Bokt.nl

Ik sprong de heg in, en hield me stil. “Waar is die verdomde sl.t nou heen? Hier is ze ook niet!” Hoorde ik iemand schreeuwen. “Daar rent iets! Er achter aan!” En ik hoorde er snel achter aan, allemaal voetstappen naar recht rennen. “Ja dat is dat andere meisje! Pakken jullie haar, dan blijven Ben, Joost en ik hier, om op dat andere gore wijf te wachten!”
Ik rilde van de kou, en angst. Niemand die me kon redden, niemand die kon zeggen of ik hier wel uit zou kunnen komen... Nee ik was helemaal alleen.

Uren bleef ik hier verscholen, kreeg vaak kramp in mn kuiten, en in mn enkels. Maarja, tot nu toe was ik niet gesnapt. Enkele keren liepen er mensen langs de tuin, maar niemand die de tuin in kwam.

“Weg wezen!” hoorde ik ineens. Zes voeten renden naar een auto, de auto starte gelijk, en met plankgas reden ze weg.
“Stel dieven!” Hoorde ik iemand roepen. Ik luisterde goed naar de stem. “Pappa!” Schreeuwde ik onwijs hard.
Ik sprong uit de heg, viel plat op de grond, mn gezicht op de stenen, ik had meteen knallende hoofdpijn. De klap was best hard.... “Pap...” Mompelde ik er uit. Maar het bleef stil. De pijn van m’n gezicht, werd verkoeld door de regendruppels uit de lucht. Daar lag ik dan, verkramt in de regen. In de tuin van de buren. Ik werd moe, kreeg een echte inzinker. Geen woord kon ik meer zeggen, zelfs niet meer denken. Het enige wat ik dacht, was in mn bed. Of een warme knuffel, die me met zachte woordjes trooste.
Ik viel in een trans, niet in slaap, maar ik was ook niet wakker. Ik hoorde m’n vader ergens in de vage achtergrond, schelden, en vloekend. Hij schold iemand of iets uit, en riep me meerdere malen. “Patttty!” Hoorde ik ineens. Maar ik kon niks doen, ik had het koud, had hele erge hoofdpijn... Zo viel ik langzaam in slaap.

Het bleek al zeven uur te zijn, toen iemand naast me kwam zitten. “Alles komt goed”
Twee warme handen langs mn schouders, pakte me van de grond. “Ach meisie!”
Ik hoorde niet wie de stem was. Ik zocht naar meerdere stemklanken, maar ik kreeg niks te horen. Ik werd draaierig, terwijl ik mn ogen dicht had. IIk had het gevoel, dat ik van de aarde ging, ik begon te zweven, maar ik zag ineens alle herinneringen weer.
Ben met mij, in het park... met bello. Op dat moment leek alles zo mooi.... Ik glimlachte, en kwam weer ‘op aarde’ om dat zo maar te zeggen. Ik voelde iets tegen mn armen, en voelde iets prikken. “Ze komt bij.” Hoorde ik daarna iemand zeggen. Iets hing boven me, ik voelde de ademhaling, en de stank die er afkwam! Nooh niet normaal! Nog nooit van tandenpoetsen gehoord zeker?
Ik opende m’n ogen, en keek in het gezicht van de dokter. “Ze is er weer.” Hoorde ik. De dokter pakte iets, en scheen in m;n ogen.
Hij scheen eventjes, en ging weer uit mn zicht. “Dag Meisje! Wat heb je mamma laten schrikken....” Hoorde ik m’n moeder zeggen. Ze gaf me een kus op mn voorhoofd, en lachte heel lief naar me.
Ik kon alleen maar een kreun laten horen. “Wat zeg je?”Zei mn moeder. Op dit moment had ik echt alles willen zeggen, maar ik kon het gewoon niet!

