Bokt.nl

Citaat:

Ik luisterde aandachtig naar hem. Hij stopte, en keek me aan. “Ik vind het f-cking moeilijk!” Zei hij ineens. “Weetje wat ik niet begrijp?” Vroeg ie ineens.
“Nou?” Vroeg ik aan hem.
“Hoe jij het zo lang met mij vol houdt.”
Ik begon te blozen. Maar zette dat gevoel al snel aan de kant.
“Ik weet het ook niet. Zovaak heb ik je uit gescholden, zo vaak.... Voelde ik dat ik niet zonder je kon.” Oke, ik geef toe, ik dacht later pas na over de woorden die ik net gezegt had.
“Zo als nu ook... Je hebt gezeten, omdat jullie me lastig vielen. En toch zit ik naast je! Om maar te zwijgen over de warmte van je hand.”
Meteen haalde Ben z’n hand van de mijne. “Ik zeg niet dat het erg is.” Zei ik zachtjes. Ben keek naar de grond en deed alsof ie me niet hoorde. Ik liet het maar hier bij. Ik besloot te wachten op zijn woorden.
Het duurde voor mijn gevoel erg lang. Misschien zocht ie wel naar de juiste woorden. Lucky sliep nog altijd.
Ben maakte een hele lange zucht. “Ik...” Stamelde hij. “Ik vind je echt leuk, maar heb nooit geweten wat houden van is.” Zei hij traag. Ik kreeg een raar gevoel van binnen. ‘Moest ik dit geloven?’ Ik keek hem aan. Zijn mooie bruine ogen, waren op zoek naar een vast punt om naar te kijken. “Wat moet ik nu zeggen?” Zei hij. “Ik ben er nog niet uit wat ik nou voel bij je.” Zei die. “Het is wel positief!!!” Zei die er snel achter aan. Ik twijfelde geen seconden over zijn woorden. Ineens voelde ik, dat hij dit meende. Hij pakte me vast, en keek me diep in de ogen aan. “Ik denk dat ik van je hou.” Zei hij. Ik kreeg een glimlach op m’n gezicht. Hij zag het, en hij perste een klein lachje er uit. “En nu?” Vroeg ik aan hem.
“Hou jij het lang met me uit denk je?” Vroeg ie ineens. “Ik stop met het werk van nu, ben al gestopt.. en met de drugs probeer ik te stoppen.” Zei hij.
“Je zal wel moeten.” Zei ik streng.
Hij keek me aan. “En dat van Bello, het spijt me onwijs!! en van de rottweiler... Alles werd onder druk gezet.” Zei hij.
Hij begon tranen in z’n ogen te krijgen. “Ik heb er echt spijt van.” Zei die.
Ik begon hem nu een beetje aanstellerig te worden, maar dacht ook dat hij alles nu meende.
“Waarom heb je het dan toch gedaan?” Vroeg ik. Het feit, dat hij er aan mee gedaan had, was niet zo maar iets om zomaar te vergeven.
Hij slikte een paar keer.
“Om het geld...” Zei hij.
“Alleen daarom? Dan had je nog beter kunnen stelen.” Zei ik. Ik zag dat er een traan viel.
“Het was niet alleen het geld... Ze zouden anders ook nog wat anders doen.” Zei hij snikkend.
Ik keek hem aan. “Vertel.” Zei ik. Hij was stil, en keek naar m’n voorhoofd. Hij zuchtte nog eens diep.
“De jongens zouden anders jou en een ander meisje met een groep verkrachten. Als ik de honden niet dode of ik was er niet bij, dan was je nu niet hier vrees ik.”
Ik schrok. Verkrachting... “Met amanda zeker?” Vroeg ik. Hij knikte. “Hoe ken je die?” Vroeg hij aan me.
Ik legde alles uit, hoe ik Amanda kende. Hij knikte af en toe, om te laten merken dat ie het snapte. Na dat verhaal, werd het stil.
Ben stond na een lange tijd op. “Ik ga... Na denken over alles.” Zei die geconcentreerd.
Ik keek hem na, en liep er snel achter aan. “Waar ga je heen?” Vroeg ik. Hij keek me aan, en liep naar me toe.
Hij pakte me bij m’n middel vast, en keek me heel lief aan. “Ik ga naar het strand” Zei die.
“Hoezo?” Vroeg ie er na. “Omdat ik anders wel mee wou, maar laat maar zitten, ik moet nu toch thuis blijven.” Zei ik. Ben keek me aan, en keek naar me buik. “Voor je mooie buik he? Nou ik hoop dat ie snel geneesd.” Zei die. Ik keek hem aan. “Blijf nog even.” Vroeg ik zachtjes aan hem. Hij keek me verrasd aan. “Hoezo?” Vroeg ie aan me weer. “Omat ik alleen thuis ben, en niet alleen wil zijn.” Ben gaf me een knipoog.
“Ik blijf, wel. Tot je ouders er zijn oke?” Ik knikte.
Ik nam Ben mee terug naar de woon kamer en we gingen weer terug op de bank zitten. Ben legde z’n hand voorzichtig op m’n boven been. “Mag ik nog wat stoms vragen?” Vroeg ie aan me. “Nee niet iets stoms.” Zei ik met een lach.
“Oo oke laat dan maar zitten.” Zei hij. Ik keek hem lang aan, en schoot in de lach. “Wat?” Vroeg hij weer. Ik wees naar z’n ogen. “Lenzen zeker?” Ik zag een blauw bruin oog, onder een lens uit komen. “Oo jaa...” Zei hij.
Hij knipperde expres met dat oog, om zo de lens goed te krijgen.
“Mag ik wat vragen?” Vroeg ik hem. “Als het maar niet een stomme vraag is.” Zei hij.
Ik stak m’n tong uit. “Ik stel nooit domme vragen. maar hoe oud ben je eigenlijk?”
Hij keek me aan. “Hoe oud schat je me?” Vroeg hij. Ik werd even stil en dacht goed na. “Drie en twintig.” Zei ik. Ben begon te lachen. “Lol broek aan zeker?” Ik schudde nee. “Nee, ik ben net twintig.” Zei hij.

