Geplaatst nou hou je vast
(heb geprobeert het heel spannend en romantisch te maken....)
have fun
Gini’s mond viel open van verbazing.
“Wauw” zei ze.
“wat?” vroeg Tristan.
“wat is het hier mooi zeg!” zei Gini weer.
“niet mooi, alleen wat groot” zei Tristan weer
“TE groot” voegde hij er nog aan toe.
“Zet je fiets maar tegen de stal deur, dan gaan we hem even in zijn stal zetten” zei Tristan en wees naar de muur.
Gini zette haar fiets tegen de muur en volgde Tristan mee de stal in.
Ze kreeg niet genoeg gezien zoveel stallen waren er.
“zo hier is je stal terug” zei Tristan tegen het paard en liet hem zijn stal in, deed zijn halster af en sloot de poort terug.
“ je hoofdstel” zei Gini.
“oh ja, vind het ontzettend tof dat je hem bent komen brengen, nu kan ik je eens laten zien waar ik me zoal in verschuil’ zei Tristan.
Gini werd rood van verlegenheid en draaide vlug haar hoofd, alsof ze rond aan het kijken was.
Tristan die dit merkte lachte en zei maar vlug.
“kom dan gaan we hem weghangen”.
Ze liepen samen naar een grote kamer en Tristan opende de deur.
Gini dacht dat de poort van de hemel open ging.
Een mega grote muur vol zadels lag recht voor haar, links van haar waren al de zadeldekjes, pad’s, bontonderlegger met super dik wol en 20 of meer Gelpad’s.
Rechts van haar was de hele muur bezaait met hoofdstellen in alle vormen en maten. En de muur achter hun was één en al hulpteugels, bitten en beenbeschermers.
Tristan wandelde naar het hoofdstellen muur deed hem in een groene bak in de muur. Blijkbaar waren dit de oude hoofdstellen.
“Hoe is het met Chelsie?” vroeg Gini.
Tristan liep even langs haar door naar buiten en Gini volgde.
“niet zo heel goed” zei Tristan.
“hoe bedoel je?” vroeg Gini.
“nou, weet je nog toen ik je redde? Toen was ze toch op haar knieën gevallen en mankte?”
“ja dat weet ik nog zei Gini.”
“nou, het werd erger en nu moet ze de hele tijd stilstaan, maar dit is niet zo makkelijk want ze is graag vrij, en nu breekt ze de hele stal af, en dat doet nog minder goed voor haar been.” Zei Tristan.
“ik kan ook weinig met haar gaan wandelen want ik heb nog piano lessen en lesgeven, en alle knechten zijn bijna op hun jaarlijks verlof” zei Tristan.
Ze kwamen aan Chelsie’s stal aan en Gini zag dat haar hele been ingebonden was en dat ze een beetje lusteloos in de hoek stond.
“ze voelt haar nu ongelofelijk opgesloten.” Zei Tristan.
Gini voelde haar schuldig en keek naar het paardje.
“Anders zal ik haar wel uitlaten??” vroeg Gini.
Tristan keek verbaast naar haar.
“wat?” vroeg Gini.
“als het tenminste goed is met je laat ik haar wel wandelen?” zei ze opnieuw.
“Natuurlijk is dat goed, maar ik was verbaast dat je dat wilt doen?” zei hij.
“Ik wil het zeker doen!” zei Gini
“het is eigelijk ook mijn schuld” zei Gini en keek weer naar de grond en dan naar Chelsie.
Tristan deed met zijn hand haar kin omhoog en zei
“ Het is allemaal Niet jou fout! Het was een stom ongelukje wat ook in de rijbak had kunnen gebeuren”.
“Maar dan nog” zei ze. Maar er verscheen toch een “getrooste” glimlach op haar gezicht.
Ze keken beide naar Chelsie en Tristan schoof de deur open en nodigde haar uit om naar binnen te gaan door zijn hand uit te steken.
