Bokt.nl

Citaat:

“Myr,Myr,… Oma,Oma”snikt Duncan. Als Myrthan en Liselte thuis komen. Haar kleine broertje slaat zijn armpjes om Myrthan’s benen heen en begint te huilen. Myrthan buigt zich voorover naar haar broertje. Ze tilt’m op en samen huilen ze even. Eddin komt de hal in en troost zijn kinderen. Liselte staat er wat verloren bij…ze weet niet goed wat ze doen moet. Dan zegt Myrthan’s vader Eddin: “Ik ben blij dat jullie thuis zijn!willen jullie mee naar Oma of blijf je thuis?” Myrthan stopt met huilen en kijkt van Eddin naar Liselte. Liselte haalt haar schouders op. “Ik wil ook wel naar huis gaan hoor,zodat jullie met z’n vieren naar oma kunnen. Mij maakt het niet zo veel uit.” Zegt Liselte tegen haar vriendin.
Myrthan kijkt naar haar vader. Eddin zegt: “Je mag wel mee, Liselte. Tenminste als je ouders het goed vinden.”
“Ik kan wel bellen.” Myrthan laat haar broertje los,en loopt met Liselte naar de telefoon in de kamer.
Myrthan luistert naar het gesprek. “Ja mam is goed,doe ik. Doeg” Liselte legt de hoorn op de telefoon. “En?” vraagt Myrthan haar vriendin. “Ik mag mee hoor.”
Myrthan zucht, gelukkig, dan heeft ze in ieder geval nog een beetje steun aan haar vriendin.

Eenmaal in de auto,op weg naar het ziekenhuis wordt er niet gesproken. Zelfs kleine Duncan houdt zich stil. Hij is bezig een tekening op het raam te tekenen. Eerst stopt die een vingertje in zijn mond en dan wrijft hij zijn vingertje op het raam. Myrthan kijkt toe hoe Duncan bezig is met zijn tekening. Ze glimlacht. Dan denkt ze aan oma… ‘Hoe zou die eruit zien?’
Eddin draait de auto het parkeerterrein van het ziekenhuis op, zoekend naar een plaatsje. De plaats is al gauw gevonden,en met z’n allen stappen ze uit,en lopen samen naar binnen.
Als ze bij de Intensive care aankomen, ziet Myrthan een bordje: ‘Max. 2 bezoekers per patiënt’ Amber ziet haar kijken en zegt: “Weetje wat,Papa gaat eerst wel met Duncan dan ga ik wel met jou samen, en dan kan papa of jij nog met Liselte naar oma,als Liselte dat ook wil?” Ze kijkt Liselte aan. “Ja is goed.” Zegt Liselte tegen Myrthan’s moeder. Myrthan zegt tegen Eddin: “Wij wachten eerst wel even in de wachtruimte hier op de afdeling.dan kun jij vast met Duncan naar Oma toegaan”
“Oma, Oma”roept duncan,en trekt aan zijn vaders hand.
Even later stapt Eddin met huilende Duncan op zijn arm de wachtkamer binnen. “Oma…beetje dood”roept hij en begint nog harder te huilen. Myrthan kijkt verschrikt naar haar moeder en dan naar Liselte. ‘zou het echt zo erg zijn?’denkt ze dan.
Amber staat op en zegt tegen myrthan: “wil je nog wel?Het hoeft niet hoor!”

