Bokt.nl

Citaat:

Het is een half jaar later, het veulen heeft de naam Morduq gekregen en Sara besluit dat het maar eens tijd wordt om hem wat dingen te leren.

Sara loopt richting de wei van Morduq. ‘Morduq!’ roept ze als ze 5 meter van de wei verwijderd is. Morduq kijkt op maar als hij ziet dan het Sara is keert hij haar zijn kont toe. Sara zucht, toen ze hem kreeg had ze gehoopt dat hij net zo als Morgan was, maar zelfs Silver die Sara nauwelijks kende was nog blijer haar te zien dan Morduq is. Teleurgesteld dat Morduq haar nog steeds niet begroet pakt ze zijn halster wat aan het hek hangt. ‘Morduq!’ roept Sara terwijl ze de wei inloopt. ‘Morduq!’ roept ze nog een keer tevergeefs, Morduq blijft staan waar die staat en verroert zich niet. Zuchtend loopt Sara naar Morduq toe, ze is nog maar 2 meter van hem verwijderd als hij iets doet wat hij daarvoor nog nooit gedaan heeft. Hij heft zijn hoofd en kijkt Sara aan, ze weet niet wat haar overkomt, misschien wordt hij toch nog zoals Morgan. Sara wordt al snel uit haar droom gerukt want Morduq zet het op een lopen. ‘Morduq doe normaal!’ Morduq besluit om weer stil te staan en gaat aan de andere kant van de wei verder grazen. Sara loop ook nu weer achter hem aan maar steeds als ze te dichtbij komt zet hij het op een lopen, nu begint Sara ook te rennen. Morduq vind het spel nu nog leuker en begint nog harder te rennen met zijn staart in de lucht. Binnensmonds scheldend loopt Sara de wei uit richting de voederkamer. Mokkend over Morduq pakt ze een schep biks met muesli en loopt weer terug naar de wei. Rammelend met het eten loopt Sara naar de wei, dit keer komt Morduq wel aanrennen. Sara doet eerst het halster bij hem om en geeft hem het eten. Nu hij daar zo staat te eten uit mijn hand is hij best lief zucht Sara. Maar zodra hij het eten op heeft begint hij weer vervelend te doen. Morduq schud zijn hoofd wat heen en weer en graast wat. Sara probeert hem te aaien over zijn hals maar hij gooit zijn hoofd in de lucht en begint te steigeren. Het halstertouw brand in Sara haar handen maar ze houdt hem vast. ‘Morduq ruuuuustig!’ Het veulen rukt zich los en huppelt vrolijk rond met zijn halster nog om. Sara heeft er helemaal geen zin meer in, maar Morduq zou over het touw kunnen struikelen dus Sara moet er wel achteraan. Sara loopt achter het pikzwarte veulen aan door de hele wei. Na een halfuur door de wei gelopen te hebben is Morduq moe en gaat grazen. Opgelucht dat ze hem eindelijk kan pakken pakt Sara het halstertouw. Maar ze heeft het halstertouw nog geen 10 seconden vast of Morduq gaat weer steigeren. Sara probeert het touw met al haar kracht vast te houden maar Morduq is sterk. Hij begint te trekken en probeert weg te rennen. Sara houdt vast en hangt met al haar gewicht aan het touw. Morduq beseft da hij deze strijd niet meer kan winnen en gaat weer op vier benen staan alsof er niks gebeurt is. ‘Goedzo Morduq’ prijst Sara de zwarte jaarling en loopt richting het hek, Sara merkt alleen niet dar Morduq niet meeloopt ze merkt het pas als het halstertouw strak staat. ‘O, Morduq alsjeblieft loop mee’ smeekt Sara, maar Morduq doet geen stap in de goede richting. Sara haar geduld is op, het liefst trekt ze nu het halster van zijn hoofd en laat hem lekker in de wei staan, Morduq kan de pot op. Net als ze naar Morduq loopt om het halster van zijn hoofd af te halen doet hij een stapje naar voren. Sara kijkt verbaasd. Hij doet het! ‘Goedzo Morduq’ zegt Sara en vliegt hem om zijn hals, Morduq weet niet wat hem overkomt en schrikt. Hij gooit zijn hoofd in de lucht en gaat op zijn achterbenen staan. Luid hinnikend trapt hij met zijn voorbenen door de lucht. Een been raakt Sara, ze valt achterover en Morduq rent weg. Gelukkig raakte hij haar niet volop in haar gezicht, er zit een grote schaafwond over haar hele rechterwang waar het bloed in kleine drupjes uitloopt. Morduq zijn moeder Sascha komt naar Sara toe lopen en probeert haar te likken over haar wond. Sara glimlacht en geeft de bruine merrie een aai over haar sierlijke hoofd. Had Morduq maar wat meer weg van zijn ouders weg zucht Sara terwijl ze een poging doet om het halster van Morduq zijn hoofd af te halen. Dit lukt maar zodra het halster eraf is stormt Morduq weg. Genoeg geoefend voor vandaag bedenkt Sara en loopt naar de kantine. ‘Sara?! Wat is er met jou gebeurt?’ vraagt Roos verbaasd en geschrokken. ‘Morduq’ antwoord Sara. Roos haalt een theedoek een maakt deze nat. Terwijl Sara die tegen haar wang aandrukt verteld ze was er was gebeurd.

