En hier is mijn gedicht al weer 
Alleen…
Je bent nog zo jong mijn kind..
Dat is wat ik denk als ik
diep in je ogen kijk.
Die ene foto, jouw wanhoop.
Je bent nog zo klein, zo onschuldig,
jij hoort vrij te zijn.
Verlost van de zorgen die
voor ouders bestemd zijn,
maar de jouwe zijn er niet meer.
Alleen op de straat is jouw lot,
Levend in een krottenwijk,
slapend in een oude doos.
Of zelfs gewoon in de open lucht.
Veilig voel jij je niet,
Gelukkig voel jij je niet.
Je mist je ouders en realiseert
dat je er alleen voor staat.
De verdorvenheid en het bloedvergieten
Hoor jij nog niet te zien.
Het geweld en de wapens
Hoor jij nog niet te aanschouwen.
Omringd door een verschrikkelijke ziekte
Waar velen aan zullen sterven.
Je bent nog zo klein, zo weerloos,
kwetsbaar voor misbruik, mishandeling.
Niemand die het zien zal.
Je buik is bol en opgezet.
Vol van alles behalve voedsel.
Want dat heb je bijna niet.
Huilen kan je niet meer,
je tranen zijn vergaan
in de eenzaamheid van jouw leven.
Gehuld in oude lappen die
je vond op straat, of kreeg
van een verdwaalde toerist.
Je bent nog zo jong mijn kind..
Dat is wat ik denk als ik
Diep in je ogen kijk.
ik zou je willen omhelzen, jou
de liefde geven die je verdient.
Ik moet wat doen, ik kan niet rusten.
Ik kán wat doen, niet alleen ik maar
de hele wereld kan wat doen.
Stop deze situatie, help dit kind!