woepsiej
helemaal vergeten te schrijven
oepsiejj
sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry
t spijt me
sorryyyyyyyyyyyyy
Ik moet er weer even inkomen howr 
Toen ze weer thuiskwamen ging ze weer even op bed liggen. Na een uurtje kwam Judith boven met een pot thee, twee bekers en een grote bus met theekoekjes. Ze schonk in en ging op bed zitten. Zwijgend keek Judith Misha aan en zei na een paar minuten "meisje, ik ben blij dat het nu óver is. Je bent niet meer boos hoop ik? Ik.. ja, ik wist niet echt wat ik ermee aan moest. En je vader ook niet.. Lieverd, ik hoop dat je het snapt, we houden zo superveel van jou!" En daarmee was het woordje gezegd. Misha keek haar begrijpend aan, met een blik in haar ogen van "ja mam, ik snap je."
De tijd verstreek langzaam maar zeker, met vallen en opstaan. Na een maand of 10, 11 liep Misha in de stad te dromen.
"Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk, zó vrolijk was ik nóóóóóóóóóóóóóit!! Tuu, tudududududu, tudududududu, hmm hmm hmm, laa, lalalalalalala lalalalalala, tralalalalalalala pom pom pom pom hmhmhmhmhmhm........" Huppelend liep ze door de winkelstraat. Ze stond even voor een winkel te kijken, toen ze weer door wilde lopen. Misha keek niet waar ze liep en botste zo tegen een jongen op. Ze keek hem aan en wilde sorry zeggen, maar ze kón het niet.. Ze keek récht in het gezicht van Tim. Opeens begon ze te stotteren "Hoi.. ehh.. ja, hoi.. ik.. ik moet nu.. jah, ik moet.." Tim keek haar raar aan en zei "oh.. Jammer, ik hoopte dat ik je even kon spreken maar.. je moet weg denk ik." "Ehh, ja. Eigenlijk wel.. Sorry, het spijt me.. Kom me maar een keertje opzoeken" en met die woorden draaide ze zich om en liep vluchtig weg, naar huis. Ze was in paniek..
Ehhmm.. Niet zo superkort, maar ook niet megalang 
heb ik jullie nu weer een beetje blij gemaakt?
liefss en sorrry's van Ilsjah