Gini lachte verlegen en ging naar binnen. Tristan volgde haar op de voet en bleef een meter op afstand staan zodat ze met Chelsie kon troetelen.
Gini stak haar hand uit en aaide Chelsie over haar neusje en praten zachtjes tegen haar.
Tristan lachte heimelijk zodat Gini niet door zou hebben hoe blij hij was dat Gini voor Chelsie zou zorgen.
Na een 5 minuutjes ging Tristan langs haar staan en Ging Chelsie ook zitten aaien.
Per ongeluk raakte ze beiden elkaar en trokken vlug hun hand terug weg.
Gini deed moeite om haar lach in te houden en Tristan Glimlachte naar haar.
“Je mag komen wanneer je wilt, ik vertrouw je volledig met haar” zei hij toen.
Gini keek naar hem en lachten, “dat is goed, ik zal morgen al komen” zei ze.
“Moet je zo al door?” vroeg Tristan?
“nee niet echt” zei Gini en verzweeg dat ze beloofde maar een twee tal uurtjes hoogstens weg zou blijven, waarvan nu al anderhalve uur voorbij zijn.
“ ik ga Morandi nog rijden misschien wil je kijken?” vroeg hij.
“dat zou zeker willen” zei ze.
“ja mag hem uit de achterste stal halen en daar zetten, als je wilt” zie Tristan en wees naar de opzadelplaats.
Gini ging rondkijken in de stallen en las alle naamplaatjes tot ze bij Morandi kwam.
Ze nam het halster wat aan zijn staldeur hing en deed het hem voorzichtig om.
Ze leidde hem mee naar de poetsplaats waar Tristan stond te wachten met een grote poetsbox.
Gini zette hem vast en Tristan gaf haar een borstel aan.
Gini begon aan de linkerkant en Tristan aan de rechterkant met het borstelen van Morandi.
Gini kon de hele tijd moeilijk haar glimlach verbergen terwijl Tristan hier nog niet de moeite voor deed en glimlachte de hele tijd door.
Zijn glimlach verbreedde zelfs elke keer hij haar aankeek.
Toen Morandi blonk als een spiegel ging Tristan het materiaal halen en liet haar het dekje en de bandages kiezen.
Tristan was Morandi al het hoofdstel aan het aandoen toen Gini kwam aanlopen met een knal geel setje dat volgens haar prachtig zou staan op het zwarte paard.
Tristan keek verbaast naar haar toen hij de kleuren zag.
“is hij niet mooi?” vroeg ze aan Tristan toen Morandi volledig opgezadeld was.
“de kleur staat hem geweldig!” zei Gini weer.
“ nou, ik hou het liever op sobere kleuren maar ik moet toegeven dat Geel toch wel wat anders is” zei hij lachend.
Hij leidde Morandi mee naar buiten en stapte op.
Gini volgde Tristan en zijn gele versierde hengst mee naar de buitenbak.
Er waren nog twee andere ruiters aan het uitstappen in de bak die verbaast naar Tristan keken.
‘ZO ZO, van Stijl verander?” riep de ene jongen Tristan toe en begon te lachen terwijl de andere begon te zingen ‘ you are my sunshine, my only sunshine….
Tristan lachte verlegen terwijl Gini aan de kant trots was op de kleur wat ze gekozen had en aan het nadenken was hou deze kleur op Malher zou liggen.
Ze nam haar vader’s geleende Gsm en sms’te naar haar moeder dat ze wat later zou zijn en dat ze ABSOLUUT niet ongerust moest zijn omdat ze nu zogezegt uitgenodigd was.
De twee jongen waren even met Tristan mee aan het stappen en lachte hem regelmatig uit om hem te plagen.
Toen één van hem Gini zag zei 1 van hen
“zo Tristan, Morandi is blijkbaar niet het enig zonnetje in je leven?”