Ik had een opgelucht gevoel. Hij begon zich te ontspannen, en dat merkte ik aan zijn houding. Hij ging heel lui op de bank zitten, en keek naar de televisie.
Lucky werd wakker, en liep naar de voordeur. Ik liep er achter aan. “Ben zo terug.” Zei ik.
Ik liep achter Lucky aan, die net de trap op was gelopen. “Lucky.” Zei ik. Maar lucky ging verder naar boven. Hij liep door naar mijn slaap kamer. “Lucky!” Zei ik strenger. Hij keek om, en vluchtte snel onder m’n bed. Ik was net boven, en liep mn slaap kamer binnen. “Kom terug.” Zei ik, terwijl ik onder m’n bed kroop. Lucky zag het als een spelletje, en ging er snel weer uit, en sprong op het bed. “Nooh...” Hoorde ik achter me. “Mag ie dat wel?”
Ik kwam onder het bed vandaan, en zag daar ben staan. “Nee, dat mag ie niet.” Zei ik. “Daarom...” maar ben liet me niet uit spreken. Hij sloot z’n ogen, en pakte voorzichtig m’n hoofd vast. Langzaam gaf ie me kleine kusjes op m’n mond. Ik duwde hem van me af. “Zullen we opnieuw beginnen?” Vroeg ik aan hem. Hij keek me aan, en llachte. “Wat jij wilt.”
Hij ging weer verder. Tedere kusjes, van hem, kwamen op mijn lippen.
Hij duwde me langzaam naar achter, en ik viel ineens op m’n bed.
Hij begon me langzaam te zoenen, en speelde met z’n tong, met de mijne. Het was net weer die ene zoen die ikvoor het eerst van hem kreeg. Ik zoende hem terug, en hij keek me af entoe aan. Hij stopte ineens.
Hij ging naast me liggen, en pakte Lucky. “Je hebt het maar getroffen Boy.” Zei die. Ik keek hem vragend aan. “Ja... Mijn verrassing voor jou.” Zei die. Ik was sprakeloos. “Dus jij was binnen gekomen?” Vroeg ik. Hij knikte. Zijn haren gingen met het knikken mee.
“Dan heb je het niet slim aan gepakt. ik schrok me rot!”
Ben begon te lachen. “Ik zag je, je was echt goed geschrokken.”
Ben keek me aan, en probeerde me weer verder te zoenen. maar ik hield hem van me af. “Waarom?” vroeg ik weer.
Hij zuchtte, en keek naar m’n buik.
“Omdat ik het goed wou maken. Ik weet niet of je het papiertje had gelezen?” Vroeg hij daarna. Ik knikte. “Nou daar stond het ook op.” Zei hij.
Hij zoende me weer ineens, en ik liet het maar over me heen komen.
Maar wat ik dat moment dacht... “Wat een onvoorspel bare jongen.”