga die bestuderen om te zien wat voor kunstgrepen de schrijvers toepassen om jou een bepaald gevoel te geven bij bepaalde scenes. Probeer voor iedere scene of hoofdstuk een gevoel te verzinnen dat je als leidraad neemt. Het eerste deel zal bijvoorbeeld vaak erg positief, gelukkig en blij zijn, waarbij het tweede deel - als het probleem geintroduceerd wordt - een spannender en misschien wel geirriteerde toon krijgt. Vervolgens lopen de spanningen hoog op en krijg je vaak wanhoop en drama's, met daarna het moment dat alles heel snel gaat en tegen alle verwachtingen in toch nog op zijn pootjes terecht komt, met veel adrenaline erin, om te eindigen met een happy end waarin pony en amazone gelukzalig de zonsondergang tegemoet rijden. Als je een plot hebt, zal dat in veel gevallen deze lijn volgen. Het probleem met een plot hebben is echter vaak dat je je teveel op de gebeurtenissenreeks gaat toeleggen en minder op de daaraan vast zittende emoties. Daar zou ik dus aan gaan werken. Niet de wat, wanneer en hoe vragen, maar de waarom.
Wens haar maar veel succes!
- El_vis
-
- Berichten: 3994
- Geregistreerd: 25-01-04
- Woonplaats: Heesch
Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-04 11:50
En daar kwam een mooie donkerbruine Mustang merrie naar haar toe gedraafd.
Maar toen ze bijna bij het hek was kwam er opeens een wat bredere spierwitte hengst vanachter het schuurtje aangegaloppeerd en begon met ontblote tanden naar haar te happen.
Bowy!
Jij pestkop!
Maaike pakte een halstertje van de haak bij het hek af en stormde op de witte hengst af met zwaaiende armen.
De hengst schrok zo van haar plotselinge bewegingen dat hij er als een haas vandoor ging.
Daar liep Maaike weer rustig af op de kleine merrie die weer rustig bij het hek was gaan staan, en deed haar het halster om en klikte er daarna een touwtje aan.
Daarna deed ze het hek achterhaar dicht en liep met haar pony naar de grote poetsplaats waar ze haar beste vriendin Alice al zag staan met haar eigen pony Mike.
Hey meid!
Je halster zit niet goed,…….?
Heb je weer een gevecht gehad met Bowy?
Maaike keek haar serieus aan.
Ja dus.
Ze zette Jessie naast Alice pony neer en liep even weg naar de zadelkamer en haalde daar uit haar kluisje haar tas met poetsspullen.
Hoi,
Maaike schrok op en keek achterom.
Het was Tom, de staljongen.
Oh, uh hoi Tom.
Tom was haar beste vriend,maar jammer genoeg had hij een oogje op haar gehad en daardoor was hun vriendschap een beetje verslapt.
Ze draaide zich weer om en pakte haar tas weer op.
Zal ik je even helpen met het poetsen?
Nee, dat hoeft niet, dat kan ik zelf wel.
Ze liep om hem heen naar de deur, maar Tom was haar voor en deed snel de deur voor haar open.
Tom, ik heb toch al gezegd dat ik niets wil, geen vriendjes enzo..
Ja weet ik wel, ik ben gewoon aardig, mag een vriend niet een keer gewoon aardig doen?
Oke, wat wil je van me?
Uh,
Nou?!
Dat nieuwe meisje je in de klas, en uh.
Ohhh, je wil dat ik haar voor je uitvraag of zoiets?
p.s wat betekend egocentrish ofzoiets?
- Idooltje
-
- Berichten: 2313
- Geregistreerd: 30-03-03
- Woonplaats: Breda
- Anoniem
Geplaatst: 26-05-04 21:24
Wat wel een ding is om goed op te letten, is dat je van tevoren bepaalt vanuit wie zijn gedachten je het verhaal schrijft. Dit is een voorbeeldje van hoe het niet moet:
'Waarom heb je nu alweer de drollen niet opgeruimd?' riep ik kwaad. Mijn zusje liet altijd alle rotklusjes liggen en wie moest er weer voor opdraaien? Ik natuurlijk. En ik had daar nu genoeg van.
'Ik had geen tijd, dat zei ik toch?'. Lisa voelde zich in het nauw gedreven en wist dat ze langzaam rood werd. natuurlijk was ze de drollen vergeten, maar had ze al niet genoeg aan haar hoofd? Het was al moeilijk genoeg om te doen alsof alles normaal was, met wat ze gisteren te weten gekomen was... Maar zou haar zus dat ooit begrijpen?
'Je zoekt het maar uit,' riep ik over mijn schouder, terwijl ik de mestvork in de kruiwagen gooide en naar de zadelkamer liep, 'ik vertik het om nog langer de rotzooi achter jouw kont op te ruimen. Het is ook jouw pony en ik laat me niet langer als slaaf behandelen.' Alsof ze dat nog zou horen. Die was natuurlijk al lang weer met haar hoofd bij de volgende keer dat ze ging rijden.
