Zwijgend,vol van kwade woordenmaar stemloos liet je me achter.Verstard,overlopend van vechtlustmaar onbeweeglijk liet je me achter.En die duizenden ranke bloemen van woordjes dan?Die duizendenoverdonderende gevoelens? Was die veilige wereld opeens kapot?Die breekbare wereldals een boompje datvoor het eerst z'n blaadjes openvouwt ...Overlopendvan pijnvan verdrietalleen en met een druppeltje liefdestond ik daar. [Ok, brand maar los. 'k Heb geschreven in 2001, toen ik 12 was. Denk aan het "auteursrecht";) ]