Citaat:

Myrthan twijfelt. Toch volgt ze haar moeder. Zachtjes lopen ze de gang door. Totdat haar moeder stopt. Myrthan kijkt op het bordje, kamer 134 leest ze. “Als je het te erg vind of iets,moet je naar buiten gaan oke?” Myrthan knikt. Haar moeder duwt voorzichtig de deur open. Dan schrikt Myrthan. Ze ziet oma aan allerlei slangetjes en draden liggen. Ook hoort ze zo af en toe een piep. Haar moeder legt uit,dat oma aan het infuus,beademing, hartbewaking en ook sondevoeding krijgt. Myrthan begint te huilen. “Waarom oma…Je mag nog niet dood gaan” ze snikt. “Je moet bij ons blijven. Wordt wakker, alsjeblieft kom uit die coma…”
Dan legt ze haar hoofd op oma’s buik en huilt verder. Haar moeder haalt haar van Oma af en trekt haar naar zich toe. Myrthan is totaal in de war. “Het is dus echt zo erg?”vraagt ze aan haar moeder. “Ja,lieverd. Ik denk dat ze ook niet lang meer zal leven” haar moeder slikt. Myrthan begint harder te huilen. Ze pakt oma’s hand goed vast. Van binnen hoopt ze op een wonder, misschien wordt oma wel wakker…
Amber besluit dat het zo wel genoeg is geweest. “Kom meiske, geef oma nog maar even een zoen,dan gaan we…” “Maar ik wil bij haar blijven”stamelt Myrthan. “Nee lieverd dat kan echt niet.” Myrthan geeft haar Oma nog voorzichtig een kus op d’r wang, en loopt dan hand in hand met haar moeder de kamer uit,net voordat ze de deur dicht trekken,zegt Myrthan: “Dag Lieve Oma,blijf volhouden en wees sterk. Ik denk aan jou!!” Als ze aankomen bij de wachtkamer loopt myrthan naar haar vriendin. Deze schrikt van Myrthan’s reactie. Het is dus echt zo erg…bedenkt ze zich. Eddin vraagt aan Liselte of ze ook nog naar Oma wil. “Nou liever niet,ik merk al dat het best erg is. En ik wil haar liever in gedachten houden toen ze nog in gezonde toestand was” snikt ze. Samen lopen ze allemaal hand in hand naar buiten,naar de auto. Liselte wordt thuis afgezet.
Als Myrthan in bed ligt denkt ze aan het bezoekje aan oma. Ze bid even voor haar oma,en begint zachtjes te huilen. Toch valt ze evenlater in slaap.

Mariek87 schreef:

meiske16 schreef:

dit is nog niet het einde hoor...

Nee dat moest er nog bijkomen

Mariek87 schreef:

Haha nouja ik ga zometeen weer weg op stage, kom donderdagavond terug dan verwacht ik natuurlijk wel weer wat te lezen he

Kimble schreef:

Nou ook ik ben verslaafd nu. Had wel bijna een zakdoek nodig bij het laatste stuk.
Je schrijft heel boeiend. Je schrijft op een manier dat je wel moet blijven lezen. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Echt goed! Ben benieuwd naar het volgende stuk!

Olevalover schreef:

Kimble schreef:

Daar ben je dan heel goed in!

TE goed.. grr ik wil nu nu nu NUUUU lezen

rosa_stables schreef:

echt een superverhaal, ik schrijf even een stukje, dan word ik bijgehouden. ik kan dat echt niet hoor, zo in het midden beginnen en dan nog spannend houden ook. ik begin altijd aan het begin maar toch aan het eind, volgen jullie me nog? ik schrijf namelijk in de verleden tijd. ik vind het echt knap, ga zo door. ik wil meeeeeeeeeeeeeeer

meiske16 schreef:

rosa_stables schreef:

echt een superverhaal, ik schrijf even een stukje, dan word ik bijgehouden. ik kan dat echt niet hoor, zo in het midden beginnen en dan nog spannend houden ook. ik begin altijd aan het begin maar toch aan het eind, volgen jullie me nog? ik schrijf namelijk in de verleden tijd. ik vind het echt knap, ga zo door. ik wil meeeeeeeeeeeeeeer

ik snap dat dikgedrukte stukje niet...
hoe bedoel je dat??
ik ga zeker nog wel door...maar ik moet ff tijdzoeken om een vervolgje te typen ben nl deze week kei-druk....ik doe me best