Verdrietig draaide Lisa zich om en keek over de staldeur de donkere box binnen. Meteen verscheen de gouden neus van Jasmijn naast haar hoofd. De pony keek haar even aan en duwde even met haar neus tegen Lisa's wang. Zachtjes blies ze haar vriendelijke adem in het oor van het meisje en bewoog zich toen weer naar het hooi. Haar meisje keek verdrietig. Maar hadden ze net niet heerlijk gereden? Was ze soms boos? Heb ik iets verkeerd gedaan? Jasmijn zuchtte diep en kauwde peinzend op de laatste sprietjes.
Wat hier niet klopt, is dat je in drie verschillende hoofden tegelijk zit. 1. in de ik-persoon, 2. in het hoofd van Lisa en 3. in het hoofd van de pony Jasmijn. In het begin lijkt het heel handig om zo te schrijven, omdat je precies kunt zeggen hoe iedereen zich op welk moment hoe voelt, maar met dialogen kom je al snel in de knoei. Als lezer raak je namelijk de weg kwijt als je in de ene regel nog kwaad bent (ik-figuur), je vervolgens verdrietig bent (Lisa) en dan weer verward (pony). Op die manier werk je jezelf als schrijver tegen omdat je de lezer steeds verhindert een band te krijgen met de hoofdpersoon. Als lezer ga je jezelf identificeren met de hoofdpersoon als je een goed boek leest, en je maakt alle gevoelens door die de hoofdpersoon doormaakt - als het goed is. Dus je wilt of de ik-figuur zijn die terecht kwaad is op dat rottige jongere zusje, of Lisa die zich geen raad weet met het nieuws dat ze gisteren gehoord heeft en niet meer weet wat ze moet doen, maar wel weet dat het zo niet langer kan, of de pony die weliswaar ziet hoe haar mensen zich voelen, maar niet begrijpt waarom ze dat zo voelen en zich schuldig voelt omdat haar lievelingsmensen niet gelukkig zijn. Maak een keuze.
Stel, je volgt de ik-figuur, dan ga je het verhaal vanuit haar ogen bekijken. Alle gevoelens en gedachten die je beschrijft, zijn nu de hare. aangezien Ik niet telepatisch is, kan ze immers niet de gedachten van haar zusje en pony beschrijven. Dan wordt het dialoogje zoiets:
'Waarom heb je nu alweer de drollen niet opgeruimd?' riep ik kwaad. Mijn zusje liet altijd alle rotklusjes liggen en wie moest er weer voor opdraaien? Ik natuurlijk. En ik had daar nu genoeg van.
Ik zag Lisa verschrikt opkijken van de staldeur en vuurrood worden. 'Ik had geen tijd, dat zei ik toch?'. Ze draaide zich weer naar de staldeur en keek stug voor zich uit. Ik hoorde Jasmijn tevreden op haar hooi kauwen. Dat was tenminste iets, dat Lisa haar nog haar voer had gegeven. Maar gewoon ook de drollen uit de bak halen, was dat nu zo moeilijk? En waarom leek het alsof ze zich betrapt voelde, alsof er meer speelde? Had ze soms weer wat uigespookt? Als ze gewoon eens nadacht voordat ze iets deed, zoals ieder verstandig mens zou doen. En gewoon haar taakjes afwerkte!
'Je zoekt het maar uit,' riep ik gepikeerd over mijn schouder, terwijl ik de mestvork in de kruiwagen gooide en naar de zadelkamer liep, 'ik vertik het om nog langer de rotzooi achter jouw kont op te ruimen. Het is ook jouw pony en ik laat me niet langer als slaaf behandelen.' Alsof ze dat nog zou horen. Die was natuurlijk al lang weer met haar hoofd bij de volgende keer dat ze ging rijden. Soms begreep ik echt niets van haar.
-> Omdat de ik-figuur bij haar zusje en pony wegliep, kun je niet meer laten zien wat die twee uitspoken. Als je dat wel doet, dan vergt het enige kunstgrepen om de lezer zijn gedachten af te buigen van de grote boze zus die nu in de zadelkamer is, naar die van het kleine zusje toe. Het kan wel, maar het wordt al snel onnatuurlijk. Let ook op het verschil tussen 'ik zag haar rood worden' en ik voelde me rood worden' in het eerste stukje. Het eerste is vanuit een hoofdpersoon geschreven die de wereld vanuit haar ogen beschrijft en een ander ziet blozen, het tweede is geschreven door een hoofdpersoon die voelt dat ze bloost. Ook dat heeft te maken met het perspectief (dus vanuit wie zijn ogen) je het verhaal schrijft.