“Uw dochter heeft een lichte hersenschudding.” Zei de dokter na een lange kille stilte. “Hier heb ik voor u de aspirine’s. Ze moet twee weken goed rusten.” En de dokter verliet het huis. M’n hoofd deed zeer, als of er een hamer tegen mn slapen aan knalde!
M’n moeder gaf me een kus op mn voorhoofd, en zei iets onduidelijks. Ze stond op, en liep naar de keuken. “Wit of bruin?” Ze hield twee broodzakken in de lucht. “Welke wil je?” Zei ze nog een keer. “Bruin..” Zei ik in een hele lange zucht. M’n hoofd bonkte, het leek even wel of ie elk moment uit elkaar kon barsten.
M’n moeder smeerde een boterham, terwijl ik kreunend van de pijn op de bank lag. “Adem maar rustig in pat...” Ik luisterde naar mn moeder en ademde rustig in, en uit.
Enkele minuten later kwam mn moeder naar me toe, met een dienblad. “Ik heb thee, boterhammetje met pasta, een beschuitje, yoghert. Je moet goed eten.” Zei ze. Op dit moment dacht ik maar twee dingen. “Hoe bezorgd kan je zijn over je dochter..” en “Wat is ze toch lief voor me...” Ik probeerde recht op te gaan zitten, wat pas na vijf pogingen pas lukte. Ik had er in het begin echt de kracht er niet voor. Ik at langzaam het broodje op, en het beschuitje en de yoghurt liet ik staan. M’n moeder keek me de hele tijd aan, en vroeg ineens. “Het is die jongen he?” Ik schrok. Ze wist het!
“Heeft hij je gister gezocht?” Vroeg ze aan me. Ik knikte. Ze liep naar de telefoon, en drukte een paar nummers in. “Wat doe je?” Vroeg ik langzaam. Bij elk woord kreeg ik een steek in mn hoofd. “Ik ga de politie bellen. Aangifte doen.” Ik hoorde de woorden nog een keer in mn hoofd. “Aangifte...” Ik knikte, en keek haar aan. Enkele minuten bleef het stil. “Ze nemen niet op!” Schreeuwde ze inene. Ze smeet de telefoon neer. Wat ze beter niet had kunnen doen. Ik gilde van de pijn. “Mn hoofd!” Ik kroop in een, en gilde verder. De tranen kwamen al snel. “Oo sorrry!!” Zei ze. Ze liep naar me toe, pakte een aspirine van de dokter, en gaf het me aan. “Neem snel in.” Zei ze. ik nam de aspirine aan, en pakte mn thee. Voorzichtig nam ik het in, en na een slok thee was het pilletje verdwenen. M’n hoofdpijn bleef heviger worden. Ik snikte, en keek mn moeder aan. Ineens hoorde ik van boven mn 06 gaan. “Mam wil je hem pakken?” Vroeg ik haar. Ze knikte, en liep naar boven. Enkele seconden later, hoorde ik mn ringtone niet meer. Het eerste wat ik dacht. “Ze heeft toch niet opgenomen?” Ze kwam naar beneden. “Ben heeft gebeld...” Zei ze.
Ik was ineens even van mn hoofdpijn verlost. “En??” Zei ik tegen haar. “Ik heb niet opgenomen hoor.” Zei ze. Ik bedankte haar door middel van een glimlach. Maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ineens weer een steek door mn hoofd. “Au!” Gilde ik. Mn moeder keek me bezorgd aan, en legde mn 06 naast me neer. M’n hoofdpijn daalde enkele minuten later. Ineens besefte ik dat m’n 06 naast me lag, en keek op het scherm. “18 oproepen gemist, en 22 smsjes.” Jemig mina! Dacht ik in me zelf. Ik bekeek de oproepen.
“Ben, Joost, Ben, Joost,Ben, Joost, Ben, Joost,Ben, Joost, Ben, Joost,Ben, Joost, Ben, Joost, Ben, Ben”
Jemig hij moet me met rust laten! Ik besloot alles te wissen van de oproepen. En daarna las ik de 22 smsjes...
De eerste sms: “Dag lieverd, waar ben je nou?” Xx Ben” Gestuurd om 23.03 uur.
De tweede sms: “Hallo? Waar ben je?” Gestuurd om 23.04 uur.
Derde sms: “ Ik ben je aan het zoeken, waar ben je?” Gestuurd om 23.05 uur. Hoe erg was ie hej? Dacht ik in me zelf.

Ik wiste de andere 19 smsjes, ongelezen en wel. Alle smsjes kwamen van Ben. Zonder er bij na te denken wiste ik ze.
Maar op dat moment kreeg ik nog een sms. Van Joost.
Ik begon te lezen. “Dag schoonheid, hier joost en ben. Niet alle smsjes wissen he? We missen je, zien je zo! Xx joost en ben”
“Maaaaaam!!” Schreeuwde ik. Mn moeder was snel bij me, en ik liet haar het smsje lezen. “Ze komen zo langs!” Zei ik tegen haar. Ze keek naar buiten, en liep daarna naar de telefoon. “Ik ga er wat aan doen.” Zei ze. Ze tikte een nummer in. “Jaa hallo, mn dochter word gestalkt. En ze willen haar mee nemen!” Zei ze. Ik wist dat ze een smoes vertelde. “Uhu..” Zei ze er na.
“Tot zo!” En ze hing op. “Ze komen er zo aan.” Zei ze.
Ik zat te shaken op de bank...
“Kom gaan we tv kijken... beetje relaxen.” Ze zette de tv aan, en zette hem op TMF voor me. “Kijk leuk nummer!” Zei ze heel blij. Ik keek naar de televisie en zag Di-rect met Hungry For Love. Ik had dat nummer hele maal grijs gedraaid, toen het aanwas tussen Danny en mij. Het was echt ons nummer... Na enkele minuten, en vele andere clips, ging de deur bel. Ik verschoot, en bleef stil zitten. Durfde niet naar buiten te kijken. Mn moeder liep naar de deur, en opende hem. “Goede middag.” Hoorde ik een mannenstem zeggen.... Ineens ging mn telefoon. Een sms. “Vertel niks aan de politie! Anders....” Als afzender stond er een 06 nummer dat ik niet herkende. “Wie was dat? van wie was dat nummer?” Ineens liep er iemand de woonkamer binnen.