Gini verstarde en werd rood terwijl Tristan de jongen bijna uit zijn zadel duwde, wat hem ook bijna gelukt was omdat de jongen de slappe lach had gekregen.
“Luca kom, dan gaan we ons ergens anders amuseren en laten hem en zijn TWEE zonnetjes met gerust” en beide stapte met hun paarden de bak uit.
Tristan lachte.
“dat waren dus Luca, en Laurence, twee broers die hier hun paarden stallen, en tevens ook twee goede vrienden van mij”.
“ze lijken me leuk” zei Gini .
“ ja dat zijn ze wel” zei Tristan terwijl hij ze achterna keek.
Hij begon rond te stappen en werkte aan Morandi’s stelling, en houding.
Zelf zat hij perfect op zijn paard, en Gini bewonderde hem ervoor.
Morandi gaf af en toe een bokje en stak zijn neus de hoogte in omdat hij hier en daar een hengstige merrie rook, maar wat hij ook probeerde Tristan bleef kaars recht zitten en gaf niet af, hij vloekte niet, grommelde of mompelde niet, en strafte het paard ook niet.
Als Morandi wegvloog nam hij hem onmiddellijk terug spoorde bij en leidde hem terug naar de hoefslag.
Na een vijftal minuutjes haf Morandi de strijd opgegeven en liep netjes aan de teugel.
Nu zag Gini dat hij hem probeerde voorwaarts, neerwaarts te rijden en na een paar minuutjes zag je duidelijk dat dit lukte.
Na een rustig galopje ging hij in travers en daarna een partijtje wijken.
Toen liet hij hem uitgestrekt draven nam hem daarna terug wende af bij C en liet hem halthouden met natuurlijk een perfecte vierkant staand paard.
Gini klapte opzettelijk, en Tristan moest lachen en maakte voor de gekkigheid een buiging.
Hij stapte af en deed gebaar dat Gini moest komen.
Gini liep naar hem toe en hij wou haar een zetje geven omdat Morandi best wel hoog was. Gini deed gebaar dat het niet hoefde en met een rustig sprong zat ze met haar voet in de stijgbeugel en op Morandi.
“iemand is hier lenig” zei hij lachend.
Gini stapte even met hem rond en ging daarna in draf .
Dit was alles wat ze niet gewoon was en haar houding trok dus op niets.
Ze ging snel terug over in stap.
“dit is zeker geen haflinger” zei ze en zag dat Tristan haar uit aan het lachen was.
“lacht ge me uit?” zei ze
“nee, echt niet, en daarna begon hij weer hard te lachen”.
“ik weet dat dit heel raar rijd, dat had ik vroeger ook maar het wend gauw hoor!”
“als je niet wilt draven kan je toch meteen over gaan in galop” zei hij.
Gini zette haar voeten zoals je je paard moet aangeven om hem voor te berijden op galop en in een sprong zat Morandi in galop.
“hij zit SUPER” riep ze en lachte.
Toen liet ze hem uitstappen en voor ze het wist zag ze dat Tristan op haar afliep en in één sprong zat hij achter op morandi.
“wauw hoe heb je dit gedaan?” vroeg ze.
“talent” zei hij en lachte weer.
Hij nam de teugels uit Gini haar handen en sloot zijn armen om haar middel.
Gini wist niet goed wat ze moest doen in deze situatie en liet hem gewoon zijn gang gaan.
Tristan nam de teugels korter en Gini wist niet waar ze haar handen moest houden en slikte, sloot een moment haar ogen en zette haar handen voor die van Tristan.
“je houd ze te ver, zo kan hij zijn nek niet strekken, je moet ze hier houden” zei hij en liet de teugels los, nam Gini haar handen en zette deze op de juiste plaats.
Maar hij liet haar niet los, zo stapte ze even rond en zei Tristan hoe je hem het best onder kon rijden zonder dat je te veel druk op hem gaf.
