nog een stukje want ik heb deze avond weer 'jung" aan m'n hand
(babysitten)
hoop dat het leuk is groetjes
‘Dit zijn dus de hoofdstellen, allemaal prima kwaliteit” begon de verkoper.
Gini keek even rond tot haar oog op iets glinsterend was gevallen.
Ze liet de verkoper voor wat hij was en liep regelrecht naar het glinsterende hoofdstelletje toe.
Het was een hoofdstel met nep diamantjes in de front en neusriem.
“DEZE” zei Gini en nam hem van de haak en toonde het aan haar moeder.
“oh die is wel , eumh heel leuk” zei haar moeder met een giechel lachje.
De verkoper en haar vader keken naar de hoofdstel met dezelfde uitdrukking op hun gezicht.
Zij waren meer voor de “niet-glinsterende” hoofdstellen.
Maar onder dwang van de even glinstering van Gini en haar moeder’s ogen werd de juiste maat eruit gehaald en hoorde dit hoofdstelletje dus ook bij de collectie.
“Dekje heb je al” zei haar moeder terwijl Gini naar de onderdekjes toeliep.
Met een zucht draaide Gini haar om. Maar braaf zei ze “je hebt gelijk mam” om toch niet ondankbaar over te komen.
“Mam, mag ik ook een bontonderlegger? Malher is nogal gevoelig op zijn rug en ik wil niet dat hij drukkingen krijgt of dergelijks” zei Gini.
Ze wist dat Malher wel gevoelig was maar natuurlijk niet zo overdreven zoals zij voordeed.
Ze gingen dus ook maar even naar de bontonderleggers kijken, maar het bleef toch bij een van de goedkoopste die ze hadden, een zwarte met beige Schaapswol op.
Maar hier was Gini ook dol gelukkig mee.
“Enne, da beest moet ook nog dekens hebben” zei haar vader tegen de verkoper.
Die hier natuurlijk onmiddellijk gebruik van ging maken.
“Natuurlijk meneer, we hebben een hele nieuwe collectie van Lamicell dekens, voor zomer, winter, voor in de stal en na het rijden, noem het maar op.
Gini’s vader keek naar haar en deed teken van “wat moet je beest nou?”
“een stal deken, van echt wol of fleece, heeft u dat?” vroeg ze aan de verkoper.
“Natuurlijk, volgt u maar”. Ze liepen allemaal in de voetsporen van de verkoper naar een muur met allemaal dekens.
Dit zijn de goedkoopste in de serie, ze zijn van een goedkoper graad van fleece, en natuurlijk vind u hier tussen niet echt een wolle deken.
Dan hebben we de middelprijsklassen, hier vind je wel degelijke wol en fleece dekens, maar natuurlijk niet zo als de “hoge prijs klasse” zei de verkoper terwijl hij onmiddellijk verder schoof naar de dure merken.
Deze zijn van “p r i m a” kwaliteit voelt u maar, het is heel dik, neemt onmiddellijk het zweet op en is nog een lekker warm ook. Zei de verkoper verder.
Gini liep automatisch terug naar de middelprijs klassen, voelde aan de dekens en probeerde zich te herinneren hoe Maron’s deken voelde, want hij was altijd snel droog, en de deken voelde nooit echt nat aan.
“Ja zo voelde hij aan” dacht Gini toen ze een oranje fleece deken voelde.
Ze keek naar het prijs kaartje: 98 euro.
Mam ik denk dat we het beter bij deze houden.
De glimlach verdween van de verkoper zijn gezicht, en hij zei
“ja deze kunt u ook gebruiken hoor, het is een eum prima deken” zei hij.
“Ok dan nemen we deze” zei haar vader.
De deken verdween het winkelkarretje wat haar moeder ondertussen was gaan halen.
“een winter deken?” vroeg de verkoper.
“Nee, het is nog zomer, daar kunnen we nog wel voor terug komen” Zei Gini en ze zag dat haar vader trots was dat ze zo na dacht hierover ipv hun portomonee volledig te plunderen.
“verder nog iets nodig?” vroeg haar vader.
“Niet echt” zei ze.
“Goed, kunt u me tonen waar de stal benodigdheden liggen” zei haar vader tegen de verkoper.
“Natuurlijk meneer, deze kant op” en hij ging weer op weg naar de stalbenodigdheden.
“en wat had u nodig?” vroeg de verkoper.
Gini’s vader haalde een lijstje boven en ratelde af:
2 voerbakken
1 elektrische waterbak
1 hooinet
3 sloten voor de deur
1 afzuigingskap
een zadel drager, + hoofdsteldrager
ennn dat is het.
Zei haar vader
“ok” zie de verkoper, hier staan de voerbakken, daar de waterkranen, een afzuigingskap hebben we niet, en daar hangen de zadel EN hoofdstel dragers, kijkt u maar rustig rond.
“welke kleur?” zei haar vader tegen Gini toen ze bij de voerbakken gingen staan.
“welke kleur maak je de box?” vroeg Gini.
“Van onder zwart en van boven lichtblauw” zei haar vader
“nou doe dan die donkerblauwe maar” zei ze
Gini haar vader nam twee donkerblauwe voerbakken die je in een hoek kon bevestigen en legde hem in de winkelwagen.
Bij de elektronische waterbak besloot hij zelf om een gewone zwarte te nemen omdat ze maar drie kleuren hadden, en deze waren zwart, wit, en groen.
Ze namen ook een zwarte zadeldrager waaronder een haak bevestigd was voor het hoofdstel op te hangen.
‘Voer hebben we, nou dan zijn we denk ik wel klaar” en ze liepen naar de kassa waar de verkoper stond te glunderen bij de baas die ondertussen ook al van zijn bureau af gekomen was.
“u heeft een uitstekende keuze gemaakt meneer, en we garanderen u dan ook het beste kwaliteit” uit dank mag u ter waarde van 50 euro iets extra uit de winkel nemen” zei de baas.
Gini haar vader deed teken naar Gini en deze ging onmiddellijk op pad om iets te zoeken.
Ze ging onmiddellijk naar de dekjes en keek even rond.
Ze nam een Mintgroene vzh dekje eruit die afgeprijsd was en nu nog maar 15 euro koste.
Daarna liep ze door naar de halsters om één in reserve te hebben, ze besloot ook maar een mintgroene te halen en deze kwam op 9.95 .. “dat is dan …24.95 dan heb ik nog 25 euro over ….”
Ze liep door naar de bandages en nam een opbergtasje met vier mintgroene bandages uit…. Nee, ens kijken of ze deze misschien ook in getten hebben”
Ze zocht even en ja hoor, ze had er gevonden van het merk eskaron.
Even later besloot ze nog om springschoenen van neophreen te nemen en ze kwam juist aan €50.50 uit. ‘die 50 cent zal vader vast niet erg vinden” en dat was ook het geval.
Ze rekende af en haar vader moest vier maal slikken voor hij op “OK” duwde en het bedrag van zijn bankrekening afging.
DOODSBLIJ liep Gini met het wagentje naar de auto en ze tastte alles in.
Toen ze het wagentje terug bracht zag ze hoe de baas de verkoper een schouderklopje gaf als “beloning”.