De weken die daarop volgen vordert Morduq langzaam maar zeker. Na drie maanden elke dag met hem geoefend te hebben kan Sara hem normaal een halster om doen en heel kleine stukjes met hem wandelen. Alleen Morduq is nog steeds niet blij haar te zien. Hij begroet haar niet en als ze voorbij loopt doet hij net of hij haar niet kent. Op zulk soort momenten mist Sara Morgan het meest en vaak hoopt ze dat hij er nog was geweest.

‘Morduq!’ roept Sara richting het zwarte veulen. Morduq heft zijn hoofd maar blijft staan. ‘Morduq’ roept Sara nog eens en ze klikt met haar tong. Morduq laat zijn hoofd weer zakken en gaat verder grazen. ‘Morduq!’ roept Sara nog eens. Koppig blijft het veulen staan en reageert op niks wat Sara probeert. Teleurgesteld pakt Sara het halster en doet deze bij hem om. ‘Nou Morduq ik ga je vandaag maar eens proberen te poetsen.’ Zegt Sara terwijl ze Morduq vast bind aan het hek. Sara loopt weg maar bedenkt zich, Morduq heef nog nooit in zijn eentje vast gestaan aan het hek. Ze kijkt naar het veulen die rustig om zich heen kijkt. Wat kan er fout gaan? Snel keert Sara zich om en gaat Morduq zijn poetsspullen halen. Als ze terugkomt staat Morduq er gelukkig nog. Hij lijkt rustig terwijl hij snuift aan een paardebloem. O, zo is hij eigenlijk best lief. Sara loopt op hem af met de poetsspullen. Eerst maar een zachte borstel. Sara pakt de borstel uit de kist en gaat er zachtjes mee langs Morduq zijn vacht, Morduq springt opzij. ‘Ho, maar Morduq’ zegt ze en probeert nog een keer de borstel over zijn rug heen te halen. Morduq snuift overdreven en trapt een beetje naar achter, ‘Goedzo braaf’ zegt Sara en gaat nog een keer langs zijn rug. Er gaat een rilling over zijn rug maar hij blijft staan. Na nog een paar keer zijn rug gedaan te hebben gaat Sara over naar zijn hoofd. Morduq die dit niet verwacht had schrikt en gooit zijn hoofd weer in de lucht, maar omdat hij vast zit kan hij niet ver komen en wordt door het touw weer teruggetrokken. Morduq raakt in paniek en probeert weer te steigeren. Ook dit keer lukt het niet. Morduq rukt nu zo hard aan het touw dat Sara haar knoop het niet houdt en losschiet. Morduq grijpt zijn kans en rent weg richting de weg. In volle galop rent hij op de weg af. Net 5 meter voor de weg grijpt een hand Morduq zijn touw, het is Frans! ‘Ho paard!’ zegt hij en probeert Morduq te kalmeren. ‘O Morduq, Frans, gelukkig!’ zegt Sara die aan komt rennen. Frans knikt naar Morduq ‘hij is zeker sterk geworden?’ Sara knikt en neemt de kleine hengst weer van hem over. Morgen weer een dag zucht ze.