Daarna gingen ze over in draf en toen Gini weer fel begon te hobbelen sloot Tristan zijn armen feller rond haar lijf en ging iets dichter tegen het zadel zitten zodat Gini vaster kwam te zitten, dit bleek te helpen en hij hield het zo.
Daarna zei hij dat Gini Morandi’s manen moest vasthouden en zelf nam hij de teugels ook ietsje verder vast.
Hij reed naar het hek en liet Gini deze open doen.
Nu kwamen ze op een grote wei aan en Tristan ging terug over in draf.
Even later liet hij Morandi aanspringen in galop en na een paar passen liet hij de teugels wat verder uit zijn handen glijden zodat Morandi meer nek ruimter kreeg en hij begon automatisch rustige en met grotere en meer onspannende passen te galopperen
Tristan lachtte omdat hij van achter zat, Morandi had ook plezier want hij hield zijn oren gespitst maar bleef toch rustig galopperen maar Gini had het meest plezier.
De wind in haar haren een knappe jongen achter haar, samen op een prachtige hengst ze kon het niet geloven.
Opeen stak ze haar armen zijdelings uit en schreeuwde van plezier.
Tristan lachte en spoorde Morandi aan, die vloog onmiddellijk sneller…
Het was een ongelofelijk gevoel.
Toen ze bijna terug aan de stal waren nam Tristan Morandi terug in draf en Gini verloor bijna haar evenwicht maar omdat Tristan’s armen om haar waren kon ze gewoon niet vallen ze keek schuin naar boven recht in Tristan’s ogen die eerst geconcentreerd voor zich uit keken maar Daarna recht in Gini’s ogen.
Dit was de vonk! Gini werd helemaal warm van binnen en het was alsof ze regelrecht in Tristan’s ogen verdronk. Hier wou ze blijven en nooit meer van ontsnappen.
Tristan sprong van Morandi af en hield zijn armen open om Gini op te vangen.
Hij hield haar in zijn armen en liet haar traag naar beneden gaan terwijl ze recht in elkaar’s ogen keken.
“zou jij hem willen afzadelen vroeg hij, ik moet Chelsie nog even verzorgen” vroeg Tristan.
“ok, verzorg haar maar goed” zei ze en nam Morandi mee naar de poetsplaats.
Dromerig zadelde ze hem af en troetelde met hem terwijl ze hem naborstelde.
Ze spoot zijn benen nog even af en gaf haar een suikerklontje die ze nog in haar broek had zitten van deze ochtend.
Ze bracht hem naar zijn stal en deed de deur grondig op slot.
Daarna liep ze naar Chelsie haar stal en zag hoe Tristan met haar stond te fletsen en iets tegen haar aan fluisteren was.
“en wat verteld ze?” vroeg ze en Tristan verschrok zich even.
‘sorry , ik wou je niet laten verschrikken,” zei ze.
“oh tis nix, was haar maar aan troosten en aan het vertellen dat jij voorlopig voor haar gaat zorgen” zei hij
Gini lachtte.
“ik moet door” zei ze.
“ok, wacht even dan laat ik je uit”. Zei hij en liep de stal uit.
Gini nam haar fiets en samen liepen ze naar de poort.
“het was, eum, heel fijn vandaag” zei Gini.
“ dat voor ik Zeker ook! Moeten we vaker doen’ zei Tristan.
“dat zal zeker nog gebeuren” zei Gini
“ik zie je morgen toch ?” zei ze
“zeker” zei Tristan.
Even wist Gini niet wat doen , ze stonden wel dicht bij elkaar, maar geen van beiden had de moed, dus draaide Gini haar om en lachte nog eens en zei “zie je morgen, daag”
“daag” zei Tristan en keek voor de tweede maal hoe ze uit zijn zicht verdween.
) erin te houden! Echt super! 
Nou, iig veel succes ermee 
Ik begrijp haar volledig nu 