De volgende dag komt Sara weer om te oefenen. ‘Morduq!’ Roept ze, maar het is zinloos hij blijft staan waar hij staat en heft zijn hoofd niet eens meer op. Sara die er nu al aan begint te wennen pakt het halster en haalt het veulen op. Weer oefent ze met borstelen en weer gaat het goed tot ze bij zijn hoofd komt. Hij gaat weer op zijn achterbenen staan en weer is hij er verbaasd over dat hij niet zo ver kan steigeren als hij wil. Hij blijft het proberen en Sara is het nu zat. ‘MORDUQ! DOE EENS NORMAAL EN BLIJF GEWOON STAAN!’ schreeuwt ze. Onder de indruk van Sara blijft Morduq staan. ‘Is dat nou zo moeilijk?’ vraagt Sara en probeert zijn hoofd weer te borstelen. Maar Morduq reageert weer hetzelfde als daarvoor. Sara is radeloos en weet niet meer wat ze met Morduq aan moet.

‘Roos ik kan het niet’ zegt Sara. ‘Wat niet?’ vraagt Roos. ‘Morduq niet, ik dacht dat het makkelijk zou worden, dat hij net zoals Morgan zou zijn, lief, braaf, en mij begroeten als ik kom maar Morduq…’ Sara slikt eventjes. ‘Het lijk wel of hij een hekel aan me heeft, hij doet alsof hij me niet kent, hij kijkt niet op of om als ik kom, hij is gewoon… niet zoals Morgan was’ zucht Sara. ‘O Sara’ je kent Morgan ook pas vanaf zijn zesde levensjaar. Weet je wat jij moet doen?’ Sara schudt haar hoofd. ‘Jij gaat morgen naar Frans en vraagt hoe Morgan in het begin was.’

De volgende dag gaat Sara eerst langs Frans voordat ze langs Morduq gaat. ‘Frans?’ ‘ja?’ ‘Hoe was Morgan in het begin?’ Er verschijnt een lach op Frans zijn gezicht ‘Ik had al verwacht dat je dit een keer zal vragen, kom maar mee.’ Ze lopen naar Frans zijn huiskamer. Frans gebaart naar een stoel waar ze kan zitten terwijl hij tegenover haar gaat zitten. ‘Morgan’ begint hij. ‘Ja Morgan, hij was…hoe zal ik het zeggen? Een ramp om op te voeden’ Sara kijkt Frans verbaasd aan. Frans die haar verbaasdheid ziet lacht alweer. ‘Ja, een ware hel. Sara je moet een ding weten… Ik heb heel veel veulens opgevoed maar Morgan was er toch eentje, ik dacht dat ik het verleerd had, het niet meer kon. O Sara. Hij was zo erg. Ik wist niet meer wat ik moest doen.’ Sara kijkt Frans met grote ogen aan. ‘Ik heb nog wel een filmpje die Roos toen had opgenomen.’ Frans loopt weg en komt even later weer terug met een video band die hij in de videorecorder stopt. Op het filmpje zie je een 10 jaar jongere Frans met een klein veulen. Het veulen is exact Morduq. Frans probeert het veulen een halster om te doen maar deze rent weg, Frans loopt erachteraan maar het veulen blijft vrolijk ronddraven. Even later stopt het filmpje en komen ze bij een nieuw stuk. De kleine Morgan staat in de poetsplaats en Frans probeert zijn hoeven uit te krabben, Morgan trapt naar achter. Morduq is precies Morgan als veulen. Frans stopt de band. ‘Maar Frans hoe heb je Morgan dan zo gekregen hoe hij was?’ vraagt Sara. ‘Doorzetten Sara en alles geven wat je in je hebt.’